Er zullen diverse redenen voor Gerard Endenburg zijn geweest om Anne Soldaat naar zijn platenzaak te halen. De belangrijkste zal zijn dat Anne Soldaat mooie muziek maakt. Maar ook: april jongstleden kwam In Another Life uit, zijn nieuwe album. Volgens de website van Excelsior is het album goed ontvangen: “de recencies zijn prachtig”. Ondanks de aandachtvragende spelfout doemt de vraag op of een label zijn artiesten zou afvallen. Vermoedelijk niet.

Uniek was Soldaats optreden in Almere in ieder geval, want hij speelt zelden alleen. Alsof de uitzondering de regel bevestigt.
‘Logistiek is het wel handig,’ grapte de liedjesschrijver voorzichtig, ‘je pakt je gitaar, stapt in de trein en loopt hier naartoe.’ Cynische beschreef hij zijn aankomst in Almere: ‘Van de crisis is hier weinig te merken – wat een enorm winkelcentrum. En de mensen hier kopen ook erg veel.’
Om de band met de stad wat aan te dikken, voegde Soldaat daaraan toe: ‘Ik heb hier een broer wonen trouwens, maar die is niet gekomen. Ik had hem nog wel gemaild.’

Tussen de cd-rekken waren vooral mannen te vinden, grijstinten waren riant vertegenwoordigd. Ergens stond een verdwaalde kinderwagen en tussen de nummers door snikte een pasgeborene. In het midden van dat alles zat de grijzende, ietwat onwennige Anne Soldaat. Onwennig ja. In diverse liedjes verslikte hij zich in akkoorden of tekst. Vlak voordat de modder uit Mississippi van Youngs nummer Dance, Dance, Dance zou moeten aantreden, viel Soldaat stil met een bruine, engelse vloek: ‘Hoe gaat’ie ook weer verder? Kent iemand dit nummer?’
Ook met het enige Nederlandstalige liedje ging het mis. Mede omdat hij het liedje voor spek en bonen speelde: hij schreef het samen met zijn achtjarige dochter. Om die mededeling werd gemoedelijk geglimlacht. Het gaf allemaal niets, de kleine missers gaven het optreden een unieke glans.

Inderdaad was Soldaat gul met informatieve leuk-om-te-wetentjes. Over Mother of a lie vertelde hij dat het oorspronkelijk Motherfucking lie heette. Op aanraden van zijn producer, Jason Falkner, had hij de titel aangepast.
‘Misschien ook wel handig, anders had ik steeds twintig keer motherfucking lie moeten zeggen.’
Het nummer is overigens te horen op MySpace.

Al met al vielen Soldaats rust en eerlijkheid gedurende het optreden in goede aard. Geboeid bleef het publiek kijken, waardoor Soldaat wat extra nummers speelde. Jammer dat het optreden, ondanks het behoorlijk weer, niet buiten plaatsvond. Maar met veel plezier kijken we uit naar de volgende “instore” van platenhuis ’t Oor.