Er was nog maar weinig publiek, maar de jongens van Mint hesen zich toch uit de banken. Je zou verwachten dat de band nog wat versuft en teleurgesteld is over de opkomst, maar ineens stond daar een energieke band die al vanaf de eerste maat krachtig speelde. Dit was niet van tijdelijke aard, want ook tijdens het tweede nummer werd er krachtig op de drums geslagen en energiek gespeeld. De muzikanten hadden strakke gezichten en er was veel beweging op het podium. De gitarist leek een lichtgewicht gitaar te hebben, want die vloog lekker heen en weer.

Het beetje publiek stond als een halve cirkel om het podium en liet van zich horen alsof het een volle zaal was. De muziek en de uitstraling van de band werden erg gewaardeerd. De melodieën van de sologitarist en de toetsenist en de ontspannende geluidseffecten, zorgden voor een dromerig klinkende muziek. Soms was het instrumentaal wel erg hard waardoor je de zang niet meer kon verstaan. Wat jammer was, want de teksten leken echt wel ergens over te gaan.

Als vijfde nummer speelde Mint het nummer Brand New Toy, een nummer waarbij het speelgoedgeluid van een xylofoon te horen was. Het liedje Hinterland was een rustig nummer, waarbij de bassist een dictafoon tevoorschijn haalde en voor zijn microfoon hield. Hier kwamen verschillende tonen uit, waar de band op meespeelde. Het volgende experiment bestond uit het bespelen van een gitaar met een strijkstok. Het klonk niet gek, een beetje als een soort cello. Met alle speciale effecten en experimenten klonk de band lekker artistiek.