En nu is BOSS dus dood

Laatste editie Bands on Stage Support bij Metal Front Coevorden

Phil Pietrzak ,

In Metal Front Coevorden (MFC) werd afgelopen zaterdag de vierde editie van BOSS (Bands on Stage Support) gehouden. En tevens de laatste. Want waar normaal gesproken werd van een ‘BOSS Tour’, met drie podia per tour, bleek MFC nog het enige podium te zijn waar BOSS nog een bandjesavond gepland had. Amper een dag later werd duidelijk waarom: BOSS is niet meer.

Afgelopen december kopte 3voor12 drenthe nog “Het Oopee@MFC is dood”. Daarin kwam BOSS naar voren als opvolger voor het open podia-concept van MFC. En in oktober 2014 besteedde 3voor12 groningen ook al aandacht aan het fenomeen BOSS waarin oprichter Dick Swiers zijn geesteskind vol enthousiasme promootte.

Maar na de eerste BOSS Tour in MFC, afgelopen december, boekte het BOSS-concept wisselende resultaten. Naast MFC boden ook JV Blanko in Emmen en Het Podium in Hoogeveen BOSS een podiumplaats in Drenthe. Hoewel de BOSS avonden bij MFC vooralsnog goed werden bezocht, bleek er bij de podia in Emmen en Hoogeveen minder animo te zijn.

Daarbovenop verloor BOSS afgelopen maart JV Blanko als podium, na het door de gemeente Emmen opgelegde verbod op livemuziek. Daarom werd er al op 4 april uitgeweken naar FlashbackLive in Vriezenveen en op 9 mei naar Het Podium in Hoogeveen, maar ook daar bleven de bezoekersaantallen uit. Het BOSS-experiment bleek in Vriezenveen en Hoogeveen ook eenmalig te zijn.

De BOSS Tours in het westen van het land, via Berkel en Rodenrijs, Haarlem en Utrecht, bereikten ook niet de gewenste resultaten en stopten dan ook gelijk na deze eerste BOSS Tour. MFC was wat dat betreft het enige podium gebleven waar BOSS nog voet aan de grond had en waar alle BOSS Tours nog plaatsvonden. Maar een aantal weken geleden werd het duidelijk dat ook dit niet meer van lange duur zou zijn.

Independence Day

Dus bleef nog die éne keer BOSS bij MFC over. Op zaterdag 4 juli: uitgerekend de warmste dag van het jaar. Volgens de KNMI is het de warmste dag ooit gemeten. En dat is qua bezoekersaantal ook duidelijk te merken. Want waar het normaal gesproken op gratis toegankelijke bandjesavonden bij MFC uitpuilt van publiek, lijkt het erop dat de meeste mensen liever buiten blijven zitten. En wat er al aan toeschouwers aanwezig is, blijft dan ook hoofdzakelijk buiten zitten om tijdens de avonduren iets meer verkoeling op te zoeken. Simpelweg omdat het in de zaal flink broeierig is.

Het deert de aanwezige bands echter weinig. De deelnemende bands aan deze tour zijn Rosella Stone (Emmen en omgeving), The Dino’s (Groningen) en Dirty Little Bastards (Coevorden).

Laatstgenoemde neemt als eerste het podium in en ontlaadt een ongenadige portie punk op het publiek. Dirty Little Bastards bestaat uit lokale punkveteranen Dick Kloosterhuis (zang/bas) en Erwin Smit (drums), aangevuld met Peter Litmaath (gitaar/zang).

De band zelf bestaat nog relatief kort (amper een jaar) en oefent wekelijks in MFC. Kloosterhuis is altijd een genot om te zien, want eenmaal op het podium transformeert deze rustige oude knuffelbeer tot een waar punkmonster dat altijd meer dan 100 procent geeft in zijn performance. Zijn trouwe sidekick Erwin Smit ondersteunt Koosterhuis feilloos, snel en strak. Het is voornamelijk de afwisseling van Kloosterhuis en Litmaath op zang die de korte, explosieve nummers meer smoel geven.

De ‘Kloosterhuisnummers’ doen meer aan als Oi!-punk, met traditionele punk thematiek en grunts. De ‘Litmaathnummers’ daarentegen, klinken open en bovenal vrolijker, wat voornamelijk te danken is aan Litmaath’s hogere stembereik. Je kunt het vergelijken met The Exploited met Olga van The Toy Dolls op zang, die na een nummer opgaan in The Toy Dolls met Wattie van The Exploited op zang.

Meer dan een half uur wordt volgespeeld. Met een ‘encore’ van welgeteld één seconde. Nog één keer? Nee: de band wil maar wat graag terug naar het koude bier buiten op het terras.

Facebook Dirty Little Bastards
Reverbnation Dirty Little Bastards

Rosella Stone

De tweede band Rosella Stone is een ‘hardpop band’ bestaande uit vijf muzikanten uit de omgeving van Emmen. Vorige week heeft de band nog in JC Goeroe in Schoonebeek gespeeld tijdens de Speakers met Kopp’n showcase, waar het de band niet is gelukt om door te gaan naar een volgende ronde. Van de zes bands die daar hebben gespeeld, zijn The Sensational Second Cousins, Broken Benn en Wolftone een maatje te groot voor Rosella Stone.

In MFC blijkt Rosella Stone hier weinig kleerscheuren aan over te hebben gehouden. Het geluid is in eerste instantie beter afgesteld dan een week daarvoor, en daarvan profiteert de band dan ook in zekere zin. De nummers van Rosella Stone variëren van powerballads, moderne pop en riff gedreven hardrock tot funkrock en indie. En dat is net een beetje teveel van het goeie. De band zou er goed aan doen om toch iets meer op zoek te gaan naar een duidelijker ‘smoel’.

Gitarist Kevin Platje zit (letterlijk) nog steeds met een kwetsuur aan zijn been, maar laat wel een aantal mooie gitaarsolo’s horen waaruit je kunt opmaken dat er wel potentie is. Ook de ritmesectie (bassist Erik Luikens en drummer Maurice Noordhuis) is prima in orde, maar het klinkt toch allemaal iets te clichématig en het is voornamelijk zanger Lars Buist waarbij ik gemengde gevoelens krijg. Zijn performance komt op mij iets te geforceerd over. Een beetje glad. En nummers over soldaten en oorlogen gaan er bij mij dan ook moeilijk in met een zanger die af en toe de indruk wekt dat hij naast rockzanger ook bijklust in het Nederlandstalige circuit.
Hij zingt zuiver. Dat dan wel weer.

Misschien komt het nog omdat de band ook pas sinds april 2014 actief is, en er nog gezocht moet worden naar een duidelijke stijl, een eigen smoel, iets meer muzikaal avontuur. In ieder geval heeft het publiek ook de aandacht na een aantal nummers wel verloren. Rosella Stone speelt moedig door. Maar net iets te lang om de spanningsboog voor de rest van de avond strak te houden.

Facebook Rosella Stone

The Dino's

Dat is wel jammer, want hierdoor blijft het rustig in de zaal als The Dino’s eenmaal het podium inneemt. Het is inmiddels al middernacht, en buiten lekker koel. En bovendien smaken de koude biertjes aan de barkant bijzonder goed. Het is eigenlijk te treurig voor woorden dat er maar mondjesmaat wordt gekeken naar het beste wat deze avond te bieden heeft.

Hier staat het Groningse equivalent van Triggerfinger een hele fijne set weg te geven. Bassist Ramon ter Horst is al een BOSS Tour eerder met zijn andere band Ministry Of Mudd te gast geweest in MFC, maar die keer is er meer publiek tot zijn beschikking. “Kan er ook iets minder licht op mij? Want ik wil het publiek wel kunnen zien,” is dan ook zijn ironische verzoek aan de lichtman. Het kan hem en zijn bandgenoten Dim Junius (drums) en zanger/gitarist Wouter Scholten echter weinig deren, want de teleurstelling is zeker niet van hun gezichten af te lezen.

Professioneel en geroutineerd spelen The Dino’s dan ook een strakke set met behoorlijk wat ‘catchy’ nummers die het midden houden tussen Triggerfinger en Masters Of Reality (waarvan ook nog een cover wordt gespeeld). Het is eigenlijk jammer dat er is gekozen voor deze volgorde van bands op deze avond. The Dino’s heb ik zeker het publiek gegund dat de aandacht niet heeft kunnen vasthouden bij Rosella Stone.

Ik hoop dan ook zeer dat The Dino’s weer een keer terugkomt voor een revanche in MFC onder, laten we zeggen, betere omstandigheden. The Dino’s is namelijk zeker wel de moeite waard. Binnenkort duikt de band de studio in om zijn debuutalbum op te nemen, dat naar verwachting later dit jaar uitkomt.

Facebook The Dino's
Soundcloud The Dino's

BOSSvruchten

Terug naar BOSS. Het begon dus als Facebook-initiatief van Dick Swiers uit Oude Pekela, de man die eerder ook een Nederlandse tak van Gigbook op Facebook had opgezet en daarnaast actief is bij PekelPop en soms ook als presentator op festivals mag fungeren. Overige initiatiefnemers van BOSS waren Monique Sulmann en 'een aantal andere Facebook-vrienden die werkzaam (of anderszins hobbymatig actief) zijn in de muziekindustrie'.

Het idee achter dit initiatief was om bands die graag willen optreden voor promotie of podiumervaring de kans te bieden om in contact te komen met (regionale) podia. De BOSS-Facebookgroep had in eerste instantie een Marktplaatsfunctie voor podia en bands. Er waren volgens eigen zeggen meer dan 150 bands aangesloten bij BOSS.

In de afgelopen weken maakte Monique Sulmann duidelijk dat zij uit de organisatie was gestapt. Sulmann was van meet af aan betrokken bij BOSS en bovenal contactpersoon met MFC. Zij was ook degene die Swiers naar MFC bracht voor een eerste persoonlijk onderhoud met MFC in september 2014. Er werden afspraken gemaakt met betrekking tot vergoeding, techniek en promotie, en zogezegd kon in december ‘pilot tour’ in MFC van start gaan, waarbij Swiers ook aanwezig was om te presenteren.

Op 3 oktober 2014 had JV Blanko de primeur te pakken met The Anti-D’s, Pulse en Rancho Mosquito. Zoals in die periode al de geplaagde usance was bij JV Blanko, gold ook bij de BOSS pilot in Emmen het motto: ‘meer bands dan fans’. Maar op 6 december was de BOSS-baas zelf in Coevorden aanwezig op een druk bezochte eerste editie. Hij zag tot zijn vreugde dat het nu beter was geregeld, en de opkomst goed was en kondigde zelf ook alle bands aan. Bij zijn eindafkondiging hield Swiers het zelfs niet droog -hij had daarvoor een aantal ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt in de privésfeer- en zag nu eindelijk na die matige eerste editie bij JV Blanko dat de ‘bossvruchten’ werden afgeworpen in MFC.

Een week daarop kwam er feedback van de BOSS-baas voor MFC: “Alles was goed geregeld, tot aan de gehaktballen toe, maar misschien moeten we het toch maar eens hebben over een verdienmodel?”

OntBOSSing

Daarvoor was het voor MFC nog te vroeg. Er moest immers nog wel een tweede, dan wel een derde tour komen om een ijkpunt te bepalen. Pas voor de derde tour werden er afspraken gemaakt over een verdienmodel voor bands. Het belangrijkste principe voor MFC was dat de bands zélf uitbetaald zouden worden op hun eigen rekening, en dat dit dus niet eerst via BOSS zou gaan.

Verdienmodel, okee. Maar dan wel voor de bands en niet via tussenpersonen. Voor MFC zogezegd een principekwestie. Waarop Swiers reageerde: “Jammer dat jullie principes hanteren, wij van BOSS zijn juist van het denken in mogelijkheden. Maar goed, we zijn blij met de toezeggingen voor de bands. Wellicht, als jullie BOSS toch dankbaar zijn voor de geleverde diensten, wij staan open voor donaties.”

Maar welke afspraken waren er gemaakt met JV Blanko en Boelie’s Pub? Navraag bij JV Blanko leerde dat er met hen geen deal was gemaakt met betrekking tot opbrengsten uit drankomzet. Dit temeer, omdat de financiële situatie bij JV Blanko het simpelweg niet toe kon staan, en bovendien had JV Blanko een duur contract met hun drankleverancier.

Speelde Swiers een partij blufpoker, door te beweren dat er een verdienmodel uit drankomzet was afgesproken met JV Blanko? En hoe stond het met de andere podia?

In april werd er een BOSS-meeting in Meppel georganiseerd waarbij Swiers en Sulmann allebei nog aanwezig waren. Maar niet lang daarna gaf Swiers in een BOSS-Facebookgroep aan dat hij wegens niet nader te benoemen redenen had “besloten (voorlopig) geen tijd meer in BOSS te kunnen steken.”

Kapitein Dick doet een ‘Schettino'tje’

Op 9 mei ging BOSS in Het Podium te Hoogeveen volgens gemaakte afspraken door. Maar dit was een kar die Sulmann eigenlijk niet wilde trekken, en zij gaf aan dat zij zich bezwaard voelde om eerder gemaakte afspraken af te moeten zeggen, nu de überboss (vooralsnog tijdelijk) uit de running was.

Ook de afspraak met MFC voor een BOSS Tour in juli stond nog vast. En ook daarvoor wilde Sulmann zich nog inzetten. Zeventien dagen na de laatste aankondiging van Swiers verzuchtte Sulmann nog met milde irritatie. “Op dit moment lijkt BOSS een schip op zee waarvan de kapitein niet te vinden is en de manschappen zelf aan het roer staan en koers moeten uitzetten. Hoewel het niet mijn stijl is om de handdoek in de ring te gooien, is het ondoenlijk om ineens de hele organisatie van BOSS op mijn schouders te nemen,” aldus Sulmann. “Alles wordt op mijn bord neergegooid en dat is niet conform afgesproken. Ik heb altijd een ondersteunende taak gehad, evenals de andere bosses, maar zonder kapitein aan het schip is het lastig varen. Ik voel me niet geroepen om die pet op te doen.”

BOSS-oprichter Dick Swiers bleek tot op heden ook niet meer bereikbaar te zijn bij betrokken personen en podia. Ook na herhaaldelijke verzoeken van MFC om contact op te nemen over de ontstane situatie betreffende het vertrek van Sulmann, bleef een reactie van Swiers uit. Reden genoeg voor MFC om de samenwerking met BOSS op te zeggen.

Afgelopen zaterdag was daarom de laatste BOSS Tour in MFC. En aangezien de gehaktballenman van MFC niet in staat was om voor gehaktballen te zorgen, had Sulmann op eigen initiatief een pan vol ‘after gig snacks’ geprepareerd voor de bands. Want die had ze namelijk aan de bands beloofd.

Het is een detail. Maar wel een detail dat de BOSS-mevrouw siert. Want het was Sulmann die nog tot het allerlaatste moment heeft moeten trekken aan het gekapseisde schip dat door ‘kapitein’ Dick was verlaten. Zij heeft wel degelijk geprobeerd om de reputatie van BOSS te redden, door gemaakte afspraken met muzikanten en podia na te komen en de zaken af te ronden. Het kan haar daarom ook niet kwalijk worden genomen dat het BOSS avontuur voorbij is.

Sulmann heeft inmiddels ook aangegeven bereid te zijn om in samenwerking met MFC vervangende bandavonden te organiseren, maar dit zal dus niet meer onder de noemer BOSS gebeuren. Voor Sulmann bestaat BOSS niet meer, en is het boek gesloten. Op zondag 5 juni 2015 heeft zij dan ook op de website van BOSS een overlijdensbericht vastgezet op de voorpagina met een simpele mededeling: “RIP BOSS”.

Het laat zich raden, van wie er ineens PM’metjes bij Sulmann in de inbox verschenen. Ach ja, als het schip gezonken is.

Dick Swiers was bij herhaling niet voor commentaar of een reactie bereikbaar.