Een natte woensdag avond, de klok heeft net 8 uur geslagen.
Zomaar een bruincafé ergens in Almere, een goed glas bier en classic rock die zachtjes de lucht vult.
Kortom de ideale omstandigheden voor een relaxed en informeel interview.

Chef, Richard en Kjell bespelen de zestien snaren van Snake in the Mailbox. Onder andere in de bandjeswedstrijd “the next stage”. Hoe de heren precies bij deze wedstrijd zijn beland, blijft een beetje onduidelijk (viavia.nl?). Wat wel duidelijk is, is dat het nationale competitie betaamd met 48 bands in totaal opgesplitst in regio’s. We zullen dus in spanning afwachten wat deze eerste editie ons gaat brengen.

Terug naar de vraagstelling van vanavond: wat is nou Snake in the mailbox?
Naar verluid hebben we het over een band met “melodramatic populair songs”.  Althans, zo wordt het genre op hun myspace-pagina omschreven.
Chef doet het simpeler af, als pop/rock. De bassist met ingebouwde taperecorder in zijn bas is de regelneef van het stel. Door zijn “verlengde”-jeugd heen is hij beïnvloed door ondermeer Queen, hiphop, metal en jazz. Ooit begonnen op gitaar heeft hij deze 3 jaar geleden toch aan de wilgen gehangen om zich te bekwamen op de basgitaar.
Chef: “De aanvullende en dragende rol in de band paste meer bij mij.” Misschien is Jan-Bart (zoals Chef werkelijk heet) dan niet iemand die graag in de schijnwerpers staat, hij is zeker wel een dragende factor binnen Snake in the mailbox.

Naast Jan-Bart zit de jongste telg van de “snakes”-familie: Richard. Hoewel hij op het podium duidelijk op de voorgrond te vinden is als gitarist  met de rock-’n-rolluitstraling, ziet hij zichzelf anders: “Ik ben eigenlijk het lieverdje van de band, ik rook en ik drink niet.”
Maar sinds het begin van dit jaar is hij onderdeel van het kloppende hart van de band. Ooit begon de formatie onder de naam Six strings, maar na het vertrek van de drummer en een van de gitaristen zochten de Snakes een nieuwe weg.
Richard bleek de ideale partner vanwege zijn rocky sound en dito uitstraling, een huwelijk dat niet uit kon blijven. Chef vult aan: “Richard is een beetje onze kritische noot.”
De rocker knikt bevestigend en vertelt dat hij meestal de kanttekeningen plaatst bij nieuwe ideeën.

Een ontnuchterend glas nectar maakt de tongen los.
Ook die van Kjell, de ‘ongestelde gitarist’. Op een sarcastische toon stelt hij: “Ik ben eigenlijk altijd chagrijnig. Alles wat Richard hard maakt, maak ik weer zacht!” Uiteraard doelt hij hiermee op de muziek, desondanks is de toon van het gesprek gezet.
Kjell vindt zijn roots in ‘80’s-synthesizermuziek. Natúúrlijk niet de mainstream, maar juist de Underground synthesizerscene woekerde zijn inspiratie aan.  Als über-musicus van het stel ligt zijn invloed ook het meeste in die hoek, tezamen met melodische riffs.

De band blijkt voor zijn leden vooral een uitlaadklep met veel potentie te zijn.
Nog steeds groeiende en zoekend naar haar eigen unieke sound, zich onderscheidend van de massa. Met een variatie van stijlen en door zich niet schuw voor nieuwe wegen op te stellen, vormen de Snakes een authentiek geheel. Klaar om in 2009 te knallen. Onder andere met hun leus: “spread the hippie movement!”