The Heck – een ietwat aparte verschijning op het podium – met hun spierwitte overhemden en zwarte stropdassen, leunt qua look stevig op de jaren ’60. Als je niet beter zou weten en in een flits een foto onder je neus geschoven zou krijgen, zou je ze niet zo snel kunnen onderscheiden van een garagerockband die daadwerkelijk uit de sixties komt. Niets is minder waar, want de band trad pas in 2017 voor het eerst in deze vorm en bezetting op. Maar in slechts zes jaar tijd is de punkgroep al toe aan een derde album en ontwikkelt de sound zich in een razendsnel tempo.
‘The Heck is gaandeweg wat ruiger geworden, we gaan steeds wat meer richting de punk, maar dat betekent niet dat we het sixties-sausje helemaal loslaten hoor. We worden muzikaal gewoon steeds breder en spelen niet alleen maar die sixties garage muziek. Dat zijn we met The Heck wel wat ontgroeid’, vertelt Sulmann aan de keukentafel in zijn modern verbouwde jaren ’60 woning in Klazienaveen terwijl op de achtergrond de klanken van Yellow Submarine van The Beatles uit de externe speakers van zijn platenspeler galmen. ‘The Beatles vind ik echt fantastisch, vooral de baslijntjes en hoe die nummers in elkaar zitten. Het is eigenlijk hele primitieve rock-‘n-roll ook, hè.’
Sulmann is van het credo dat een goede song overeind moet blijven staan wanneer het op de meest simplistische manier, dus compleet akoestisch op een gitaar, nog fijn in het gehoor klinkt. Deze gedachte houdt hij dan daarom altijd in zijn achterhoofd bij het schrijven van nieuwe muziek – óók tijdens het schrijfproces van de muziek voor On Your Nerves. ‘Ik probeer de muziek zo uitgekleed mogelijk te schrijven, want dan blijft het in de basis altijd een op zichzelf staand liedje. Van die zogenaamde band-jams heb ik dan ook wat minder mee. Dat je als band gezamenlijk een riff speelt, kan mooi wezen, maar wij bouwen verder aan een liedje dat al staat’, legt Sulmann uit.
De creatieve Sulmann heeft een rijk muziekverleden. Dat komt niet alleen tot uiting in de tientallen platen die hij door zijn hele woon- en eetkamer (en ongetwijfeld ook op andere plekken in het huis) heeft uitgestald in speciaal daarvoor ingerichte platenkasten, maar ook in zijn verhalen over tal van muzikale projecten waar hij ooit zelf deel van heeft uit mogen maken. Terwijl hij nog een kop koffie inschenkt, vertelt hij onder andere over De Keefmen, een van zijn vorige bands waarmee hij zelfs in Spanje, Italië en Engeland heeft mogen toeren. ‘The Heck is eigenlijk een soort organisch vervolg op De Keefmen’, zegt hij.