Bij aanvang van de eerste band, Stating the Obviouz, was het al behoorlijk druk voor de Underground. Ongeacht een half uur vertraging liep alles perfect. Het was een goede keuze van de programmaleiding om deze band te laten beginnen, want zij warmden het publiek perfect voor. Door de energie van de band ging het publiek ook echt goed los. Voor een eerste band is dat een hele prestatie, ook al zijn ze bekend.
De beurt was nu aan de tieners van One Bullet Left, althans zij mochten nu opbouwen. Na het soundchecken waren zij er klaar voor, alleen hun opkomst was een beetje melodramatisch. Er kwam een heel standaard onheilspellend muziekje, gevold opvolgend door de jongens die met uitgestoken handen, alsof het stervoetballers waren, het podium op kwamen lopen. Ze draaien hun rug naar het publiek en begonnen hun routine. En van routine was er zeker sprake. Als de leden wisselden van positie zag je aan hen dat het allemaal ingestudeerd was. Zelfs het headbangen en losgaan zag er geacteerd uit.
Ook al was de show nep, de muziek was uitmuntend. De zanger mag klein van postuur zijn, maar zijn stem is zeker groots. Met een heel strakke set lukt hun iets in twee tot drie jaar waar sommige muzikanten tien tot twintig voor nodig hebben.
Eindelijk brak dan het moment suprême aan: Demia. Er gingen wat geruchten dat deze landelijke band zou zijn gestopt, omdat er al heel lang niets van ze vernomen was. Maar niets bleek minder waar. Ze waren terug van weggeweest met een beukende set waar iedereen perplex van stond. Ondanks dat zij bekend staan om hun harde muziek, houden zij ook wel van grappen en grollen. De Israëlische frontman sprak de hele tijd Engels en als hij Nederlands probeerde te spreken kreeg hij alleen maar zinnen als: “Gadverpielekes, da's pas lekker!”, uit zijn mond. Ook wilde hij een banaan met het publiek delen. Alleen was deze pret voor korte duur, want iemand sprong het podium op en stal de banaan.
Halverwege hun tijd was ook de helft van het publiek verdwenen. Maar dat werd door de meeste niet opgemerkt, want degene die er nog waren gingen er heftig tegen aan. Met hun tweede single 'Evolutional Regression' sloten zij de avond af. In de hoop dat zij nog terug komen naar Lelystad, nam ook het publiek afscheid van de eerste editie van Metalfreakz.