Fink zelf is ook groot fan van Nederland. Zo werd Hard Believer deels opgenomen in Amsterdam, en bracht hij in 2012 samen met het Concertgebouw een live-album uit. De Brit begon lang geleden als dj en producer, maar ruilde zo’n tien jaar geleden zijn draaitafels in voor een akoestische gitaar. Invloeden uit zijn verleden zijn nog wel te horen in zijn slepende singer-songwritermuziek, door hier en daar elektrische accenten te gebruiken. Vandaag staat hij met zijn band en minimaal vijf gitaren op het grootste podium van WTWTA.
WTWTA ’15: Fink bezorgt kippenvel onder voorbehoud
Want het is niet de crème de la crème
De afsluitende act van dag twee van Where The Wild Things Are is de baardige singer-songwriter Fin Greenall. Vorig jaar verscheen alweer zijn zevende album Hard Believer, die in Nederland in de top 10 belandde. De indie-elektrische folkblues is in Nederland zelfs bekender dan in zijn moederland. Of wij als Nederlanders dan een betere muzieksmaak hebben dan de Britten laten we natuurlijk in het midden. Het is in elk geval duidelijk dat een groot deel van de festivalbezoekers zijn kaartje gekocht heeft om Fink te kunnen zien vanavond.
DE ACT
DE SHOW
Met een eigen lichtshow op het podium is het optreden er al verbluffend voordat het goed en wel begonnen is. Fink opent met Pilgrim, een nummer dat alle elementen bevat die Fink live zo goed maken: een wat sneller nummer vol met emotie dat Greenall’s stem doet vibreren.
De set bestaat uit een goede mix van nummers uit het nieuwe album en natuurlijk de classics als This Is The Thing en Wheels. Ogen twinkelen, mondhoeken krullen en op sommige momenten ontstaat er zelfs kippenvel die niet alleen door de kou wordt opgewekt. Elk nummer wordt bedankt met een groots applaus, want het publiek is aan het genieten.
Hoewel het optreden aandoenlijk is, lijkt het niet echt op te bouwen tot een hoogtepunt. In plaats daarvan glijden de rustige nummers, die voor een groot deel instrumentaal gevuld worden, mee met de tijd die ook niet snel lijkt te tikken. Wel is het optreden een goed moment om in alle rust je hoofd te legen en langzaam te relaxen. Na ruim vijfkwartier en elf nummers later is het tijd om je uit te strekken en opzoek te gaan naar de feesttenten.
HET OORDEEL
Looking Too Closely doet naar verwachting de meeste mensen juichen en zoals gezegd stelt de rest van de setlist zeker niet teleur. Maar toch mist er iets wat monden had moeten laten openvallen. Misschien iets voor de toekomst, maar voor nu was de rustige afsluiter tijdens een oplaadmomentje voor de lange feestnacht die nog voor de deur staat.