De organisatie van de Popronde (o.m. Chris Moorman, geboren Drent uit Erm) heeft er alles aan gedaan om het publiek te informeren over het programma: 21 acts en een veelheid aan locaties waar zij hun kunsten vertonen. Dagblad van het Noorden pakt zelfs uit met twee pagina’s aan informatie. Ook het weer zit niet tegen: buiten is het goed toeven en, hoewel bij aanvang de opkomst nog wat tegenvalt, is gaandeweg de avond de publieke belangstelling meer dan behoorlijk. Vooral de horeca-uitbaters zijn erg in hun nopjes, zeker wanneer je bedenkt dat de donderdagavond vaak het predikaat ‘uitgestorven’ krijgt opgespeld.
In het theater, de bibliotheek en verschillende kroegen is het gezellig druk en genieten mensen zichtbaar van de optredens van veel vaderlands toptalent. En het moet gezegd: het aanbod is uiterst gevarieerd en over het algemeen van behoorlijk niveau. Voor elk wat wils, hoewel het aantal singer songwriters enigszins oververtegenwoordigd is.
Voor een recensent ondoenlijk om al dat fraais te aanschouwen en aan te horen. Dus hierbij een willekeurige greep uit de artiesten die het vermelden waard zijn. Bijvoorbeeld de countryband Rivers, met de wat frêle ogende zangeres Annika IJdo. Het oogt goed, het klinkt goed en blijft onderhoudend.
Popronde na bijna tien jaar terug in Assen
Na bijna tien jaar doet de Popronde Assen weer aan. Altijd spannend, want de Drentse hoofdstad staat niet echt bekend als ‘swinging city’ of broeinest voor poptalent. Assen profileert zich vaak als middelpunt voor de Nederblues', waar legendes als Harry Muskee, Eelco Gelling en Erwin Java hun thuishaven vonden. Maar donderdag 15 oktober is Assen popstad. En hoe!
Het oogt goed, klinkt goed en blijft onderhoudend
Gutz
Daniel Cane & The Rebellion verdienen een pluim. Origineel, goede songs en in contact met het publiek. Zonder poespas, maar wel het liefst bovenop de bar staand. Lekker CD-tje ook: Home. En wat te denken van St. Tropez? Tja, de gutz die horen bij ouderwetse rock. Hard, ongepolijst en vooral nog niet uitgebalanceerd. De (eenvoudige) baslijnen domineerden het geluid en dan is het jammer dat de leadgitarist niet uit de verf komt. Geef mij toch maar Go Back To The Zoo. Ook Rogier Pelgrim komt in café De Koppelpaarden niet goed tot zijn recht. De songs houden niet over aan fantasie, het geluid was niet op orde en de muzikaliteit van de bandleden houdt niet over.
Authentiek, orgineel en steengoed!
Deurtje verder dan maar: Funky Organizers. Funk zoals funk gespeeld moet worden. Jonge gasten vormen een stevige sound op basis van individuele klasse. Vooral de groovy bas van zo’n ‘snotneus’ is kicken. Goede lead vocals en lekker scheurende sax. Swingen maar!
Stef Classens won afgelopen seizoen het singer songwriterprogramma van Giel Beelen. En zeer terecht, zoals hij in Assen live in zijn uppie laat zien. Gedegen songs, prima gitaarwerk en onbevangen performance. Deze (jonge)man zou geen Popronde nodig moeten hebben!
Een uitschieter in positieve zin is voor mij Charl Delemarre. Prachtige Nederlandse teksten in wonderschone liedjes, gezegend met een dijk van een stem (Willie Alberti zou er jaloers op zijn geweest) en gesecondeerd door twee boezemmaten, ook op gitaar. Bram Vermeulen, Spinvis, Ramses, Maarten van Roosendaal? Niet doen, niet vergelijken. Gewoon Charl Delemarre: authentiek, origineel en steengoed!
2016 op herhaling
Een andere uitschieter? The Brahms! Lekker (beat)bandje: originele en prima te verteren popsongs, goede uitstraling en spetterend talent!
Het is wel duidelijk: over talent hebben we niet te klagen in dit land. We zouden er meer mee kunnen doen. Assen weet dat sinds gisteren en wil in 2016 op herhaling!