Waylon maakt een diepe buiging voor Emmen

Wouter Bessels | Foto's: Mariëlle Hensums / Ton Hudepol ,

'Dit zijn de mooiste avonden. Muzikaal ben ik opgegroeid op dit soort plekken.' Met die woorden start Waylon vrijdag 17 maart met zijn zes muzikanten zijn langverwachte optreden bij Apollo voor nog geen 250 man publiek. Hij begint met reggae, maar de soul en stevige rock met een country-randje komen al snel om de hoek kijken. De variatie die zo goed past bij deze 36-jarige performer.

Natuurlijk staat zijn bijna tweeënenhalf uur durende set grotendeels in het teken van zijn eind vorig jaar verschenen album Seeds. Echt verrassen doet hij met zijn aandeel aan het eerste en veel besproken Common Linnets-album. Vertelt over Lohues. Zou eigenlijk lid worden. 'Het is een beetje hier in Drenthe begonnen. Een periode zonder stress’, lacht hij. Daarna laat hij die turbulente periode achter zich en zien we Waylon steeds zelfverzekerder worden op dat piepkleine, uitgebouwde podium, met een vrouwenoverschot voor zich. Aanraken is geen probleem vanavond, laat staan vers zweet van de hoofdrolspeler opvangen. Beveiligers houden binnen en buiten de zaal alles goed in de gaten.

Opvallend is dat Waylon een autocue gebruikt. Heeft hij dan zoveel last van minder tekstvaste moment? Tijdens Fragile People blijkt in ieder geval dat hij de hele zaal goed overziet. 'Waarom gaan vrouwen altijd met z'n vieren naar het toilet?' roept hij als er een groepje van de draaitrap achterin de zaal afloopt. Het typeert de avond. Heet, sensueel, los, uiterst dansbaar en ontspannen tegelijk.

Via Lucky Night en Romeo zet hij met Walking on a straight line een deel van nieuw materiaal in. Bijzonder fraai is Satisfier; dan komt de funker in Waylon a la Sly en Prince tot volle wasdom. Een stel blazers wordt dan node gemist. Bij Wicked Ways, na ruim anderhalf uur, komt de zaal pas echt goed los. Maar Waylon heeft niets te klagen vanavond.

Sinds BLØF en Douwe Bob liep Apollo niet meer zo warm voor een concert van een grote act van eigen bodem. En warm bleef het in die popzaal van Groothuis, met toeschouwers tot in de ruimte tussen zaal en voorcafé; een situatie die zich bij concerten op deze plek zelden voordoet.

Dat Waylon met deze clubtour de intimiteit opzoekt is volkomen terecht: in een kleine zaal als deze komt hij het beste tot z'n recht. Terecht maakt hij na afloop een diepe buiging. Dit was zo'n avond van: 'we waren erbij'. Moge er nog vele volgen bij Apollo. Emmen is er klaar voor, geen twijfel mogelijk.