WTWTA '15: Death From Above nog één keer genadeloos hard

Canadezen verdienen voor hun laatste tourshow een groter publiek

Tekst: Lennart van der Burg, foto's: Remco van Beurden ,

Wie had ooit gedacht dat dancepunkduo Death From Above 1979 nog een comeback zou maken? De Canadezen gingen in 2006 met een felle ruzie uit elkaar, maar staan sinds 2013 toch weer samen op het podium. Eind vorig jaar speelde ze al in een uitverkochte Melkweg, nu komen ze terug voor een festivalshow op Where The Wild Things Are.

DE ACT

Wie in 2006 bij een wedkantoor had voorspeld dat Death From Above 1979 ooit nog in bungalow 110 van recreatiepark De Eemhof zou spelen, was nu multimiljonair geweest. Het Canadese dancepunk-duo overdonderde in 2004 de rockwereld met hun debuutplaat You’re a Woman, I’m a Machine. In 2006 ging het duo echter alweer met ruzie uit elkaar. Fans smeekten jarenlang om een comeback, en jawel: in 2013 stond DFA1979 plots weer op SXSW, met ware rellen tot gevolg. Vorig jaar kwamen ze met album nummer twee The Physical World, waarop ze bewezen het beuken nog niet verleerd te zijn. Terug naar bungalow 110: daar namen de Canadezen vanmiddag een 3v12-sessie op, al was hier helaas geen publiek welkom. In de grote Willem Ruis-tent kunnen alle Wild Things de dancepunkers gelukkig wél aanschouwen.
 

DE SHOW

Het duo begint vandaag met de gejaagde en oorverdovende You’re a Woman-opener Turn It Out. Daarna is het tijd voor nieuw werk: met Right On Frankenstein bewijst het duo direct dat The Physical World niet onderdoet voor het tot mythische proporties opgeblazen debuut.

De rolverdeling binnen de band is duidelijk: de lange Jesse F. Keeler speelt basgitaar en sporadisch wat synthesizer, terwijl Sebastien Grainger de drums én zang op zich neemt. Dat zorgt live voor enkele technische imperfecties – Grainger slaat regelmatig een tekstregel over. Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd met de bak energie die het duo in het optreden gooit. De Willem Ruis-tent is allesbehalve vol, sterker nog: als iedereen dicht op elkaar zou staan, is deze waarschijnlijk voor nog geen kwart gevuld. Maar het publiek dat er is, gaat compleet los: er wordt flink geheadbangd en bij Cheap Talk ontstaat de eerste moshpit.
 
Het duo schakelt qua tempo vervolgens een tandje terug bij White is Red, om vervolgens weer in volle overdrive te schieten bij Trainwreck. Deze single schreeuwt met zijn woehoe-refrein om een meezingend publiek, maar daarvoor is het vandaag echt te rustig in de Willem Ruis. Toch worden de echte DFA-fans almaar gekker: toeschouwers rennen met elkaar op de rug de moshpit door. Na het nummer vertelt Grainger dat dit de laatste show van DFA’s tour is, en bedankt hij collega Keeler voor de mooie tijd. Een goed teken: hopelijk duurt de vriendschap ditmaal wat langer dan twee jaar. Het duo geeft vervolgens nog één keer alles met Always On, Romantic Rights en afsluiter Gemini.
 

HET OORDEEL

Death From Above 1979 speelt een genadeloos harde en vette show, maar door de halflege Willem Ruis-tent is het een avond met twee gezichten. Is zo’n kleinschalig festival met zo’n gevarieerd publiek wel de ideale plek voor een band als DFA1979? Een overvolle India-tent op Lowlands was deze haast legendarische act waarschijnlijk beter tot zijn recht gekomen. Daar zullen de Wild Things-bezoekers overigens niet rouwig om zijn: aan Death From Above 1979 heeft het zéker niet gelegen, en aan de knotsgekke fans gelukkig ook niet. Zij hebben vanavond een Death From Above 1979 in topvorm gezien, in een bungalowpark te Zeewolde.