1. Even voor wie het heeft gemist in een pakkende volzin: hoe is het allemaal begonnen?
In de ‘levensgevaarlijke’ buurt Woensel-West stond ik op m’n tweede verjaardag heel hard ‘Lang zal ze leven’ te zingen, voor mezelf. Daar is het begonnen. Er is ook een cassettebandje dat toentertijd opgenomen is waarop ik snoeihard ‘Vader Jacob’ zing. Dat lied heb ik ook weer gebruikt in een nummer van S.T. Cordell. Zo is de cirkel weer rond.
2. En is de samenstelling van de band nog een beetje hetzelfde gebleven in al die jaren?
Ik heb heel veel projecten gedaan met verschillende muzikanten, maar als singer-songwriter ben ik natuurlijk een en dezelfde persoon gebleven. Al heb ik me in de loop der jaren wel heel erg ontwikkeld en ben ik steeds meer gegroeid.
3. We hebben je voor het eerst uitgebreid gesproken op 7 oktober 2013, verslag gedaan van het allerlaatste concert van Woody & Paul, Long Life Heads gevolgd en Woody Sing Eindje mede mogelijk gemaakt. Dat waren wat ons betreft enkele hoogtepunten van jou carrière tot nu toe. Wat is jouw favoriete moment van de afgelopen jaren?
Toen Selim Lemouchi overleed en de rest van zijn band besloot om daarna toch op Roadburn te spelen met mij als aangewezen zanger, dat was echt heel bijzonder. Dat je na Selims overlijden nog een concert geeft met precies de muziek zoals hij dat graag gehoord had en dat je dan, samen met Farida Lemouchi, opeens de teksten mag zingen… Dan is ‘bijzonder’ eigenlijk een understatement.