Het was gelukkig nog licht bij het vinden van de eerste halte van deze muzikale fietstocht. Bordjes met “nog even doortrappen” en “je fietst nog steeds goed” brachten ons bij een gezellige woonkamer, waar de evenzo gezellige muzikanten van 'Town of Saints' al snel het publiek in een up-tempo verder op reis meenamen. Normaal gesproken spelen Harmen en Heta met volledige band, maar ook nu hadden de indiefolk liedjes een heerlijke cadans. (Liesbeth Tammes)
Een doodgewone zaterdag in een doodgewone wijk. Of toch niet? Een aantal straten in de wijk Bargeres in Emmen wordt overspoeld met fietsers. Ze zijn onderweg, doen mee aan het Bargerescher Akoestisch Fietscarrousel. Vier wijkbewoners hebben hun huiskamer omgetoverd tot podium. Meer dan honderd mensen komen kijken, luisteren, genieten. De groep is in drieën verdeeld, ze fietsen van het ene naar het andere huis om een miniconcert van een half uur te bezoeken.
Hij met gitaar, zij met viool. De mensen zijn muisstil. De liedjes zijn aanstekelijk. De stemmen prachtig. Er wordt opzwepend met de voeten mee gestampt. Dit is echt leuk! Je zit met je neus op de artiesten, ze vertellen mooie verhalen. De viool neemt je zwevend mee. En dan mogen we zelf ook nog zingen! Mooi is dat. Iedereen doet echt mee en het het klinkt super! (Sandra Wanders)
Een klein stukje verder fietsen en daar was onmiskenbaar de volgende muzikale ronde. De zevenkoppige band “PhoenatiX” vulde de halve woonkamer, het publiek en de ravitaillering de andere helft. In een andere huiskamer is het wat minder akoestisch. Daar spelen de Phoenatix. Met z'n zevenen spelen ze het dak eraf. Reggea, ska, een vleugje rap. Twee blazers, een drumstel. Een vrolijke zanger en zangeres. Gitaar en bas. Een heuse lichtshow. Het maakt lawaai en het is goed! De mensen dansen en lachen. Iemand doet een afwasje. Het is niet haar huis, maar ach, we zijn hier met elkaar. (Liesbeth Tammes/ Sandra Wanders)
©
Mariëlle Hensums
De derde stop van deze puzzeltocht bracht ons bij een ingetogen optreden van Azer Cirttan. Deze singer-songwriter vertelde met zijn fusion jazzy gitaarklanken in een taal, die voor vele oren nieuw klinkt. Met zijn Azerbaijaanse en Turkse teksten nam hij het muisstille publiek mee naar een fictieve stad, een wereld waar wolven en hazen samen kunnen leven. En hij bracht het protestlied, wat hem uiteindelijk naar Nederland heeft gebracht.(Liesbeth Tammes)
“Liefde! lieve prachtige mensen..”dat zei Azer.
Om elf uur is het heen en weer gefietst voorbij. De stalen rossen staan geparkeerd aan de Ruinerbrink waar niemand minder dan Emil Landman het feest af zal sluiten. En hoe! Of we even vergeten zijn waar we ook alweer rond fietsten. We gaan zo een berg op, nu onze bidon vol zit met de energie en power van deze band. Het is stampvol. Ook hier wordt volop gedanst. Het geeft niet dat er weinig ruimte is, we hebben elkaar immers gaandeweg leren kennen. Het is een fantastische afsluiter. Emil swingt de pan uit. En iedereen doet vrolijk mee. Wat een avond! (Liesbeth Tammes/ Sandra Wanders)
©
Mariëlle Hensums
Het zijn de kleinschaligheid en de intieme setting die de beleving bepalen. Je mag even bij iemand binnen gluren. Je geniet van verschillende muziekstijlen. En ondertussen ontmoet je allemaal nieuwe mensen. Wat is het doel van de organisatoren van het Bargerescher Akoestisch Fietscarrousel? Het antwoord is: 'Wij maken hier met elkaar een prachtige herinnering.' Dat is geslaagd. Een unieke ervaring. Volgend jaar maar weer doen. (Sandra Wanders)
Geteld : 1 lekke band