Het is nog angstvallig rustig in de Meester als Snake in the Mailbox het podium mag betreden. Maar de mensen die er zijn hebben er zin in. Geluid klinkt, lichteffecten barsten los en de Snakes beginnen aan een rockende set. Dat er twee nieuwe bandleden zijn (of drie, want het haar van gitarist Rutger mag als persoon apart worden meegerekend), valt praktisch niet te merken. Het oogt en klinkt al goed op elkaar ingespeeld en de mannen hebben het naar hun zin op het podium. Langzaam maar zeker druppelen er meer mensen binnen en tegen het einde van hun optreden is de zaal dan toch behoorlijk gevuld.

Na de Snakes is het de beurt aan up and coming-band King Jack, die al air-play op TMF en MTV wist te bemachtigen en binnenkort in het voorprogramma van Anastasia te zien is in de HMH.  Een band die, dankzij de goede looks van de mannen, bij voorbaat alle vrouwen aan zijn zijde heeft. Getuige ook de vele groupies, laten we ze ‘de Queenettes’ dopen, die van heinde en verre naar Almere waren afgereisd om hún mannen  te zien rocken. Maar ook een band die live zo’n lekkere show weggeeft dat zelfs menig man wel moet beamen dat er potentieel in zit. Met een gitarist, bassist/zanger, drummer en toetsenist op een hammondorgel weten ze een heerlijk jaren-70-sfeertje op te roepen, maar dan wel  anno 2009. Altijd knap als een band live beter klinkt dan op single, getuige de live uitvoering van hun eerste single Sunrise.

Na dit optreden is het tijd voor Almere’s trots: Supermannen, die hun debuutalbum uitgebrachten deze titel gaven: Er is maar 1 supermannen: the best of. En het klopt, zoals hen is er maar een. Vuige, opzwepende, Nederlandstalige rock met een innemende frontman die de broek uitnodigend laag heeft hangen. Nummers van de nieuwe cd komen voorbij en ook wat werk dat er niet op staat haalt de set. Het publiek wordt veelvuldig betrokken bij het optreden en ‘zingt’ uit volle borst mee. Ja, krijgt zelfs af en toe een solo toegewezen. De mannen voelen zich duidelijk thuis op het podium en gitarist Kees speelt  als een ware ‘Gandalf the white wizzard’ de sterren van de hemel.  De door Gerard Joling uitgereikte ‘steen der vetheid ‘ heeft deze mannen duidelijk geïnspireerd!

Nadat de kelen schor zijn geschreeuwd, gezongen, gegrunt en gejoeld is het tijd om even te mingelen met Supermannen. Zanger en gitarist Eelco blijkt daarbij erg openhartig. Over de resultaten daarvan zijn de meningen verdeeld, maar voor wie het wil weten: hij vouwt zijn wc-papier altijd netjes alvorens hij zijn billen afveegt. En hij vouwt zijn geld ook. Of hij daarmee ook zijn billen afveegt, zal voorlopig nog een raadsel blijven. Een raadsel dat deze prachtige avond een nog mooier einde bezorgt.