Vive la Fête feest in Effenaar

Vive la Fête doet al 25 jaar waar ze goed in is: er vol energie in gaan en mensen amuseren. Zo ook vandaag in de kleine zaal van de Effenaar.

De avond wordt energiek afgetrapt door Yerra Yerra, een Belgisch trio dat zich niet bepaald in een hokje laat duwen. Strakke drums en scheurende gitaren met een vleugje bluesrock, new wave en electro, vergezeld door de lieflijke stem van zangeres Inge Henrotay. Naast zang is ze ook de dwarsfluit en bekken machtig en danst ze als een malle. Hoe groot is het contrast met de ietwat stoere maar rustig ogende gitarist Seppe Dausi, al maakt zijn gitaar genoeg kabaal in de meest positieve zin van het woord. De enthousiaste sound van het trio weet als opener de al goed gevulde kleine zaal van de Effenaar prima te vermaken.

Bij Vive La Fête gaat de beuk er meteen in met Nuit Blanche van het gelijknamige album uit 2003 en vanaf de eerste noot werkt het sierlijke gezwier van zangeres Els Pynoo aanstekelijk op de zaal, al heeft het publiek aanmerkelijk minder ruimte om te bewegen. De kleine zaal is inmiddels nog meer gevuld. Het verhaal is na meer dan 25 jaar wel bekend, maar daardoor is het feestje niet minder. Gitarist Danny Mommens en zijn inmiddels vrouw Els Pynoo startten de band in 1997 en maken sindsdien no nonsense electro pop met stevige jaren tachtig new wave invloeden. Ze zijn het feesten nog steeds niet verleerd en de energie spat er van af.

De band is na al die jaren niet heel erg verrassend te noemen, dat het publiek bestaat uit zowel fans van het eerste uur maar bovenal van het laatste, des te meer. Dat het stemgeluid van Pynoo er in al die jaren niet echt op vooruit is gegaan deert niemand en iedereen gaat langzaam los op de ene na de andere hit zoals Vivre Sur Video, Touche Pas en Jaloux. Na een korte stop knallen de laatste succesnummers uit de speakers, inclusief de jaren 70 klassieker Popcorn. Flink gejuich, geklap, gezwaai en wat rest is het zwarte verlangen naar de volgende keer...