Gregory Page betovert Underground met literaire twist

Een intieme avond gevuld met persoonlijke verhalen, gedichten en jazz

Tekst: Sjors Evers Foto's: Remco van Beurden ,

Poppodium Underground staat een bijzondere avond te wachten met het bezoek van een man die al meer dan twintig albums op zak heeft en nog lang niet uitgedoofd is. De half Ierse, half Armeense folkzanger is naar eigen zeggen 'singer-songwriter, jazzmuzikant, filmmaker en astronaut'. Wij noemen hem simpelweg een romanticus. Zijn muziek neemt je mee naar de roerige jaren twintig van de vorige eeuw, met nummers die een melancholisch randje bevatten. De verschijning van Gregory Page zelf past precies binnen het plaatje dat hij met zijn muziek schetst. Als alle stoelen bezet zijn en er een glimlach op het gezicht van de zanger verschijnt, kan de avond beginnen.

Het publiek zit verwachtingsvol in de zaal te wachten op wat gaat komen. Als Gregory Page met zijn pianist Sky Lad het podium betreedt, klinkt er een bescheiden applaus uit de zaal. Een applaus dat later kenmerkend blijkt te zijn voor de avond. Het is een relaxte avond vol jazzmuziek, verhalen en gedichten. En dat alles gegoten in een jaren twintig sausje.

Voordat Gregory Page zijn set start, vraagt hij onder begeleiding van een rustig pianomuziekje waar zijn bezoekers vandaan komen. Met mensen van over het hele land, en zelfs met een aantal Duitsers daar tussen, blijkt het publiek erg divers te zijn. Het eerste nummer introduceert Gregory Page met een verhaal dat hij overbrengt alsof hij uit een boek aan het voorlezen is. Vanaf de eerste tonen lijkt Gregory Page al meteen te boeien. Hij weet iedereen mee te krijgen op zijn muzikale trip naar Amerika in de jaren twintig. Naast muzikant is Gregory Page ook verhalenverteller en dichter. Deze kwaliteiten helpen erg bij het versterken van de sfeer. Het ene na het andere nummer wordt met een mooi verhaal betreffende de oorsprong van de nummers, aan elkaar gepraat. Gedurende de set, maakt Gregory Page zelfs nog wat tijd vrij om een aantal van zijn gedichten voor te dragen. De gedichten vloeien, net als de nummers, moeiteloos en relaxed door de zaal heen. 

Na een eerste set van ongeveer 45 minuten lassen Gegory Page en zijn band een korte pauze in om vervolgens nog een set van ongeveer 45 minuten te spelen. In de pauze loopt Gregory Page rustig door het publiek heen om her en der een praatje met de mensen te maken. Aan de gesprekken te zien is dit zeker niet de eerste keer dat hij dit doet. Er zitten een aantal bekenden in de zaal, die hem deze tour volgen van zaal naar zaal. Maar een pauze inlassen is gewaagd. Zeker als je het publiek zo goed mee weet te nemen in je verhaal en de sfeer er zo goed in zit als vanavond. Van de opgebouwde sfeer was in de pauze namelijk niet veel meer te merken. Gelukkig blijkt dat een ervaren man als Gregory Page uitstekend in staat is om de draad moeiteloos weer op te pakken.Er is geen nieuwe opbouw, maar start direct weer in dezelfde sfeer als de vorige set.

Ondanks dat de muziek deze avond steengoed was, zijn het niet de nummers geweest die de avond gemaakt hebben. Nee, de avond is memorabel geworden door de persoonlijke insteek, samen met de innige verhalen en gedichten. Kortom, de avond is gemaakt door Gregory Page als persoon. En nadat de laatste noot van de avond heeft geklonken, stond iedereen weer met beide benen op de grond in Poppodium Underground.