Onder de klanken van Jody Bernal’s ‘Que Si, Que No’ beginnen we het interview. Er zijn eerst wat opstartproblemen: er moest nog snel een andere browser geopend worden, er wordt nog vakkundig een ontbijt weggewerkt en tja, het is nou eenmaal een zondag.
Timo: Wat een goed idee om op zondagochtend een video-interview te doen.
Je ziet er redelijk fris uit op de drie pixels van je webcam
Ruud: Ik ben ziek. Ik heb een keelontsteking ofzo.
Twee jaar geleden schreven jullie ook blogs voor 3VOOR12/Drenthe. Jullie zeiden toen dat jullie voor het eerst in Engeland waren. Hoe zijn jullie daar terechtgekomen met een tour?
Timo: Er bestaat in Nederland het Convoi de Fête (dit jaar van 3 tot 11 augustus, red.), dat is een roadtripfestival. Daar ben ik nu vijf jaar geleden denk ik voor het eerst bij aangesloten. Dan ben je in karavaan en ga je allerlei plekken in Nederland bij langs, zoals bijvoorbeeld camping Buitenland hier in Drenthe.
Ruud: Daar komt ook elk jaar een Engelsman…
Timo: … en die heet Michael Lane. Daar zijn we wel goed bevriend mee. We kwamen met hem aan de praat over een tour in Engeland. Toen had hij nog een normale baan als verzekeringsmedewerker of iets in die richting. Iets sufs.
Ruud: Toen kwamen we terecht bij Paddy.
Timo: Die schreef ons toen aan van: “Hé, ik doe wel wat meer. Ik wil ook voor jullie wel wat optredens regelen.” In 2017 hebben we dus voornamelijk met Paddy gewerkt. Inmiddels is Michael Lane zelf een boekingskantoor begonnen. Dus hij doet het nu helemaal, zonder die andere
Timo de Jong en Ruud Fieten pakken in voor Engelse tour
Muzikale vrienden Timo de Jong en Ruud Fieten hebben twee jaar geleden hun Engelse avontuur met 3VOOR12/Drenthe gedeeld. Dit jaar gaan ze opnieuw op pad. Het belooft een reis te worden met veel nieuwe avonturen. Om even vooruit te blikken op hun reisverslagen spraken wij de twee tijdens hun voorbereidingen.
Timo met een naaktkat op tour in 2017
Jullie waren er al in 2017, komen jullie dit jaar dan weer op veel dezelfde plekken?
Ruud: We doen twee plekken opnieuw geloof ik: The Man of Kent en BBC Radio
Ik kon zien dat jullie je best vermaakt hebben op sommige locaties.
Ruud: Ja, helaas zijn sommige plekken nu gesloten. Vorige keer was het echt allemaal rondom Rochester. Nu is het ook wat meer richting de kust.
Dan kunnen jullie gelijk weer wat verder rijden. Ik kan me nog een opmerking herinneren in jullie blogs dat vooral Ruud geschikt was voor links rijden, omdat hij ‘toch al rechts inhaalt’.
Ruud: Ja, dat heeft Timo geschreven.
Het is inderdaad wel een beetje een Timo opmerking.
Timo: Dat is zelden een compliment.
In dit geval wel!
Timo: Ik vond zelf ook dat stukje over de kat van de oma van de boeker heel grappig. De kat zat toen bij Ruud op schoot, en toen zei ‘ie: “Oh, he gives head!”
Ruud: lacht “I like it when he gives head!
Jullie maken heel wat mee, zo. Leren jullie elkaar ook op een andere manier kennen op zo’n reis?
Timo: Zullen we zeggen dat we in één bed hebben geslapen de hele tour lang, Ruud, of niet?
Ruud: Ja, dat kan. Nee, we gaan sowieso al veel met elkaar om. Eigenlijk als Timo en ik ergens naartoe gaan dan is het weinig serieus. Het is gewoon één grote cabaretshow.
Timo: Ja, we praten weinig met onze eigen stem als we op pad zijn. Het was in Engeland natuurlijk helemaal leuk, want niemand verstaat het als wij één of ander dom accent opzetten. Dus eigenlijk zijn we de hele tour lang als een stel lompe boeren door Engeland heen gereisd.
Het was dus eigenlijk ‘Farmville on tour’ met jullie twee.
Ruud: We waren ook heel gefixeerd op lange schoorstenen.
Huh?
Ruud: We hebben er zelfs een Facebookpagina van gemaakt.
Timo: Maar dat gaan we niet uitleggen, want dan is het helemaal niet grappig.
[Timo denkt even na]
Timo: Ik denk trouwens wel dat Ruud echt mijn go to muziekbuddy is geworden door deze tour. Gedurende zo’n tour bespreek je wel veel. Je zit in hetzelfde schuitje. We hebben veel gepraat over onze visies en muzikale ideeën.
Je hoort wel eens over ‘the Dutch Disease’: een term voor Nederlanders die overal doorheen lullen. Hebben jullie echt een verschil gemerkt tussen een Nederlands en een Engels publiek?
Beide: Nee niet echt.
Timo: Al heb ik wel het idee dat er in Engeland echt wat van werd gezegd als er doorheen werd geluld.
Ruud: Het heeft heel erg te maken met de sfeer. Vaak als mensen gaan praten is er iets niet goed aan de ruimte, het licht of de sfeer. Meestal als je dat allemaal goed hebt staan, houden mensen wel hun mond. Kijk, als je in een kroeg speelt dan weet je al bij voorbaat dat je dat niet kunt verwachten. Maar dan moet je ook een ander soort optreden geven.
Timo: Wat wel een beetje helpt: Engeland heeft iets genaamd de ‘micro pub’. Dat zijn kleine pubs ongeveer zo groot als mijn woonkamer. Daar gaat natuurlijk niet in geluld worden, want je staat er met z’n twintigen. Wat dat betreft is het wel minder.
Hoe reageren ze dan op de liedjes?
Ruud: Ik heb het idee dat ze wat meer in de tekst worden meegetrokken. Het gebeurt vaker dat ze na die tijd wat over de muziek zeggen, in Nederland heb je dat minder.
Timo: Ik zong ook andere liedjes dan wat ik in Nederland neig te doen. Als die liedjes heel erg tekst-heavy zijn is het makkelijker om ze voor een Engels publiek te zingen.
Jullie hebben ook geprobeerd om een Nederlands nummer te spelen.
Timo: Ik speelde een heel erg sfeervol liedje, dat ongeacht taal gewoon heel erg mooi was. In ‘Morgen’ zit ook een snel, ritmisch praatstuk. En dat is natuurlijk heel grappig als je niet weet waar ik het over heb, want dan hoor je alleen maar gkkkhkhggkkgk (denk aan het geluid dat Ernie maakt als hij lacht, red.). Ruud speelde een soort van Johnny Cash achtig liedje over IJhorst.
Ruud: Ja, geschreven door m’n oude buurman: Jasper Klomp. Die speelde ik dan eerst in het Nederlands. Het is gewoon een heel kort bluesachtig liedje. Daarna zong ik hem heel slecht vertaald in het Engels. Dat was wel lachen, gieren, brullen natuurlijk.
Timo, je staat natuurlijk bekend om je slagzin. Heb je daar al een Engelse variant op?
Timo: Nou, ik woon dus tegenwoordig in Leeuwarden. Ik zeg dus tegenwoordig: “Mijn naam is Timo de Jong, kom uit Meppel, woon in Leeuwarden.” Misschien moet ik daar dan ook nog maar achter plakken dat we uit Nederland komen.
Zijn er nog blijvende vriendschappen ontstaan door zo’n tour in Engeland?
Timo: Ja, met Peter! Kaal, een beetje een zeebonk…
Ruud: …vlechtje in de baard…
Timo: We gingen naar een soort van open podium, dat plekje kende Michael, in een baaitje. Daar zaten allemaal van die mensen, op een goede manier gezegd, aan de onderkant van de samenleving. Daar zaten allemaal van die gasten bier te drinken en liedjes te spelen met elkaar. Daar kwamen wij ook en toen gingen wij ook muziek maken. We raakten met ze aan de praat en toen is die Peter Jobson, die speelde zelf ook, nog naar drie andere optredens gekomen. Ik denk dat we hem dit jaar ook zeker weer gaan zien.
Aanstaande woensdag vertrekken beide heren richting Engeland voor hun tour. Speciaal voor de aankomende concertreeks hebben Ruud en Timo unieke uitgaves gemaakt op CD. Wil jij er nog één bemachtigen? Zorg dan dat je ze spreekt zolang ze nog in Nederland zijn.