De opkomst van Neighbours Nightmare zorgde voor een boel verwarde blikken in de zaal. Menigeen vroeg zich af “Waar is de band?” Van de vijf oprichters waren er nog maar twee over, maar toch gingen zij door onder dezelfde naam. De switch werkt succesvol: met één gitaar in plaats van drie was het allemaal een stuk duidelijker en klonk het veel strakker. Goede afwisselende zangstijlen, al liet de schreeuw wel wat te wensen over. Al met al is Neighbours Nightmare een band waar op gelet mag worden.

Iedereen in de zaal zat gespannen te wachten op het volgende optreden. Waar de zaal tamelijk rustig was bij de vorige band was het bij Fake Freedom een grote chaos. De band is vele malen beter geworden in vergelijking met hun vorige optredens. Er werd veel strakker gespeeld en de vocals waren significant verbeterd. Met een heel divers repertoire hebben zij de Underground laten zien dat zelfs een bandje uit Lelystad de zaal op zijn kop kan zetten. Ook bij deze band heeft er een wisseling plaatsgevonden. De bassist heeft een maand geleden om persoonlijke redenen de band verlaten. En zo moest de nieuwe bassist in een week of drie alle nummers leren en dat heeft hij briljant gedaan.

Het moment van de waarheid: De EP, Fortissimo. De zanger van VanKatoen, Bazz, kwam persoonlijk het podium op om de allereerste CD af te staan. In een stroom liep iedereen naar voren, een grote massa welke met oorverdovend geluid Bazz probeerde te overtuigen dat juist zij, zij en alleen zij de EP verdiende. Nadat hij het schijfje weggegeven had, speelde de band hun laatste nummer, waarna zij vervolgens de EP uitdeelde in de foyer. Iedereen die aan het eind van de avond hun entree kaartje nog kon tonen kreeg een CD. Hier leek het ook al alsof de heren al jaren bekende sterren waren; de avond kwam ten einde bedolven onder een stroom van mensen die allemaal hun CD gesigneerd wilde hebben.