Trip naar een andere dimensie met een overdosis aan decibellen

The Liszt en Gomer Pyle in De Klos

Tekst: Rodion Jense; Fotografie: Marcella Doppenberg ,

Afgelopen zaterdag was De Klos het toneel voor beukende bassen en hypnotiserende gitaarriffs. De muziek van The Liszt en van Gomer Pyle is zwaar, duister en meeslepend. Toch slaagden niet allebei de bands er in om het publiek mee te slepen in hun trip. Het publiek zag wel veel ruggen en af en toe een bilspleet.

The Liszt en Gomer Pyle in De Klos

Wanneer The Liszt begint met spelen is de zaal nog bijna leeg. Een bloedserieus kijkende Marcel van de Vondervoort start wat lekkere spacy geluidseffecten en de andere bandleden staan met hun gezicht richting de drummer. Een deel van de band blijft gedurende een groot gedeelte van het optreden in die houding staan. Hierdoor ziet het publiek vooral veel ruggen en af en toe ook een bilspleet.

De muziek van The Liszt is zwaar, duister en meeslepend. Beukende bassen en opzwepende gitaarriffs zorgen voor een krachtig geluid. Toch komt het optreden niet echt van de grond en heeft het meer weg van een repetitie in het oefenhok dan een live optreden. Het enige bandlid dat geen last lijkt te hebben van de lage opkomst is drummer Tom Delforterie. Hij speelt gedurende het gehele optreden met een grote glimlach op zijn gezicht.

Als de bandleden van Gomer Pyle het podium betreden krijgt de avond een hele andere wending. Er straalt meteen een hoop energie van het podium. Deze band heeft er duidelijk zin in. Het optreden begint met wat vogelgeluiden en andere mystieke soundscapes, maar hierna bouwen de mannen een indrukwekkende psychedelische muur van gitaren en drums.
De zware en hypnotiserende gitaarriffs knallen de speakers uit. Met een overdosis aan decibellen nemen ze de bezoekers van De Klos mee in een trip naar een andere dimensie. De gitaar van Mark van Loon lijkt zelfs van een andere planeet te komen, want de vreemde geluiden die hij met dat instrument weet voort te brengen klinken buitenaards.

Het geluid in de zaal staat ongenadig hard, maar toch zijn er mensen in het publiek die roepen dat het harder moet. Voor sommigen is het blijkbaar nooit hard genoeg. Voor Gomer Pyle lijkt het in ieder geval niet lang genoeg te duren. De band houdt niet van korte nummertjes, maar van grote muziekwerken met lange instrumentale stukken.

Als het publiek aan einde van het optreden om meer vraagt, dan zegt frontman Mark Brouwer: “goed, we doen er nog eentje, deze duurt alleen wel 20 minuten.” De bezoekers van De Klos hebben hierdoor nog lang kunnen genieten van stevige stonerrock met een ruime dosis psychedelica.