Vanwege een vergeten basdrumpedaal begint Close Up tien minuten te laat. Het publiek lijkt daar weinig problemen mee te hebben, vanaf de eerste noten klappen en dansen de toeschouwers mee met Close Up’s aanstekelijke indierock. Hoewel Close Up niet vernieuwend te noemen is en je al snel het idee krijgt dat je deze band vaker hebt gezien, hoeft dat geen probleem te zijn. De band speelt een strakke set en de sfeer is goed. Soms is dat genoeg.
Popronde '14: De Rock-ronde
Met Call It Off, Heroism, PAUW, Close Up en Robbing Banks
De Popronde Almere 2014 kent zoveel verschillende genres en artiesten, dat er van één ronde eigenlijk geen sprake is. Dit artikel gaat over oorsuizen, gruizige riffs en gitaargeweld. Juist: tijd voor de Rock-ronde.
Close Up: soms is een strakke set genoeg
Call It Off speelt op perfecte locatie
Met streetwear in de kledingrekken, skatedecks aan de muren en de band midden in een mini-ramp heeft Call It Off de ultieme ambiance voor hun op Amerikaanse leest geschoeide poppunk. Dat dit een show is waar je bij moet zijn blijkt onder meer aan de vele aanwezige fotografen, die naast, voor, tussen en bovenop de skateramp de band in volle glorie proberen te vangen. Op het moment dat de drummer aftikt wordt meteen duidelijk dat deze beeldredacteuren een behoorlijke kluif zullen gaan hebben: de band ontsteekt in een ware explosie van energie, dat in de nummers rijkelijk grossiert in catchy hooks en dito refreinen. Daarbij maken ze ook nog eens gretig gebruik van de skateramp en de aanwezige roltrap. Ze weten de handjes van het aanwezige publiek geregeld op enthousiaste wijze in de lucht te krijgen. Verbijsterend is dan de reactie van zanger/gitarist Adrian Delange wanneer hij na afloop verklaart ´het iets rustiger aan te hebben gedaan´, omdat zijn moeder tussen het publiek stond. Kon het optreden nóg uitzinniger dan?! Verhit en uitgelaten door deze bijzonder toffe show trekken we - met licht oorsuizen- verder naar de volgende act…
PAUW zkt. geluidsman
PAUW heeft grootse plannen met Endzjin: voor de gitarist liggen zoveel pedalen dat het lijkt alsof hij een ruimteschip wilt starten. Dat is deels ook wat de psychedelische rockband ambieert – lekker spacen, en hard ook. Volgens geruchten speelt de band in iedere Popronde-zaal op maximaal volume en dat is ook vanavond het geval: verschillende bezoekers staan met de vingers in de oren. Onhandig natuurlijk, want wie zijn fans doof maakt heeft straks geen luisteraars meer over. De microfoon van PAUW’s zanger staat wél op normaal volume, maar door het luide geweld valt dit compleet weg. Het is zonde, want qua basis maakt PAUW uitstekende nummers die het werk van collega’s als Temples en Tame Impala kunnen overtreffen. Nu nog een goede geluidsman.
Heroism weet tij te keren dankzij oude klus-klassieker
De Utrechtse rockformatie Heroism timmert al tijdje aan de weg en speelt deze avond op het podium van De Meester. Het podium blinkt vandaag niet uit in een hele goede geluidsafstelling bij de verscheidene bands die hier spelen: daar waar je moddervette grooves en soortgelijk gitaargeweld zou verwachten, lijkt deze band door de afstelling op standje ´vervelend-veilig´ verworden tot een soort stonerrock-light. Dat is jammer. Bij de eerste nummers hebben de geluidsproblemen een duidelijk uitwerking op Heroism en mist er echte overtuiging, waardoor het allemaal wat karakterloos overkomt.
De band weet uiteindelijk zelf enigszins het tij te keren vanaf het moment dat de bassist het loopje van de Bennie Benassie dance-kraker Satisfaction in zet. Dit trucje kan in ieder geval bij een groot deel van het publiek op waardering rekenen. Na deze cover weet de band door iets meer nonchalance in het spel een betere sfeer neer te zitten en is het publiek een stuk losser. Hier en daar zijn in de nummers duidelijke kenmerken van het psychodisco van De Staat en de sexy rock-’n-roll van Eagles Of Death Metal te herkennen. Hoogtepunt van deze set is het nummer Break It Off dat, ondanks de eerder genoemde belabberde geluidsafstelling, met een duidelijke riff toch aardig uit de verf weet te komen.
Robbing Banks explodeert in Endzjin
Bij het binnenkomen van de show van Robbing Banks slaat in de eerste instantie de angst om het hart: de one-man-garage-band lijkt al bezig lijkt te zijn met zijn set. Die angst maakt gelukkig al snel plaats voor opluchting: dit was nog maar de soundcheck, verzekert de sympathieke Utrechtenaar Robin van Saaze ons. Dan zijn echte show: kánonnen, wat speelt Saaze ongelofelijk lekker. Vol overgave begeleidt hij zichzelf op elektrische gitaar, met basdrum en tamboerijn en zingt hij zijn liedjes uit zijn hart, recht in het jouwe. Denk ergens in de lijn van een fusie tussen Ramones en Jon Spencer Blues Explosion, alleen dan in one man band vorm: buitengewoon sterk, gruizig en overtuigend op alle fronten. Zoals de titel van het eerder gehouden interview al verraadde: ‘Robbing Banks heeft geen band nodig’. Dit zijn de artiesten die je hoopt te ontdekken tijdens een Popronde en hij mag met recht één van dé smaakmakers van dit rondreizende festival worden genoemd. Meer graag!