Het optreden van Oceana Company begon lekker ontspannen. De muzikanten straalden rust uit. Hierna begon de muziek steeds meer op tempo te komen en harder op te bouwen. Strakke beats met verschillende effecten op de drums en gitaren vloeiden over in rustige melodieën. Matthijs Herder zorgde voor variatie in de nummers door soms mee te zingen, soms op zijn mellotron zwevende klanken te brengen en merendeels op zijn gitaar mee te spelen. Muzikale stukken, die soms vrolijk of juist triest klonken, leken het publiek een spannend verhaal te vertellen. VJ beelden op de achtergrond versterkten dit. Bij het laatste nummer ging Matthijs Herder nog even fanatiek uit zijn dak op zijn mellotron; het instrument dat Oceana Company een psychedelica sound geeft.

Als je dacht dat de basdrum van Oceana Company al zwaar door je lijf klonk, dan had je het mis. De basrifjes en de drums van Flying Fortress dreunden twee keer zo heavy door je heen. De muziek bestond uit harde riffs waarbij de gitarist en bassist dezelfde akkoorden speelden. Dit werd verweven met rustigere melodische klanken waarbij de drums en sologitarist meer naar voren kwam. Het was leuk dat de sologitarist en slaggitarist soms van persoon wisselden. Het zweet stond op de voorhoofden van de muzikanten. Bij gitarist Maarten Jas leek het zelfs alsof hij onder de douche stond. Bassist Stijn Mertens was zo beweeglijk dat zijn gitaarband los schoot en dat hij even op zijn knieën door moest spelen. Het was een lange, spetterende afsluiting die ervoor zorgde dat het publiek enthousiast werd voor meer. Zanger en gitarist Matthijs Snijders sloot toch maar af met een ‘slaapliedje’ en hij wenste het publiek een goede nacht.