De hoofdact Born From Pain stond als tweede op het programma. Deze metal/punk band uit het zuiden van ons land straalde veel energie uit en het leek erop dat zij zich erin hadden vastgebeten om er eens keihard tegenaan te gaan. Het geluid was inderdaad hard en krachtig; het werd zelfs verleidelijk om jezelf in de pit te werpen om hier pas bezweet weer uit te komen. De zanger deed dan ook zijn uiterste best om het publiek dichterbij het podium te krijgen. “Kom op Almere, kom op!” werd ingezet aan het begin van bijna elk nummer. Deze goede bedoeling ging op den duur wel tegen de act werken en het leek dan ook alsof de zanger niet over een uitgebreider vocabulaire leek te beschikken dan de drie woorden “Kom op, Almere”. Deze oneliner werd spottend door het publiek herhaald, wat getuigd van weinig sympathie voor de Born From Pain. Erg jammer.
De muziek klonk namelijk erg overtuigend en is het zeker een band die een zaal op zijn kop weet te krijgen. Helaas kwam dat bij deze show niet uit de verf.
De Almeerse cross-over band Born Loco, waar duidelijke invloeden van Rage Against the Machine te bespeuren zijn, mochten de avond openen en wisten al snel iedereen naar voren te krijgen. Met hun harde gitaarriffs en energieke frontman hebben zij, achteraf gezien, die avond misschien wel de beste act neergezet. Erg jammer dat het gitaargebulder de frontman behoorlijk overstemde en deze hierdoor niet goed te verstaan was.
Volgens trouwe bezoekers zijn de acts in de Meester over het algemeen slecht te verstaan. Niemand weet waar het precies aan ligt en er wordt dan ook niet lang over doorgemekkerd. Het euvel krijgt het etiket ‘typisch iets voor de Meester’ of ‘Meesterlijk’ en weerhield de bezoekers niet van waar zij mee bezig waren: bier drinken, roken en vooral niet al te kritisch zijn.
Dat was maar goed ook. Voor de laatste act van de avond bestaan er geen criteria, behalve dat er een feestje gebouwd moet worden. Met sarcasme hadden sommigen uit het publiek toch stille hoop: “Ik hoop dat zij vanavond een keer wel hun best doen”. Muzikaal gezien hadden zij inderdaad een punt. De Almeerse punkband Gandhi’s Revenge heeft het nooit onder stoelen of banken geschoven dat vooral het plezier en niet de muziek op nummer 1 staat. Aan het einde van het optreden was de stille hoop verloren en hun criterium behaald. 100 % Gandhi’s Revenge!