Plus:

De rockmuziek was duidelijk ondervertegenwoordigd op deze editie van het bevrijdingsfestival, maar gelukkig was daar toch als eerste lichtpunt de act van I Wannabee and the Wannabees. Het 13-jarige grut dat zojuist nog zo uitbundig had genoten van de Partysquad stroomde vlak voor aanvang massaal het plein af. Geen nood, de overgebleven mensen wisten de muziek van de Wannabees wel op waarde te schatten. Het leek op een soort ontlading van indrukwekkend uitgedoste metalheads die eindelijk wat energie kwijt konden tijdens deze altijd succesvolle rock-act. Het energieke trio hield het dit keer bij alleen maar covers en dat viel goed in de smaak bij iedereen die speciaal kwam kijken of toevallig in de buurt stond.

Min:

Net als in een gemiddelde feestkroeg blijven de golden-oldies als Opzij opzij opzij en Ik voel me zo verdomd alleen lekker om naar te luisteren en vooral mee te blèren. Maar van hypes als Konijntje is de lol onderhand wel af. Verder valt er niets op de Wannbees aan te merken, behalve dat het optreden veeeeeel te kort was. Of leek dat maar zo?

Dus:
Zelfs de verdwaalde Wolter Kroes-bezoeker kwam hier aan zijn trekken en vond de toch wel redelijk harde rock opeens heel aardig te pruimen. De pit in het publiek zorgde daarbij voor de visuele (en voor sommigen) fysieke entertainment, en zo ging dit optreden de boeken in als een heerlijke wake-up-call voor alle mensen die ondertussen R 'n' B-moe waren geworden.

Cijfer:
8