Precies om acht uur klinkt vanuit de grote zaal van de Meester het nu al vertrouwde soulgeluid van Hard & Heady. Na de winst van Flavourland is het onmogelijk om deze band in je weekend in Flevoland te ontlopen. En hoewel het geluid klinkt als vanouds, ziet Hard & Heady er ineens wel heel anders uit. Waar zijn de achtergrond zangeressen? Waar is de extra toetsenist? Waar is Maik, de zanger? Allemaal thuis, zo blijkt. Maik heeft ontstoken amandelen en de gitarist, een Bruno Mars lookalike in het dagelijks leven, neemt de zang op zich. Over de andere vier missende bandleden wordt niet gesproken, zo erg worden ze niet gemist blijkbaar. De gitarist neemt zijn taak als zanger goed over en de band klinkt uitstekend. Hard & Heady bewijst met hun flexibiliteit een professionele band te zijn. De Meesters Barry Bouquet hoopte in een interview dat er in 2016 nieuwe Flevolandse helden zullen opstaan. Het lijkt erop dat dat vanavond gebeurd is.
De Meester trapt het jaar energiek af
En breekt zoveel mogelijk regels
Officieel mag je na Driekoningen geen nieuwjaarswensen meer doen. De Meester maakte zaterdagavond een uitzondering op die regel en hield haar eigen nieuwjaarsborrel. In Almere stonden onder andere Hard & Heady, St. Topez en Taymir op het podium. Geen slechte line-up voor een praktisch gratis avond. Naast een knus publiek was ook 3voor12 Flevoland erbij om de bands te zien en de sfeer te proeven.
Half Hard & Heady opent de avond
Sharp Four
Tussen de acts door mag Sharp Four (Ook te schrijven als Sharp4, Four# en 4#) het publiek bij de bar bezighouden. De coverband van zangeres Elise de Koning, bekend van The Voice of Holland, klinkt netjes en een beetje funky. Estelles American Boy is de publieksfavoriet vanavond. Door deze band en het pratende publiek is de avond stiekem een typische nieuwjaarborrel geworden; de hele Almeerse scene staat te lobbyen in het publiek. Tijdens Sharp Four zijn de sociale contacten belangrijker dan de muziek en dat is eigenlijk helemaal niet zo erg.
St. Tropez is meer dan stoer
Het is een flinke overgang. Van de zachte zwoele liedjes van Sharp Four naar de stoere garage van St. Tropez. De voormalige Go Back To The Zoo bandleden hebben zich meester gemaakt van de kunst van het genre. Vier tikken en dan maximaal twee minuten keihard gaan. Stuwende drums, vliegende gitaarlijntjes en droge baslijntjes. Ze doen het allemaal. En het mooie van alles is, ze zijn geloofwaardig. Het is logisch om te denken dat een nieuw geluid van zo’n bekende band geforceerd kan klinken, maar St. Tropez klinkt fris, nieuw en zelfverzekerder dan Go Back To The Zoo ooit heeft gedaan. De bassist heeft zich ontpopt tot stoere frontman, inclusief loopjes door het publiek en doet dansjes die meer dan prima zijn. Toch klikt het niet erg goed tussen de aanwezigen en de band. Waar de muziek vraagt om moshpits, vliegende biertjes en schreeuwende mannen blijft De Meester apathisch toekijken. Een goed voornemen voor het Flevolandse publiek in 2016: meer dansen en jezelf meer durven te laten gaan.
Beneden in de 'soos'
Terwijl Sharp Four in de bar een muzikale brug tussen St. Tropez en Taymir aan het bouwen is, qua tijd dan, gaat beneden de deur naar de studentensociëteit open. In deze studentenbar mag Woop Woops Dj Henriques Ventura de avond nog dansbaarder proberen te maken. De samenwerking tussen de Meester en de ‘soos’ is een vreemde gewaarwording. Overal waar je kijkt zijn jongens in polo’s en colbertjes en heerst de angst van het breken van de regels van de ‘soos’. Zo heeft hopelijk niemand witte sokken aan; volgens regel 23 moet iemand die zo’n fout begaat namelijk een biertje door deze sok drinken. Ook is het levensgevaarlijk om te zoenen, op je telefoon te zitten en met je rug naar de bar te staan. Dat zijn ironisch genoeg de drie grootste gevolgen van het optreden van Sharp Four boven bij de bar. De Meester breekt vanavond dus meer regels dan alleen de Driekoningenregel, gelukkig blijft dit zonder gevolgen.
Ook Taymir breekt de regels
De laatste act in grote zaal vanavond is bekend geworden door het breken van een van de gekste regels van de ‘soos’. Waar meeklappen namelijk ten strengste verboden is kon je in 2014 niet om de klapjes van Taymirs Aaaah heen. Vanavond wordt dit hitje vroeg in de set gespeeld en stapt de band snel over op een wat harder geluid. Taymir klinkt niet alleen als een mix tussen The Strokes en The Libertines, de bandleden zien er ook nog eens uit als een mix tussen deze bands. Ze gaan er vol voor en het publiek kan het waarderen. Hoe vaker de gitarist de wereldberoemde Pete Townsend Windmolen move doet, hoe meer meisjes in het publiek gaan dansen. Taymir laat meer dan eens de muziek ontsporen en uiteindelijk is er dan toch die langverwachte moshpit. De energie van dit optreden belooft nog wat voor 2016. Al is uiteindelijk de sfeer van een nieuwjaarsborrel van de studentensociëteit misschien een beetje vreemd, De Meester weet vanavond goed te laten zien dat hij goede bands kan boeken. Nu nog een publiek dat zo wild is als de bands en 2016 kan niet meer stuk.