In een tijd waarin gevierde artiesten ruim €100,- voor een concertkaartje durven vragen, vieren de zogenaamde tribute-bands hoogtij. We noemen Letz Zep, A Tribute to Bob Marley, The Red Hot Chilly Bastards, The Stolling Rones. Voor een fractie van de prijs en in veel leukere zaaltjes ben je weer even terug bij je helden. Joy Division-band Closer to Curtis is hier een beetje een vreemde eend in de bijt. Niet alleen was deze jaren zeventig band vooral beroemd bij maar een select groepje kraakpandbewoners, 'C to C' is ook een gelegenheidsband die van plan was slechts tien concerten te geven. Het werden er – gelukkig voor Underground – veertien. Om in de stemming te komen werd eerst de film ‘Control’ van fotograaf Anton Corbijn vertoont. ‘Control’ gunt ons een kijkje in het leven van de in zichzelf gekeerde Joy Division zanger Ian Curtis. Met als belangrijkste thema's de worsteling met zijn epilepsie, liefdes dilemma’s en de weg naar zijn zelfmoord. De stoeltjes waren nog nauwelijks opgestapeld of vanuit de zaal ronken de diepe bassen al van Closer to Curtis. De band zet een overtuigende Joy Division neer. Ernst Grevink’s stem komt eng dichtbij en hij maakt dezelfde spastische armbewegingen als Curtis in de film. Zelfs het keyboard klinkt exact gelijk. Een sigaret losjes als zesde vinger en de stroboscoop tijdens Isolation maakt het effect compleet. Door je wimpers gezien staat daar gewoon de Joy Division te spelen. Denk aan Iggy Pop, the Cure, Interpol. Meeslepend, maar geen poespas. Vanavond geen dampende zaal vol groupies, maar slechts een vijftigtal ouwe jongeren die tussen de nummers door even de handen uit de zakken halen. Een enkeling gaat helemaal uit zijn dak. Evengoed is het sfeertje prima. Na afloop babbelt 3voor12 na met de bandleden op de rand van het podium. De mannen vertellen hoe ze de bandleden bij elkaar hebben gebeld, na het zien van de film. ‘Ik was 8 toen Ian Curtis zich verhing, dus nee, ik heb ze zelf niet bewust meegemaakt.’ Lacht bassist Joost Kuijer. ‘Wel jarenlang het Joy Division cassettebandje grijsgedraaid.’ En over het geluid: ‘Dat keyboard was een gelukje. Dat hebben we voor een paar tientjes op marktplaats gekocht, bleek exact het Joy Division geluid in zich te hebben’ Zanger Ernst Grevink verklapt alvast dat de band volgend jaar door Engeland gaat toeren. ‘Geweldig om in de omgeving van Manchester deze muziek te mogen spelen’. De Britse toer is dan wel met een andere drummer, want Gerald Roerdinkveldboom drumt dan met Stones coverband De Stolling Rones door Amerika. Wie Closer to Curtis nog in Nederland wil zien, heeft zijn laatste kans komende zaterdag in het Utrechtse Ekko. Dichter bij Curtis kan je niet komen.