Er zijn stemmen die beweren dat Zwart Licht de vetste hiphop-act is die de afgelopen tijd doorbrak in Nederland. Het duo Akwasi en Hayzee staat te boek als groot talent. Hun debuutalbum Bliksemschicht is dan ook moddervet. Het is goed geproduceerd en vloeit fantastisch. Dat ook beat-bakker Hayzee het grote niet schuwt, werpt zijn vruchten af: een track als Backup staat klaar knalt pompeus, met toeters en bellen je gehoorkanaal in. Ook Guillotine (“De kop gaat d’r af!”) staat garant voor nekpijn: pompende beats en de rauwe stem van Akwasi vullen elkaar zo lekker aan dat het hoofd niet anders kan dan hard, instemmend meeknikken.

Verder beheerst Akwasi zijn stijlfiguren keurig en komt hij geregeld met goede punchlines en leuke woordspelingen. Niet voor niets wordt deze act veelbelovend genoemd. Maar toch gaat het niet voorbij zonder bij een aantal facetten stil te staan. Allereerst de kleur van de hiphop. Want de van oorsprong zwarte kunst lijkt in Nederland vooral een wittemannenaangelegenheid te zijn. Waarmee niet gesteld is dat er geen Nederlandstalige, donkere rappers zijn of waren (niets is minder waar), maar wel dat de dikste vingers in de pap licht gekleurd zijn. Gelukkig vindt ook hier inmiddels een kleine aardverschuiving plaats.

Een van die kleine revoluties is inderdaad Zwart Licht. In de track Wat sorry opent Akwasi: “Sorry dat ik zwart ben, sorry dat ik zwart denk en zwart praat.” Niet alleen in de naam, ook in de teksten komt het woord zwart regelmatig voor: “Ik scheer niks over de kam, daar is mijn haar te kroes voor. Dus ik zaai dreads en hoop bij de oogst dat het woord zwart ooit iets goeds wordt.”
Diezelfde boodschap prijkt op hun website. Een draai geven aan de connotaties bij het woord zwart: “Zwart Licht staat voor al het zwarte dat in een goed daglicht geplaatst wordt.”
Deze tekst staat onder het kopje Genesis. Bijbelse citaten komen op het album veelvuldig voorbij. Daarmee kleurt de soort hiphop zich donkerder, want de bijbel is bij uitstek hét boek voor Afro-Amerikanen. Het moge duidelijk zijn hoe de heren zichzelf zien.

Toch zijn er op het album ook wel wat missers aan te stippen. Op de track Wat’s De Naam? levert Juiceisdunaam een buitengewoon matige bijdrage. Een zin als “Daarom spit ik de Da Vinci code, niemand kan me kraken” is niet bepaald een opwindend Lubbers-tikje tegen de hammen van de letterkunde. Wel vaker zijn er verwijzingen naar twijfelachtige teksten of bronnen aan te wijzen. Terwijl het scala aan verwijzingen veel zegt over een denkraam, om Toonder te quoten. Het geeft een kijkje in de geest. Vanuit dit idee roepen zinnen als “Ik wil niet dat het over is als Re-Play” en “Maar zie me als de ridder die voor altijd voor je klaar zal staan” grote vraagtekens op.

Inhoudelijk gezien is ook het politieke element niet helemaal koosjer. De track Links / Rechts mist zijn doel, want deze politieke tweedeling wordt de laatste jaren van allerlei kanten als gedateerd afgeschreven. Maar ook het statement “Als geboren Nederlander ben ik toch gast in eigen land” rust op een thema waarover inmiddels boekenkasten vol zijn geschreven. En eerlijk is eerlijk: veel daarvan is veel beter verwoord. Sterker nog, daar Akwasi weinig toevoegt aan de mededeling an sich, lijkt het weinig meer in te houden dan quasi-interessant papagaaien.

Toch is het misschien wat flauw om zoveel te vragen aan zulke jonge gasten. Zoals het ook niet terecht zou zijn om ze af te rekenen op een paar tekstuele of inhoudelijke missers. Uiteindelijk hebben Akwasi en Hayzee met dit Bliksemschicht een fantastisch debuut afgeleverd. Dat we meer van Zwart Licht gaan horen, is niet alleen zeker; het is iets dat vrolijk stemt. Want dit debuut vraagt om meer.