Alhoewel deze opening van Drenthe Bluesjaar 2016 een besloten aangelegenheid is, zijn de ruim 800 gasten niet per se hoogwaardigheidsbekleders of interessantdoeners die met de rug naar het podium hun gratis biertjes staan weg te drinken. De aanwezigen die op wat voor wijze dan ook toegangskaarten hebben bemachtigd, hebben per slot van rekening iets met Drentse blues en weten wat er vanavond staat te wachten. Een ode aan Harry Muskee, de zanger uit Assen die dit jaar 75 zou zijn geworden en die met de exposities ‘Window of my eyes – 75 jaar Harry Muskee’ en ‘Blues from heaven’ van fotograaf Rudy Leukfeldt op waardige wijze postuum wordt geëerd.
Opening Muskee-exposities mondt uit in Blizzards-reünie
Waardige aftrap Drenthe Bluesjaar 2016
Terwijl nog geen 25 kilometer verderop niets boven Noorderslag of Sterren in Martiniplaza gaat, wordt in Assen een stuk muziekgeschiedenis geschreven. De opening van twee exposities in het Drents Museum in Assen waarin blueslegende Harry Muskee centraal staat, loopt zaterdag tegen middernacht uit op een muzikale reünie. Oud Cuby & The Blizzards-leden Hans La Faille (drums) en Herman Deinum (bas) staan na jaren weer op de bühne met gitarist Eelco Gelling.
Spreekstalmeester is radiomaker, schrijver en Muskee-biograaf Jeroen Wielaert. Hij leidt de aanwezigen - na een barre tocht door de sneeuw - in een prettig verwarmde tent op de Brink door het avondvullende programma.
De start is gelijk om te smullen. My Blue Van, een bluesrocktrio uit Utrecht. Ooit was het de wens van Harry Muskee om blues levend te houden voor volgende generaties. Deze jongens zijn daarvan in Nederland het treffende bewijs.
Als De Dijk-zanger Huub van der Lubbe vervolgens samen met museumdirecteur Harry Tupan en Muskee’s weduwe Douwina de opening verricht, is de kop er pas écht af. Het is Harry Muskee’s feestje, wetende dat hij de grote afwezige is vanavond.
Of nou, misschien is dat nou juist Johan Derksen. Laten we dat maar in het midden.
Van der Lubbe speelt Steen, een vrij recent nummer van De Dijk. ‘Het gaat over Drenthe en in het bijzonder Harry’, zo kondigt hij het solo gespeelde stuk aan. ‘Harry was dwars van alles en had een hekel aan poeha, kon ook niet tegen onrecht. Hij vaarde zijn eigen koers. Dat maakt het werk van Cuby & The Blizzards zo universeel.’
Voorts zijn er optredens van King of the World, Ralph de Jongh, Barrelhouse, Eric Taylor (die een tournee door Texas liet schieten om in Assen te zijn) en Bertus Borgers (bijgestaan door zijn broer Ruud).
Daarna, rond half twaalf, volgt het klapstuk van de avond. Na jaren staan Eelco Gelling, Hans La Faille, Herman Deinum én Erwin Java weer samen op het podium. Deze kern wordt ondersteund door een blazerssectie, alsmede andere gastmusici uit o.a. King of the World. Huub van der Lubbe mag wederom Windows of my eyes doen, Barrelhouse-zangeres Tineke Schoemaker zorgt voor kippenvel in haar uitvoeringen van Somebody will know someday en Another Day, Another Road en Bertus Borgers doet mee met Brother Booze.
Net als My Blue Van behoort ook Ralph de Jongh tot de nieuwe generatie bluesmuzikanten. Hij eert Muskee met een waanzinnige en doorleefde versie van Hobo Blues en het slotstuk van de avond: Too blind to see.
Gelling heeft een paar nummers om zijn vingers warm te maken en alhoewel de gitarist technisch gezien tot een schim is verworden van wie hij ooit was, oogt hij ontspannen en laat hij af en toe horen ‘het gevoel’ nog te hebben. De brede glimlach is niet van zijn gezicht weg te slaan. Vooral niet omdat hij van La Faille, Deinum en Java regelmatig de juiste stimulans krijgt. Ralph de Jongh staat vol ontzag zijn solo’s voor Gelling te spelen en vergeet af en toe dat vanuit het publiek ook voor hem de handen op elkaar gaan.
Na een half uur is het voorbij. Een kort maar krachtig optreden dat de boeken in kan als legendarisch.
En die andere oud-Blizzards dan? Willy Middel staat gezellig achter in de tent te kletsen met oude bekenden. Hans Waterman struint met zijn vrouw door de expositie en is altijd in voor een praatje. Dat geldt ook voor Jaap van Eik en Dick Beekman. Ze zijn er vanavond ook bij en maken een ware trip down to memory lane mee.
De tentoonstellingen, evenals het nieuwe boek over Muskee van de hand van gastconservator Albert Haar, bieden een interessante reis door het leven van de Drentse zanger. De tientallen kiekjes uit het verleden zijn geïllustreerd met flarden uit interviews of bijvoorbeeld filmbeelden van Muskee’s Amerkareis in 1999. Voor ‘Blues from heaven’, een selectie uit het werk van fotograaf Rudy Leukfeldt, moet je even de trap op, maar eenmaal in de bovenzaal kijkt Harry Muskee van alle kanten de zaal in. Een fascinerende ervaring. Je zou willen dat er meer werk van Leukfeldt zou hangen, maar dit is zo’n goed voorbeeld van ‘doe meer met minder’. Overkill en poeha, daar hield Harry niet van.
De tentoonstellingen zijn tot en met 17 april te bekijken in het Drents Museum aan de Brink in Assen.
Meer informatie via deze link.
Het boek ‘Window of my eyes – 75 jaar Harry Muskee’ van Albert Haar is samengesteld door Harry Tupan en uitgegeven door WBOOKS uit Zwolle.