Yorgos Mayenburg (1982), wie kent hem niet? Was hij eerder geboren, zou er geen twijfel bestaan dat Henk & Henk hun nummer zo hadden ingevuld. Dit omdat Yorgos zich een tijd lang overal liet gelden, zij het als presentator van live-avonden, muziekrecensent, luidruchtige toeschouwer of volkszanger. Tegenwoordig werkt hij zelfs in de BG-22-24.
Al deze faam kwam op een net zo uiteenlopende manier op zijn pad. Zo is hij presentator geworden vanuit zijn rol als radio-dj bij het programma Een Blok Aan Je Been, wat hij sinds 2005 samen met Leon Olmo van Kranen produceert. De rol van recensent kwam via zijn werk bij 3voor12/Flevoland, waar hij drie jaar lang de eindredactie voor zijn rekening heeft genomen. Dat hij als toeschouwer altijd luidruchtig is, heeft misschien toch te maken met zijn Zoltan alter-ego.
Deze ras-Almeerder leidde een zuiver jongetjesleven rond zijn tiende: zijn dagindeling werd opgeslokt door voetballen, zijn SNES, huttenbouwen, de Webber en tijdelijke rages als skatebikes en knikkeren. Tien jaar later vond Yorgos zichzelf op de drempel van zijn nieuwe stulpje, in het centrum van Almere. Zijn studie Nederlands schoof net het tweede jaar in en hij had net een baan gekregen als koerier. Door weggeëbde interesse is de studie helaas nooit afgemaakt, en draagt hij nu met quasi-trots de titel “gesjeesd neerlandicus”.
Ondanks dat vele hem hebben gevraagd waarom hij het niet groter zoekt, geeft Yorgos toe dat Almere toch echt zijn stadje is. Zijn nieuwe vlam en aanstaand huisje in Almere Haven werken hier ook aan mee.
Zonder helden, vindt Yorgos, ben je nergens. Daarom heeft hij er ook teveel. Ze gaan van rocklegende Zappa tot schrijver Brusselmans, met een scala bijzondere personen ertussen in.
Het mag duidelijk zijn dat een intro voor een man als Yorgos meer verdient, maar dat zou geen ruimte laten voor zijn eigen toevoeging. Dus zonder verder commentaar: de twaalf vragen aan Yorgos Mayenburg.


Wat is jouw favoriete plek in Flevoland?
De Almeerse Waterwijk, een rustige wijk waar de geschiedenis zich voor mijn ogen afspeelt als ik er ben. Op dat kleine stukje grond heb ik zoveel meegemaakt: mijn eerste stapjes, mijn eerste zinnen, mijn eerste verliefdheid, mijn ontmaagding. Ik leerde er lezen, schrijven en ontdekken. Plus, nog steeds kom ik veel leuke of interessante mensen tegen die ook uit Waterwijk komen.

Welke kroeg noem jij je stamkroeg?
Moeilijk te zeggen. Ik kom regelmatig op allerlei plekken, zoals natuurlijk de BG-22-24, De Meester en in Le Cameleon. Maar ik denk dat ik uiteindelijk café Den Enghel als stamkroeg beschouw omdat eigenaar Lex gewoon een toffe peer is. Ooit heb ik in een periode alle kroegen van Almere bezocht en Lex’ café maakte destijds de beste indruk op mij, dus daar kom ik regelmatig nog eens langs.

Wat is op muzikaal gebied momenteel dé Flevolandse parel?
Er zitten veel goede dingen in Flevoland. Ik vind het jammer dat Wallnoize net niet over die muur kon klimmen tot definitieve bekendheid. Supermannen lukte het wel, maar helaas doen die weinig meer. Hopelijk lukt het de Softies, Gitta de Ridder en Sandy Dane wel. Verder zijn er natuurlijk nog talloze vette bandjes in de polder. Mijn lieveling is misschien toch wel The Freaking Hotdox, omdat die band zo lekker charmant is. Helaas mis ik voortaan de goedkeurende grijns van Wes als ik die mannen zie spelen… Oh, en ik moet ook even No Can Do laten vallen, omdat ik hun meest ontrouwe fan ben.

Wie of wat wordt enorm onderschat in de Flevolandse muziekscene?
Urk. Vanwege de geschiedenis en het imago blijft het toch een ingepolderd eiland in deze provincie. Op het gebied van muziek is dat onterecht, want als mijn tijd bij 3voor12/Flevoland me iets heeft geleerd dan is het wel dat er verdomd goede muziek van Urk komt. Verder denk ik dat de mannen van Drumpatroon toch nog onderschat worden. Die jongens hebben inmiddels veel georganiseerd en vooral belangrijk: het waren successen. Hun chemie werkt nog steeds en ze zijn wat mij betreft een veelbezochte verrijking voor Flevoland. Als zulke mensen nou toch eens een goede kroeg zouden beginnen…
 
Welke band/artiest moet voor eeuwig zwijgen?
Er wordt veel muziek uitgebracht die mijn ballen terug mijn buik in jaagt. Mijn ballen hopen daar minder te horen, denk ik. Maar ik realiseer me ook dat mijn smaak niet die van een ander is. Weet je? Je kunt het nog zo lelijk maken of er is wel iemand die het mooi vindt. Dus iedereen mag zijn rotzooi maken. De wereld krijgt van mij een Barry Stevens-recensie en mag vooral doorgaan.

Wat is voor jou een bron van inspiratie?
De details. Natuurlijk zijn er de grote thema’s als liefde, vriendschap, verdriet en de dood, maar uiteindelijk wordt alles getekend door details. Die straattegel die net even anders ligt, de afbladderende verf op het houtwerk. Het juiste voorwerp op de juiste plek geeft een verhaal zoveel meer kracht. Verder haal ik veel inspiratie uit de artistieke lessen van mijn studiegenootje Roel. Hij leerde mij om de schoonheid in tragiek te zien. Ik ben hem daar dankbaar voor.

Heb je een motto of quote die jou ten voeten uit weergeeft?
Ik sluit me aan bij Karel Appel: ik rotzooi maar wat an.

Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik probeer geld te verdienen, maar kom altijd terecht in werk dat niet bevalt. Helaas. De leuke dingen die ik doe zijn schrijven, presenteren, lezen, films kijken en muziek luisteren. Maar vooral ben ik een sociaal dier en probeer veel met mensen af te spreken. Echter staat op dit moment alles op een lager pitje omdat ik hopeloos verliefd ben en maar een ding wil: haar.

Wat voeg jij toe aan de Flevolandse muziekscene?
Een gezicht. De afgelopen jaren zijn Olmo en ik op zoveel plekken geweest dat we voor sommige dingen een gezicht zijn geworden, zoals voor Vers en Flavourland. Maar het toffe is dat we op die plekken ook veel interessante mensen ontmoeten. We hebben heel veel muzikanten airtime gegeven, maar proberen vooral ook om mensen met gemeenschappelijke belangen, talenten en interesses met elkaar in contact te brengen.
 
Iedereen koestert wel muziek die, gezien de rest van de voorkeur, beschamend of dubieus is. Wat is jouw muzikale afwijking?
Ach, er zijn zat voorkeuren waarmee ik belachelijk gemaakt kan worden. Johnny Jordaan en Herman van Veen zijn de eerste namen die in mijn opkomen. Laat ik het zo zeggen: ergens ligt er een gezonde basis voor De Zoltans. Maar ook in de reeks Tijd voor Lelijkheid, die Brombeer Bram in ons radioprogramma brengt, zitten pareltjes. Leve YouTube!

En, hoe is het verder?
The Dude abides…

Wat wil je verder nog kwijt?
Samen met Olmo zoek ik deelnemers voor ons nieuwe avontuur: The 30 Day Project. Daar kan ik nu vooralsnog over kwijt dat het een proefabonnement op een ander leven wordt, maar zonder stilzwijgende verlengingen. We brengen deelnemers een klein beetje uit balans om te tonen hoe bijzonder het vanzelfsprekende eigenlijk is. Meer weten? Volg mij dan op Twitter (@Falderappes), of voeg de BG-22-24 toe (@bg2224). Sowieso mogen lezers Een Blok aan je Been altijd liken en volgen op Facebook.