TREKHAWK: SNEE IN ’T OOR

Volwassen boerenrock met een puberaal tintje

Daan Hooiveld ,

Zeg je streektaalrock dan kom je al snel uit bij namen als Normaal, Mooi Wark en Bökkers. Zuidoost Drenthe heeft er een nieuwe boerenrocksensatie bij – Trekhawk. In 2019 zag de band het levenslicht nadat drie van de vier leden van Dolly en zien Tarrels, de formatie die in datzelfde jaar stopte, besloten om door te gaan met het maken van Drentstalige rockmuziek. Na vier jaar waarin verschillende festivals en tenten werden plat gespeeld en vijf zelfgeschreven singles werden uitgebracht, releaste de band afgelopen zaterdag het debuutalbum Snee in ’t Oor.

‘Als je goed naar het album kijkt, zie je dat de titel dubbelzinnig is. Snee in ’t Oor betekent in het Drents dat je iets te diep in het glaasje gekeken hebt, maar verwijst ook naar Vincent van Gogh die hier een tijdje vlakbij in Nieuw-Amsterdam heeft gewoond’, zegt bassist en zanger Mickey Bakker afgelopen zaterdag bij RTV Drenthe. Bakker maakt samen met Jasper Welink (zang en gitaar), Rick Scholten (gitaar) en Ilja Klamer (drums) de band compleet.

 

Verwijzingen naar Van Gogh

Naast de titel bevat het album nog een aantal spitsvondige verwijzingen naar kunstschilder Van Gogh. Zo is de albumhoes een bewerking van een van zijn bekendste werken: Terrasse du café le soir. Daarnaast draait de ‘slagzin’ van het nummer Nieuwe mensen, zelfde Streken, daar is geen woord Frans bij, om de schilder:

 

                                            /nu kan ik wel begriepen, waorom Van Gogh hier blieven wol/

 

Het nummer zelf laat daarnaast de groei zien die de bandleden sinds ‘De Tarrels’ hebben doorgemaakt. De tekst is volwassen, de instrumentatie is catchy en pakkend – en niet te vergeten, ingetogen. Nieuwe mensen, zelfde Streken is een ode aan Drenthe en aan alles wat de provincie te bieden heeft:

 

                                            /nieuwe mensen, zelfde streken, waor de praot altied geliek is

 bleven, hier wordt joe leerd wat kan en mag, mooie woorden

 misschien ben ik wel wat achterdochtig, dat is ’t karakter van

 een Drent/

 

Technisch gezien zit Snee in ’t Oor ijzersterk in elkaar. Het album is geproduceerd door Dick Kemper, voormalig bassist en zanger van hardrockband Vandenberg, en alle tien de nummers zijn opgenomen in zijn studio in Doetinchem. De stempel van Kemper is ook duidelijk terug te horen in de songs. De rock-n-roll-nummers zijn namelijk strak, maar behouden desondanks hun ‘vieze’ karakter. Het beste voorbeeld daarvan is misschien wel de single Lul van een vent met het net niet altijd even zuiver klinkende achtergrondkoortje, dat uitstekend past bij de tekst en de ruige boodschap van het nummer.

Puberale serenades

Ook ‘protestlied’ Bijstandsuitkering is een welkome aanvulling op het album. De tekst is cynisch en soms ook ietwat grof, maar het nummer blijft, ook door de manier waarop het gezongen wordt een humoristische ondertoon houden:

 

                                            /ik wil een bijstandsuutkering en ik zoep mij naor de tering

 bedankt lieve regering, yeah yeah yeah/

 

Zijn alle nummers op Snee in ’t Oor dan volwassen? Nee zeker niet! De puberale serenades aan ‘mooie dames’ waar boerenrockmuziek bekend om staat, ontbreken ook zeker niet op Snee in ’t Oor. Mooi Deerntie en 18 Jaor zijn twee makkelijk op te pakken songs – zelfs afgelopen zaterdag tijdens de albumpresentatie zong het grootste deel van het publiek het refrein al mee. Ook de humorvolle verwijzing naar ‘de biologiedocent die de mannen alles geleerd heeft’, viel in zeer goede aarde.

Feestleven kwam weer op gang

Mijn persoonlijke favoriet is Niet kapot, een echte feestknaller. Het nummer, gaat over een feestganger die onmeunig veel zin heeft in een avond flink doorhalen en het heeft er alle schijn van dat de band deze knaller geschreven heeft vlak na het moment dat de coronamaatregelen afgeschaft werden en het feestleven weer een beetje op gang kwam. De gitaarsolo aan het eind van het nummer is er eentje om trots op te zijn. Ook de gitaarriff in de coupletten kan mij flink bekoren en geeft me een The Killers-gevoel. Kortom: heerlijk!

Al met al is Snee in ’t Oor een debuutalbum waar menig streektaalband jaloers op kan zijn. Het is divers, volwassen, maar waar het mag ook puberaal, uitdagend en grens opzoekend. Ook al houd je niet van streektaalmuziek of boerenrock, ik zou je aan willen raden om tóch een of twee nummers van Snee in ’t Oor te luisteren, want het album heeft voor eenieder en diens oma wel een nummer om van te houden.