Naast de titel bevat het album nog een aantal spitsvondige verwijzingen naar kunstschilder Van Gogh. Zo is de albumhoes een bewerking van een van zijn bekendste werken: Terrasse du café le soir. Daarnaast draait de ‘slagzin’ van het nummer Nieuwe mensen, zelfde Streken, daar is geen woord Frans bij, om de schilder:
/nu kan ik wel begriepen, waorom Van Gogh hier blieven wol/
Het nummer zelf laat daarnaast de groei zien die de bandleden sinds ‘De Tarrels’ hebben doorgemaakt. De tekst is volwassen, de instrumentatie is catchy en pakkend – en niet te vergeten, ingetogen. Nieuwe mensen, zelfde Streken is een ode aan Drenthe en aan alles wat de provincie te bieden heeft:
/nieuwe mensen, zelfde streken, waor de praot altied geliek is
bleven, hier wordt joe leerd wat kan en mag, mooie woorden
misschien ben ik wel wat achterdochtig, dat is ’t karakter van
een Drent/
Technisch gezien zit Snee in ’t Oor ijzersterk in elkaar. Het album is geproduceerd door Dick Kemper, voormalig bassist en zanger van hardrockband Vandenberg, en alle tien de nummers zijn opgenomen in zijn studio in Doetinchem. De stempel van Kemper is ook duidelijk terug te horen in de songs. De rock-n-roll-nummers zijn namelijk strak, maar behouden desondanks hun ‘vieze’ karakter. Het beste voorbeeld daarvan is misschien wel de single Lul van een vent met het net niet altijd even zuiver klinkende achtergrondkoortje, dat uitstekend past bij de tekst en de ruige boodschap van het nummer.