‘We speelden daar twee jaar geleden op een festival in St. Louis, de oude hoofdstad van Senegal,’ vertelt percussionist Frank van Dok. ‘Later bezochten we ook Dakar, waar we een show hadden in een klein clubje. Een dag voor ons optreden speelde daar onze grootste helden Orchestra Baobab: een band die al vijftig jaar bestaat, een instituut in Senegal. We hadden allemaal al een flinke borrel op toen ik de band vroeg of Benjamin misschien mocht meedoen, dat was uiteindelijk helemaal te gek. Later hebben we een nummer voor The Electric Monkey Sessions naar de saxofonist van Orchestra Baobab, Thierno, vernoemd.’
New Cool Collective neemt Senegalese zomer mee naar Underground
Als het aan New Cool Collective ligt, nemen ze ieder nieuw album deels op in het buitenland met lokale artiesten. Dat lukt niet altijd, maar bij The Electric Monkey Sessions was het weer raak: de jazzband tourde door Senegal en kwam met een koffer vol nieuwe nummers en inspiratie terug naar Nederland.
Bloedheet, zonder stroom
New Cool Collective trok door Senegal met de gitarist van Youssou N’Dour als gids. Hij bracht de groep naar een studio aan het strand, waar ze samen met hem en een hele stoet aan lokale zangers, gitaristen en percussionisten twee nieuwe nummers opnamen. Hoe dat was? Van Dok lacht: ‘Het was ten eerste natuurlijk bloedheet. We zaten in een vage straat waar alleen zand lag en waar de bevolking nog nooit een westerling had gezien. Af en toe viel de stroom uit in de studio, en moesten we twee uur wachten tot we verder konden met opnemen.’
De Afrikaanse ritmes zijn zelfs voor een door de wol geverfde percussionist als Van Dok een pittige uitdaging. ‘Ze zijn daar zo waanzinnig goed: als je daar over het strand loopt zie je trommelende kinderen van zes jaar al oefenen op een emmer – best intimiderend inderdaad, haha. Ik kan het niet zo goed spelen als zij, maar probeer het toch op mijn eigen manier te brengen, zoals we het eigenlijk altijd met New Cool doen. De vibes hebben we vervolgens uit Afrika meegenomen voor de resterende opnames.’
Steady swing
Omdat ook de Colombiaanse muziekstijl cumbia een grote rol speelt op The Electric Monkey Sessions, verliep het opnameproces voor Van Dok uiteindelijk toch redelijk ontspannen. ‘Door de cumbia heb ik juist veel simpele dingen gespeeld. Die beat moet je heel steady spelen, waardoor het cool en relaxed klinkt, terwijl het tegelijkertijd swingt als een tierelier. Eerlijk gezegd is The Electric Monkey Sessions ook de eerste New Cool-plaat in tien jaar die ik thuis zelf op zet, omdat je zelfs in het regenachtige Amsterdam daarmee de zomer in huis haalt.’
Van Dok kijkt er naar uit om deze zomerse beats ook in de Lelystadse Underground te spelen. ‘Voor ons artiesten klinkt de muziek daar door het lage plafond heel anders. Tegenwoordig worden alle popzalen afgebroken en komen daar vierkante betonnen bakken voor in de plaats – die klinken allemaal hetzelfde, zonder enige akoestiek. Underground is een van de weinige zalen met een eigen geluid: op basis van de geluidsweerkaatsing spelen wij percussionisten harder of zachter. Het leuke is dat we momenteel door het vele toeren steeds beter in de nieuwe nummers komen, en er ook telkens wat anders van maken. Dat is maar goed ook, want ik vind dat toegift is uiteindelijk niet iets wat het publiek verdient: wíj moeten het verdienen door echt goed te spelen, dan vragen zij het vanzelf.’