De uit Lelystad afkomstige greasy rock-’n-roll-band Cross+eyed And Banished (CAB) timmert sinds hun oprichting anderhalf jaar geleden hard aan de weg om hun droom te verwezenlijken. Begin dit jaar was er al erkenning als Cortonville Favorite en was de band in vele uithoeken op diverse evenementen en podia te vinden. Na een korte pauze is het moment daar om het gas vol in te trappen en op maximale toeren de volgende stap als band te gaan nemen. De eerste stap in dit epos is het jaarlijks terugkerende biker-event 1000 Hills Run, dat plaatsvindt in het uiterst rustieke plaatsje Ershole, in het hart van het schitterende heuvellandschap dat het Duitse Sauerland rijk is.
Beyond Flevoland: Cross+eyed and Banished rockt de Asshole van Duitsland
Stonerrockers reizen af naar biker-event 1000 Hills Run
De Lelystadse rockers van Cross+eyed and Banished speelden aan het eind van de zomer in ‘de Asshole van Duitsland’, tijdens het biker-event 1000 Hills Run. Na veel bier, bradwürsten en ‘Get-to-the-chopper’-grappen slaat de twijfel toe: is CAB niet een beetje te hard voor deze blueslovin’ bikers? ‘Ze hebben ons geboekt, dan gaan ze ons krijgen ook.'
Get to the chopper!
‘We zijn gevraagd voor een gig door de organisator van 1000 Hills Run, die bij onze show aanwezig was op de release party van het This Is Now Chopper Magazine,’ vertelt bassist Marco Stolker een week voor vertrek in CAB’s oefenruimte. ‘Die gig behelst een road trip naar Duitsland, de kans om onszelf als band bij onze oosterburen te presenteren en bovenal - hopelijk -een waanzinnige ervaring op te gaan doen. Ik heb er onwijs veel zin in, maar eigenlijk geen idee wat ons te wachten staat’.
Nu voorziet Marco, samen met drummer Sander, de rit van een soundtrack, met bandfavorites zoals de nieuwe plaat van Royal Blood, gevolgd door Queens of the Stone Age en Wolfmother. Na een kleine plaspauze en een verscheidenheid aan Der-Untergang- en Arnold-Get-to-the-Chopper-Schwarzenegger-imitaties, rijden we inmiddels door een landschap dat rijkelijk gevuld is met diepe dalen, heuvels en smalle bergweggetjes richting Ershole – dat al snel is verhaspeld tot ‘Asshole’ – en is de weg naar het event gelukkig makkelijk te vinden.
Bier en brädwursten
Op het moment van uitstappen bij aankomst, nadat de gezonde berglucht ieders longen heeft gevuld, worden we net getrakteerd op een ride-out. De zojuist verworven zenboeddhistische gedachtegang maakt direct plaats voor het gebulder en geronk van de diverse motoren die voorbij komen rijden. Na een flinke work-out – alle bandgear moest heuvel op worden gesjouwd – worden we verwezen in de richting van een authentieke blokhut, die halfbeschut tussen de bomen ligt, voor bier en barbecue. Naar goed Duits gebruik is deze barbecue rijkelijk gevuld met traditionele Bradwürsten en steaks, die geserveerd worden met de evenzo legendarische Kartoffelsalad en Sauerkraut, wat zorgt voor een flinke bunkerpartij.
Geen geouwehoer
Na gevlucht te zijn voor een bluescoverband (die classics als Grand Funk Railroad’s Somekind of Wonderfull tot country-monsterhit Achy Breaky Heart van Billy Ray Cyrus speelt), treffen we CAB in voorbereiding op hun set aan. Bij Jim heerst de zorg dat de band misschien te hard is voor het publiek, vooral vergeleken met de band die nu speelt. Hij wordt al vrij snel gerustgesteld door de andere bandleden die hier niet zijn gekomen om het kalm aan te gaan doen: ‘Ze hebben ons geboekt, dus dan gaan ze ons ook krijgen. Geen geouwehoer!’
De bandleden ontzien zichzelf en elkaar allerminst wanneer dingen niet lopen. Na hun eerste set – die eigenlijk hun enige zou zijn – zijn de bandleden alles behalve tevreden over hun eigen spel en bespreken ze deze teleurstelling met elkaar op een niet geheel zachtzinnige, maar rationele wijze. Als frontman Jim door een dame wordt gevraagd extra nummers te spelen, wordt dit verzoek aber natürlich gehonoreerd: ‘Wat denk jezelf? We gaan fans natuurlijk niet teleurstellen, we zijn geen sadisten!’
Knop omgezet
CAB speelt vervolgens een zeer ontspannen, maar retestrakke jamsessie, die uiteindelijk ontaard in een volwaardige liveset. De knop is omgezet met als consequentie een zéér rauwe en energieke show, waarbij de ontlading en het plezier, zowel bij band als publiek, van de gezichten af te lezen valt.
Na een gebroken en zeer korte nacht op de vloer van de blokhut is het tijd om het bosrijke heuvellandschap om te ruilen voor de platte Flevolandse polderklei. Met een mooie Duitse ervaring en een fiks aantal gedenkwaardige momenten rijker reist de band terug naar huis.