Het is een koude dinsdagmiddag in het stadshart van Almere. Om twee uur stipt komt burgemeester Annemarie Jorritsma het hoofdpodium op. De ongeveer 1000 toeschouwers worden welkom geheten op het festival en krijgen meteen een vraag voorgeschoteld die ook vrijwel direct weer wordt beantwoord. “Het is ook belangrijk om stil te staan bij wat er vorige week gebeurd is. Onder de slachtoffers zijn ook enkele Almeerders, waarvan er één is overleden. Ik wil graag vragen om een moment stilte.”

Het plein valt volledig stil. Op een enkeling na is er niemand te horen, iets waar Jorritsma trots op is. “Jullie hebben het beter gedaan dan die supporters in dat voetbalstadion.”

Na dit moment wordt de commissaris van de Koningin, Leen Verbeek, welkom geheten. Verbeek: “Wij vieren de vrijheid zoals wij die in Nederland vertalen. Vrijheid waar andere landen trots op zijn.” Zoals ieder jaar is het ook deze keer weer tijd om de fakkel van Bevrijdingsdag aan te steken. De fakkel die het hele festival brandt staat voor de vrijheid die wij vieren en is een gerespecteerd symbool geworden. De eer is dit jaar volledig voor een atletiekvereniging uit Zeewolde, waarvan de leden de afgelopen nacht de fakkel van Wageningen naar Almere hebben gelopen.

Jammer genoeg is dit voor niets geweest. “Achter het podium hebben wij de vlam gesplitst, zodat de fakkel van Bevrijdingsdag zo kan worden aangestoken”, aldus de commissaris. In werkelijkheid is de Bevrijdingsfakkel bij de waterkant aangestoken door middel van twee hete plaatjes die aan de met gas gevoede fakkel zitten. Liegen op Bevrijdingsdag voor een groot publiek is wel laag, maar we vergeven het Verbeek toch na de magische woorden: “Bij deze verklaar ik Bevrijdingsfestival 2009 voor geopend.”