Het Myopia Kollektief bestaat uit pianist Loran Witteveen, saxofonist Thieme Schipper, drummer Imre Kruis en bassist Mark Dekkers. Het viertal speelt vanavond in de intieme Kleine Zaal. Op het kleine speelvlak van de theaterzaal staan en liggen de vier instrumenten van de spelers, samen met een witte stalamp, enkele van achter belichte kamerwanden en zelfs een vloerkleed. Het oogt en voelt al meteen warm.

De naam ‘Myopia Kollektief’ is makkelijk uit te leggen. Myopia betekent bijziendheid. Er is voor dit woord gekozen omdat alle vier de muzikanten een bril dragen (Leuk feitje: met het dragen van een bril krijg je een euro korting op de entree). Strak in het pak maken de heren hun entree in de theaterzaal en nemen ze plaats voor of achter de instrumenten, klaar om de avond te beginnen.

Om nog even rustig te beginnen is er gekozen voor het openingsnummer ‘Piccolo David’ door Jeroen van Vliet. Het begint zeer rustig en voorzichtig. De muziek laat de zaal meteen stilvallen, iets wat je met 120 mensen niet snel zou verwachten. De saxofoon ‘zingt’ het tekstloze nummer, mooi begeleid door de drie andere instrumenten. De piano zorgt in dit nummer voor een zacht en ook gevoelig intermezzo. Iets waar ook de overige bandleden van genieten. Langzaam wordt er met de bas, drum en sax opgebouwd, waardoor ze zo weer terug in het thema vallen.

Ook een track met een mooi thema, is het door Loran Witteveen geschreven ‘A Distinct Goal’. Na de rustige intro op de piano volgt de rest van de band voorzichtig. De ballad wordt op de drum met brushes bespeeld, wat het geheel zeer fragiel naar voren brengt. Rond het midden wordt er zelfs met de vingertoppen drum bespeeld. Het is een zeer mooie ballad, die de band vol overgave speelt.

Tijdens het nummer ‘Softly’ is het tijd voor bassist Mark Dekkers om zijn kunsten te laten zien met een solo. Het publiek is lyrisch. Ook Kruis kijkt met een grote glimlach naar de trotse Dekkers, die het applaus al spelende in ontvangst neemt. Pas in dit nummer zie je zowel de band als publiek in zijn geheel los komen. Hoofden en voeten bewegen mee op het nummer. Bij sommigen is zelfs een glimlach van het gezicht af te lezen.

Een heerlijk einde wordt gemaakt met het nummer 'For Free', geschreven door Mark Dekkers. De intro is zeer mysterieus. Er wordt op de bas geklopt, de saxofoon brult schelle tonen en de piano speelt een duister spel. Na deze intro wordt het ineens over een geheel andere boeg gegooid en klinkt alles een stuk liefdevoller. Acht minuten lang wordt er een compositie gespeeld die zwoel en romantisch is, maar toch met een aardig vleugje brutaliteit er overheen. Tussen het vaste thema door zijn er verschillende momenten van deze ‘uitspattingen’ te horen, met als hoogtepunt een zeer sterke opbouw van saxofonist Thieme Schipper.

Na dit nummer is het dan toch echt tijd om weer te vertrekken. Uit de theaterzaal dan, want buiten de zaal wordt eerst nog een 'meet & greet' met de band gehouden. De muzikanten worden door het publiek nog even op de schouder getikt dat het een geweldige avond was en iedereen goed speelde. Met een goedkeurende knik en glimlach wordt er zo een gesprek aangeknoopt. Tevreden gaan zowel bezoekers als muzikanten er weer vandoor. Tijd om van de warmte terug naar de koude buitenwereld te gaan.