Als opener speelt Gus. Artiestennaam van Gijs Wisselink die met zijn trio een vijftal songs speelt. Als je naar zijn laidback rock luistert en je ogen sluit, waan je je even in het jaren zeventig van The Faces of de vroege jaren negentig waarin toenmalige retrobands als The Black Crowes de hitlijsten domineerden. Een fijne opener voor het ongetwijfeld veel steviger werk van Lucas Hamming.
“Je zou hem kunnen kennen van de Beste Singer-Songwriter” zegt zijn bio over (eigen woorden) “mooiboy-met-de-grote-bek Lucas Hamming”. En het programma dat ex-3FM DJ Giel Beelen vier seizoenen lang maakte voor de VARA en BNN is inderdaad het programma waarin een groot publiek kennis kon maken met de Gooise Lucas Hamming. Hij won de finale van dat programma niet, die eer moest hij laten aan Michael Prins. Maar met zijn deelname heeft Hamming zich niet alleen in de kijker gespeeld, hij heeft zich inmiddels ontpopt tot bonafide rocker en absoluut podiumdier.
Gus
©
Hans Anneveldt
Lucas Hamming
Single ‘Be Good Or Be Gone’ is Hammings opener en daarmee toont hij zich direct een heuse spierballen-rocker (al is die conclusie misschien makkelijk getrokken na het mellow werk van voorganger Gus). Na ‘Be Good Or Be Gone’ schakelt Hamming door naar ‘Temporary Remedy’ en ‘Fool’. De aanstekelijke songs sorteren effect want al bij ‘Fool’ staat het —overwegend mooie, jonge en vrouwelijke— publiek de refreinen luidkeels mee te scanderen.
De kracht van Lucas Hamming schuilt in de onverwachte dynamiekwisselingen. Het bombastische ‘Fake Love Hypocrisy’ laat hij op een gegeven moment helemaal stilvallen om het geheel onversterkt verder te zingen. Waarna hij en zijn band aan het einde van de song weer alle registers opentrekken. Het leidt tot een bijna orgastische ervaring bij het publiek.
Gelukkig is het daarna tijd voor het fraai ingetogen pianoliedje ‘Are You With Me’, de song waarvoor volgens Lucas Hamming de piano speciaal mee op tournee moest.
©
Hans Anneveldt
Na deze climax halverwege de set zit het publiek in een lekkere flow. Telkens wanneer de inwisselbaarheid van de nummers hinderlijk dreigt te worden, weet Hamming de aandacht weer te trekken. Zoals in ‘Method To My Madness’ waarmee hij dankzij een dissonante funky gitaar-riff, een anders behoorlijk standaard rocksong van een lekkere twist voorziet. Het zijn dit soort details die het optreden spannend houden. Het achteloos chaotische enthousiasme van frontman Lucas Hamming zelf is ongetwijfeld een andere sterke troef in het charmeoffensief dat vanavond in de Effenaar plaatsvindt.
En dat zonder een enkele toegift. Dat met ‘Got To Let It Go’ de koek echt op is mag de pret niet drukken; iedereen — tot het publiek aan toe —wordt uitvoerig bedankt. En voor Lucas Hamming bestaat de toegift uit zijn aanwezigheid bij de merchandisestand waar hij handtekeningen uitdeelt en uitvoerig met fans op de foto gaat.
In de jaren zestig stond James Brown bekend als “hardest working man in showbusiness”. Maar zijn Nederlandse equivalent is ongetwijfeld Lucas Hamming. Die met vernuftige rocksongs en vol enthousiasme klaar lijkt om door te stoten naar de grote zalen van de podia waar hij nu al veelvuldig optreedt.
Gezien: Gus & Lucas Hamming, op zaterdag 25 maart 2017, in de Effenaar.