Dat er een lokale band was te bewonderen in Brennels, werd wel duidelijk door de grote opkomst van het publiek. De tent zat lekker vol en het sfeertje was ontspannen. Ontspannen was echter niet helemaal een term die de eerste band van de avond paste: The Attic. Drie heren uit Kraggenburg kwamen enigszins onzeker het podium op, om met name hun vrienden en bekenden te laten horen wat ze in hun mars hebben. De zanger grapte nog even dat de laatste keer dat ze speelden veel mensen de zaal verlieten, maar dat was vanavond anders.

The Attic speelde niet superstrak en ze hebben ook zeker niet de uitstraling van een grote live-act, maar ohohoh wat klonken ze lekker. Dat liet het publiek ook wel merken. The Attic wist met minimaal instrumentgebruik een heerlijk dichtgesmeerde sound te laten horen. Geen ingewikkelde composities, maar fijn klinkende songs. Er werd vaak gebruik gemaakt van pakkende “hooks” (herkenbare stukken in de song) en door leuke ritmewisselingen wisten ze de aandacht van het publiek vast te houden.

De sound die ze lieten horen deed het meest denken aan Radiohead uit de “The Bends” en “Pablo Honey” periode. The Attic zou veel groter kunnen worden als ze nog iets meer aan de presentatie zouden werken. De drummer keek de hele avond namelijk wel heel moeilijk. Verder mag er iets meer zelfverzekerdheid uitgestraald worden, want daar hebben ze alle recht toe!

De tweede band van de avond was Swelter. Een bont gezelschap uit Zwolle dat naast de vaakgebruikte bezetting met drums, gitaar en bas ook nog gebruik maakte van een orgel en viool. De website van Swelter staat vol met lovende informatie. Verder heeft deze band net een volledig album (Songs of Distance) uitgebracht onder CoraZong Records. De verwachtingen waren daarom groot, maar jammer genoeg werden deze niet helemaal waargemaakt.

Het positieve aan Swelter is dat zij bijzonder strak speelden. Het geluid dat geproduceerd werd, was mooi vol en ieder instrument was goed te horen. Hieruit kon je ook opmaken dat Swelter uit hele goede muzikanten bestaat. Liedjes werden tweestemmig gezongen en de arrangementen klonken bijzonder goed. Dat was ook gelijk het negatieve aan deze show. Swelter maakt hele mooie popliedjes en tijdens deze show kregen deze liedjes een beetje een “meer van hetzelfde” karakter. Het publiek haakte dan ook snel af en had meer interesse in elkaar dan in de band.

Het was Swelter ook wel duidelijk dat het publiek iets meer pit in de songs wenste. Dit werd een paar keer beloofd (“we gaan nu weer rocken!”), maar jammer genoeg kwam dit er niet echt uit. De liedjes waren gewoon te lief. Natuurlijk moeten we eerlijk zijn: Wellicht was dit gewoon niet het publiek voor Swelter. De meeste mensen waren immers gekomen voor The Attic.

Toen Swelter echter de nieuwe single speelde, Saddest Meal, bleek dat er toch veel pit in deze band zat. Ineens stond er een imponerende band op het podium. De vonken vlogen er vanaf. Dit had ook effect op het publiek, dat enthousiast reageerde. Wel jammer dat dit gelijk het één na laatste nummer van de avond bleek te zijn.

Verder was de hele avond een succes. Een goedgevuld Brennels Buiten heeft een topsfeer. Verder moet gesteld worden dat het podium van Brennels een prettige, intieme sfeer heeft, omdat de band dichtbij het publiek staat. En last but not least… Het geluid is geweldig. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Binnenkort zijn bands als De Staat en GEM te vinden op dit podium. Hou deze website daarom in de gaten!