De komende dagen is 3VOOR12/Drenthe aanwezig bij ESNS om de Drentse acts te volgen. Met in dit verslag: Sorry John in de Groote Griet, Isa Zwart met een sterke set en een emotionele Nadua.

Voor we beginnen met de recensies staan we nog even stil bij de opening van NOORD in Oost. Jildau Stoelwinder van ESNS lanceerde hierbij het platform NOORD, wat ook gelijk de naamsverandering van de Hit The North locatie verklaard. Daniële Streep (ESNS) en Mirjam Wulfse (Gedeputeerde Staten & Adviescommissie cultuur) namen de LP in ontvangst waar de deelnemers van vorig jaar aan hebben gewerkt in Meppel.

Sorry John duikt op in Groningen

Sorry John begon 2019 met veel hoogtepunten: de band stond in de finale van de Grote Prijs van Nederland, speelde op diverse leuke locaties en bracht twee nieuwe singles uit. Na het vertrek van gitarist Sven Steenhuis werd het ineens stil rondom de band. Waar de band het jaar zo lekker begon, verloren ze momentum halverwege.

Met Haitze de Vrieze als vervanging duikt de band ineens op in Groningen. De last-minute aankondiging op social media laat het een beetje voelen als een verplicht nummer. Toch laat de band in de Groote Griet zien niet geheel stil te hebben gezeten. Mede door de vorm van het podium komt Dion van der Geest goed uit de verf als de frontman van Sorry John, hij staat namelijk op het punt van de V-positie waarin het is opgesteld.

De pop rock van Sorry John heeft nog steeds de kwaliteiten van een soundtrack voor een coming of age film. Het is niet voor niets dat de band jongere meisjes aanspreekt, waarvan er overigens ook een paar met de neus vooraan staan op ESNS. De aanwinst van De Vrieze haakt er op in: het frisse gitaarspel is losjes en vangt zeker het gemis van Steenhuis op. Toch heeft De Vrieze een beetje moeite om fysiek de rol van leadgitarist te vervullen in de formatie van het podium.

Sorry John weet zich, zelf tijdens een winterslaap, prima te verkopen met aanstekelijke en dansbare nummers. Het is te hopen dat een nieuwe decennium ze nieuwe energie geeft, want het zou zonde zijn als ze nu steken gaan laten vallen.

Isa Zwart laat pit zien in Club OOST

Met Drentsch Peil XL had Isa Zwart nog moeite om een pakkende setlist te bedenken. De singer-songwriter wist nog niet helemaal goed hoe ze haar nummers moest inpakken met een band en dat was te merken aan de volgorde van de speellijst. Met haar optreden in NOORD in Oost laat ze zien dat ze hier hard aan gewerkt heeft. In de twintig minuten die de first-timers van Hit The North krijgen bewijst de zangeres haarzelf met een set die geen enkel moment wankelt.

‘I Remember’ is met de backing track een goed nummer om de draad mee op te pakken. Met ‘Love Inside’ houdt ze het tempo er in: de 1-0 voorsprong die ze met ‘I Remember’ al had, houdt ze hier mee vast. Het nummer heeft tekstueel gezien de dromerige zoetsappigheid van Zwart, maar geeft de drie heren in de band de ruimte om henzelf te verkopen. Met een korte verwijzing naar de bosbranden in Australië begint Zwart aan ‘Free’, een nummer dat de set even een kleine adempauze geeft. De rustige bas van Jelle van Dijk complimenteert het bescheiden gitaarspel van Geosy Kleefman. De twee heren laten duidelijk zien dat ze niet alleen op Zwart’s nummers ingespeeld zijn, maar ook dat ze het net het klein beetje peper geven dat de muziek van Zwart nodig had. Ook drummer Lenard Davers doet hier zeker een duit bij in het zakje, hoewel hij af en toe wel lijkt te vergeten dat hij voor Isa Zwart drumt in plaats van voor Toycar Taxi.

Isa Zwart drijft met haar muzikale keuzes steeds verder af van ‘Mama See’. Zo staat ze in maart in het voorprogramma van Hilversumse poprockband The Overslept. Voor de oude Zwart zou het een bijzondere keuze zijn, maar Zwart met band laat zien dat deze combinatie prima kan werken. Als bewijs eindigt ze de set met een riskante keuze: een cover van LMFAO’s ‘Sexy and I Know It’. Veel jonge vrouwen in het publiek voelen zich wel aangesproken door de keuze en beginnen spontaan te glimlachen. De glimlach wordt alleen maar breder bij een kippenvelwaardige uithaal waarmee Zwart de set eindigt.

In een korte set tellen de keuzes die je maakt dubbel, zéker als je aan het begin staat als een traject als Hit The North. Zwart had de tijd niet beter kunnen benutten. De volle zaal in club OOST heeft in slechts twintig minuten geleerd dat Isa Zwart vuriger is dan je misschien op het eerste gezicht zou verwachten.

Emoties worden Nadua te veel

Normaal gesproken zijn er twee Nadua’s: de Nadua die met een flinke uithaal bij ‘Red’ mensen nog kippenvel geeft op hun linkerteen, en de Nadua die bloednerveus een wijntje haalt bij de bar omdat haar gedachten met honderden kilometers per uur door haar hoofd razen. Doorgaans bestaat de één op het podium en de andere er vooral omheen, maar vanavond bij ESNS lijkt ze even uit balans. ‘Genuine’ gaat richting de bijtende kant, maar mist de scherpte die we gewend zijn van haar. Ook het emotionele ‘Northern Lights’ wankelt. Met ‘Red’ weet ze zichzelf weer een beetje recht te zetten, maar het is duidelijk dat Nadua zichzelf onbewust toch in de weg blijft zitten.

Bij de live uitvoering van nieuwe single ‘Walls of Habit’ komen de emoties bij Nadua los. Bij het refrein slaat haar stem vrijwel helemaal dicht en beginnen de tranen over haar wangen te stromen. De akkoorden wankelen een beetje en even is de vraag of ze het nummer oppakt of vroegtijdig afkapt. Nadua pakt uiteindelijk de draad toch op en maakt het nummer af. Het applaus dat klinkt terwijl Kramer gehurkt een momentje pakt om tot rust te komen bewijst één ding: het aanwezige publiek gunt de jonge singer-songwriter enorm veel. “Eén momentje hoor,” zegt Nadua terwijl ze de tranen wegveegt. Haar moeder reageert vanaf de vloer: “Wil je een wijntje?” Ze lacht. Ze kan weer verder.

‘Come and Get Me’ sluit qua thema perfect aan op waar het autobiografische ‘Walls of Habit’ over gaat. Waar ‘Walls of Habit’ beschrijft dat ze gewoontes moet veranderen om aan haar dromen te kunnen werken, is ‘Come and Get Me’ een plaat waarin een zelfverzekerde Nadua iedereen aankan. Het is, op dat moment nog onbewust, een moment tussen de eerder genoemde twee kanten van Nadua. Het afgelopen jaar heeft er bij Nadua voor gezorgd dat de ‘Come and Get Me’ Nadua nog even op zich laat wachten, maar hopelijk kan ze met wat kilometers maken weer de krachtige kant van haar wakker maken.

Ondanks dat haar optreden de bocht uitvloog en meerdere foutjes bevatte, heeft ze wel één voordeel van de ongelukjes: de versie van ‘Walls of Habit’ is simpelweg onvergetelijk. Nadua’s mooiste momenten zijn nu eenmaal de momenten waar ze fragiel en toegankelijk is. Dit soort momenten komen alleen nóg beter uit de verf als de rest van de set sterk in de schoenen staat. Dat was bij haar optreden bij ESNS dit keer helaas niet helemaal het geval.