Terwijl de lucht vele tinten grijs dreigt, weerklinkt de soundcheck op de Grote Markt. ‘Tse tse, pfé pfé! Test!’ Ook hier drentelen de blaagjes in zwarte ‘5 mei crew’ T-shirtjes rond. Zonder duidelijke instructies zo lijkt het. Om half één is het nog stil op het plein. Één van de beugelbekjes stelt voor om dan zelf maar voor het podium te gaan staan.

Het Stadhuisplein blijkt op dat moment al veel drukker. Ouders en kinderen loeren naar Oud-Hollandse spelen als zaklopen en ‘vier op een rijen’. De crewmeisjes hier klitten wat verloren samen tussen de nog dichte luiken van de snackkraam en de twistermat. Dit is duidelijk het meest gezinsvriendelijke plein van het festival.

Gauw naar de Esplanade. De derde en grootste locatie van de Almeerse 5-meiviering. Ondanks de rust moeten we ons nu al wurmen door de smalle toegangshekken. Kleerkasten houden heldhaftig moeders met kinderwagens tegen. Stel je voor dat mama drank binnensmokkelt! Even later zouden er toch jongens buiten de hekken worden gezet vanwege hun meegebrachte blikjes bier; vrijheid blijft subjectief. De Esplanade is nu nog het speelterrein voor kinderen die er met een noodgang op shovels overheen scheuren en wc-cabines op hun plek schuiven. Bij de aangrenzende EHBO-post zijn ze klaar voor het ergste. De vier rode kruisers draaien duimen in hun tentje en hangen over de brancard geleund. ‘Maar we verwachten weinig brokken hoor’.
Weer buiten spreekt Suzanne ons aan. Ze houdt een formulier met handtekeningen tegen haar borstjes. ‘Bent u tegen seksueel misbruik meneer?’ Ik twijfel, maar zet toch een krabbel. De vrijwilligers bij het goede doelenpleintje zijn op dit uur nog fris en eager. Honderd meter verder stapt alweer een gesproet meisje met beugel ons tegemoet. ‘Bent u tegen zinloos geweld meneer?’ De goedbedoelende meisjes drijven me, tegen de stroom in, naar de uitgang.

Over de bult van het nieuwe stadshart heen is de musicalmedley aan de gang. Mama Mia schalt over het Stadhuisplein. Als je kroost niet op het podium staat, trekken je tenen vanzelf krom. Dan, dwars over het zakloopparcours heen, naar het Talentenpodium op de Grote Markt. Een onzichtbare dj pompt 2step tegen de loempiakar aan terwijl een enorme cementwagen over het plein gedirigeerd word. Er moet ook gewoon gewerkt worden.

Gauw terug naar de Esplanade, die nu een stuk drukker is. Cartes & Kleine Jay laten het jonge publiek na ‘Komt eruit, komt eruit: hoppah!’ roepen. Psicho woont om de hoek, maar komt toch pas vijf minuten voor tijd opdagen. Als straf mag ‘ie maar een kwartiertje spelen. Zo loopt het programma toch weer op schema. Het is de opmaat voor de officiële opening door de burgermoeder en de Commissaris van de Koningin. Wanneer Atletiekvereniging Zeewolde het Vuur van de Vrijheid heeft ontstoken, deint er een tsunami van tienermeisjes richting het podium. De Partysquad springt het hoofdpodium op. De grijze sintelbaan stroomt nu snel vol via het muizengaatje bij de politiepost. Een goed moment om bier te halen. Onderweg ontkomen we niet aan nog meer goede doelenmeisjes. ‘Hey, ben jij al lid van…?’