Aan het begin van 2014 hadden Paceshifters hun album en videoclips al klaar, maar hadden ze nog geen label of boekingen. Desondanks wisten ze de belofte keihard te verzilveren door een waanzinnige indruk te maken Paaspop, Pinkpop en de Zwarte Cross. De ultieme kers op de taart kwam in de vorm van een dikke releaseshow in de Zwolse Hedon. Het was een mooi jaar om naar Paceshifters te mogen kijken en luisteren.
3v12FL jaarlijstjes '14: de keuzes van Steven Gröniger
Van beste albums en songs tot aanstormend talent
De kaarten zijn geschud, de dagen geteld: 2014 zit er bijna op. Om dit mooie jaar - waarin 3voor12 Flevoland zijn herstart maakte - in stijl af te sluiten zullen de redacteuren hun klassieke jaarlijstjes presenteren. Nog één keer zullen ze hun ongezouten meningen over de afgelopen 365 dagen de wereld in te slingeren, en kiezen ze hun beste albums, beste nummer, beste optreden én het aanstormend talent voor 2015. Vandaag is Steven Gröniger aan de beurt om zijn muzikale hoogtepunten van 2014 te delen.
Album van het jaar #1: Paceshifters - Breach
Album van het jaar #2: Royal Blood - Royal Blood
Vanaf 2013 na de ‘drummer-van-Arctic-Monkeys-draagt-hun-shirtje-hype’, reikhalzend uitgekeken naar waar ze mee zouden komen, en dat viel op zijn zachtst gezegd allerminst tegen. Dit duo weet ook nog eens live met hun zware riffrock een hele indrukwekkende wall off sound neer te zetten. Mooie momenten kwamen er voor mij in de vorm van de dikke riff die ze on the fly bedachten bij BNN’s Thats Live en de cover van Lana Del Rey’s Westcoast. Pure magie.
Album van het jaar #3: Agalloch - The Serpent & The Sphere
Vanaf de opener Birth and Death of the Pillars of Creation, bracht deze progressieve post black metal act mij het afgelopen jaar - veelal ’s nachts, na de hectiek alle dag- de ultieme soundtrack voor zelfreflectie en overdenkingen om tot rust te komen. The Serpent & the Sphere is voor mij de perfecte balans tussen bombastische chaos, rust, melancholie, het manische, en het continu kunnen spelen met de verwachting en concentratie van de luisteraar.
Song van het jaar: Hozier - Take Me To Church
Naast dat het nummer inmiddels wereldwijd ontploft is, was het voor mij vooral het openingscouplet die mij een persoonlijke band met het nummer gaf. Die eerste set regels sloten naadloos aan op een anekdote en een gevoel die ik eerder dit jaar meekreeg na een ontmoeting, die tamelijk inspirerend bleek achteraf. Buiten dat heeft het nummer een sterke sociale boodschap en laat het heel beeldend een persoonlijke worsteling zien van iemand die zijn plek en acceptatie zoekt in de maatschappij en zijn religie.
Concert van het jaar: Navarone, Cross+eyed and Banished en Roadcrew in Underground, Lelystad
Wat mij het meest zal bij blijven was de dag van de Poldersessies en ’s avonds het concert van Navarone met Cross+eyed And Bansihed en Roadcrew als voorprogramma. Alle ingrediënten die muziek zo bijzonder maken in beleving en in ervaring waren op die bewuste dag in sociaal opzicht van buitengewoon grote orde en werden er buitengewoon mooie vriendschappen gesloten.
Aanstormend Flevolands talent 2015: Sweet Whites
Hoewel ik het afgelopen jaar nogal Sjaan Kleefaan bij de absurd hard rockende modderfokkers van Cross+eyed And Banished mocht zijn - en er in onze kleine Flevolands scene nogal naar ze wordt opgekeken-, was voor mij de grootste verassing onlangs de Urker formatie Sweet Whites, die in het onverwachte een grote glimlach op ieders gezicht wisten te toveren. Dat alleen al maakt ze voor mij één van de bands om het komende jaar met veel plezier naar uit te kijken. Zéér aanstormend. Wat zit er trouwens in dat Urkse water?