Keep the smerige zweterige funk alive!

Boris Titulaer in de Meester

Tekst: Chedi Ben Mansour, Foto's: Rianne Lütter en Mariska Sinnige ,

‘Helaas is het voorprogramma afgelast, dus zal de hoofdact om 21:00 beginnen'. Een melding die normaal gesproken garant staat voor een stortvloed van klaagzang. Maar in plaats daarvan, werden kreten als 'ik wil waar voor m'n geld!' en 'stelletje afzetters' vervangen door plezierige onbekommerdheid. Wat maakte het ook uit? Men kwam voor die Idols-winnaar met die om vieze woordgrapjes smekende achternaam.

Boris Titulaer in de Meester

Maar Boris heeft die zure Idols-nasmaak allang weggespoeld. Sinds hij de touwtjes zelf weer in handen heeft, kan hij zich weer volledig richten op datgene waar hij zo goed in is: funk, soul & blues. Dat bleek afgelopen zaterdag ook, toen hij de zaal vroeg wie er allemaal van 'smerige zweterige funk' houdt. Keep the funk alive', werd er glimlachend gefluisterd.

'Keep the soul alive is' is het trouwens allang niet meer. Quasi-zwoele, roterende heupbewegingen lijken dit handelsmerk te hebben vervangen. Over de toepasselijkheid van deze 'move' valt te discussiëren, maar dat neemt niet weg dat Boris en zijn band een onvergetelijk optreden hebben neergezet. Dat hij meestal wel sterke live-acts weet neer te zetten, was  niet zo'n grote verrassing. Ook het niveau van de band was hoogstaand. Vooral de gitaarsolo van Marcus -de vermeende reïncarnatie van Jimi Hendrix- waren beestachtig goed.  Maar het was vooral de toffe houding die de muzikanten hadden. Ze hadden het duidelijk naar hun zin en datzelfde kan ook van het publiek gezegd worden. De 'we want more' kreten werden achteraf dan ook  beloond met ruim 15 minuten extra speeltijd.

Tijdens de wekelijkse 'nablijven' sessie, mengden Boris en de bandleden zich in het publiek om te kwekken en handtekeningen uit te delen. De toetsenist was ondertussen druk in zijn onderbroek door zaal heen aan het waggelen, waarschijnlijk tot genoegen van de jonge dames.

We spreken Boris nog even over het optreden. Wanneer we opmerken dat hij best lang gespeeld heeft, antwoordt hij simpel:  'Als de vibe goed is, dan vinden wij het ook tof. Hier in Almere was die zeker goed, dus dan gaan we graag wat langer door'. 'Het blijft grappig', zegt bassist Leon lachend, terwijl hij langs loopt, doelend op de eerdere actie van de toetsenist.
Maar hoe zat dat nou? 'Elke keer bij dit soort optredens gaan we een weddenschap met hem aan. Wij dagen hem voor 20 of 30 euro uit om in z'n onderbroek door het publiek heen te lopen', licht Boris toe. Snel verdiend zakcentje, dachten wij zo.

Wanneer hem wordt gevraagd wanneer hij weer eens in Flevoland te zien is, reageert Boris twijfelachtig. 'Volgens mij een keer tijdens een of ander jazz festival, dacht ik', maar hij geeft toe niet zeker van zijn zaak te zijn. Echter, de Meester afgelopen zaterdag zo hard de pan uit gefunkt, dat een herstelperiode zeker geen kwaad kan.