Op ‘blode vouten’ komt Erwin de Vries de zaal in ‘t Schienvat binnen. De plek voor het podium is gereserveerd voor hem en zijn Zunderlingen. De Vries is zanger en tekstschrijver in het Grunnegs en weet met zijn rustige, serieuze liedjes de cultuur van het Groningse plattenland overal mee naar toe te nemen. 9 maart is het de beurt aan Erica, daar geeft hij een show weg doordrenkt met zijn bekende platte humor en typisch noordelijke nuchterheid. Wij spreken hem na afloop van een met streektaal gevulde avond.

De reactie vanavond was prachtig! Wat vond je er zelf van?

Ja, leuk! Ook omdat het gewoon heel dicht op het publiek is. Dat heb ik ook het liefst, omdat je dan het meeste interactie hebt; de meeste snelle interactie. Als ik nu op het podium ga staan duurt het te lang voor er wat gebeurd. Dan krijg je toch minder sfeer in de zaal.

Het viel inderdaad op hoe je met je publiek omging.  

Alles draait om contact. Zo’n avond, dat doe je samen. Die liedjes heb ik geschreven, dus dat probeer je zo goed mogelijk aan de man te brengen. Dan zijn er dus bruggetjes en verhaaltjes die ik daar bij verzin, of iets dat misschien wel echt gebeurd is. En ja, zo probeer je de avond dan een beetje op te bouwen.

Dan heb ik nog een vraag van een buurvrouw van mij: “waarom speel je op blote voeten?”

Omdat het prettig is.

Ze is toevallig pedicure.

Dan moet zij het wel weten! Lacht. Ik heb eigenlijk een hekel aan sokken en schoenen, dus ik loop het liefst op blote voeten. Het zingen wordt er alleen maar beter van.

We hebben hier in Erica meer Groningse artiesten gehad. Dan pas vallen je alle regionale verschillen op. Hoe zou je jouw dialect beschrijven?

Mijn taalgebied is voornamelijk Veenkoloniaals en Oldambt.


[Interview gaat verder onder foto]

Nu we het toch hebben over het Gronings: je won in 2017 ook nog een streektaalprijs.

Het is mooi, een beetje erkenning. Maar ja, ik heb wel gelijk gezegd: “We gaan weer verder, er zijn weer nieuwe dingen.”

Heeft het verder nog effect gehad op je carrière?

Ja, het wordt soms wel even genoemd. Dan moet je belangrijk zijn, als je een streektaalprijs wint. Hij lacht en doet een imitatie. ‘Dan mot ’t wel wat wez’n’

Tour je alleen in Drenthe, Groningen en Friesland?

Friesland niet, dat lukt bijna niet. Er is toch een te groot verschil in taal.

Hoe gaat het eigenlijk op het moment met de muziek in streektaal?

Wij zijn toch wel rijk bedeeld. In Groningen, en met name in de streektaal, zijn er enorm veel mensen bijgekomen die ook in het Gronings zijn gaan zingen en schrijven. Ik denk dat er wel een plek voor de streektaal blijft, omdat het de identiteit is van mensen.

Maak jij je niet stiekem zorgen?

Nee, geen zorgen. Zolang mensen op zoek blijven naar hun identiteit zal er een vorm van streektaal blijven, al verandert het met de tijd.

Erwin de Vries staat deze maand nog twee keer in Drenthe. Hij speelt 30 maart in Theaterboerderij de Verrekieker in Drouwenermond en op 31 maart in Café ’t Keerpunt in Spijkerboor.