Big Blind gaat meteen voortvarend van start. De band is duidelijk geen 'dertien in een dozijn' bluesband. Gezapige oudemannenblues hoef je niet te verwachten van deze jonge honden, want dit energieke viertal speelt net zo hard en snel als een stelletje punkrockers. Toch klinkt hun muziek minstens zo smerig en vet als dat van de meest obscure bluesband.

Deze avond speelt de band veel nieuwe nummers. Sommige nummers zijn zelfs zo nieuw, dat zanger Wesley van Werkhoven voor de zekerheid de tekst bij de hand houdt. De band speelt strak, al gaat de timing bij ´Natural High´ even niet helemaal zoals de mannen het hadden bedoeld. Bij alle andere nummers is het wel duidelijk dat de bandleden goed op elkaar zijn ingespeeld.

Harde en snelle muziek wordt door de band afgewisseld met rustige stukken. Drummer Niels Duindam weet hierbij goed te doseren. Vooral tijdens ´Voodo Queen´ klink de muziek lekker loom en zwoel. Het past goed bij het krakkemikkige geluid dat ontstaat doordat de zanger soms door zijn mondharmonica-microfoon zingt. Het gitaarspel van JJ van Duijn en het mondharmonicaspel van Wesley van Werkhoven zijn opzwepend en van zeer goede kwaliteit. Tijdens de solo´s drijft Van Duijn zijn gitaar tot het uiterste en Van Werkhoven springt en beweegt met zijn hele lijf tijdens het spelen op zijn mondharmonica.

De energieke band speelt opwindend en bij die muziek hoort een dansende menigte, maar het handjevol mensen dat zich in Brennels Buiten heeft verzameld kan helaas niet aan deze verwachting voldoen. Vanwege het aantal bezoekers heeft het optreden meer weg van een exclusief huiskamerconcert.