Lees de hele Atlas van de Klittens

Het artwork van de nieuwe single 'Atlas' is met dezelfde blauwe achtergrond met dezelfde kleifiguurtjes (erg mooi trouwens), als de vorige single, 'Universal Experience'. The Klittens zijn zogezegd in hun blauwe periode. Dat is veelbelovend, want 'Universal Experience' was een sterke plaat.

'Atlas' begint zoals The Klittens, vanaf hun EP Citrus, eigenlijk altijd beginnen: met een slaggitaar die, op de middentonen, rond de 120 BPM, bij twee afwisselende akkoorden, acht slagen maakt. Een droning soundscape waar het nummer op leunt. Fun fact dat is het geluid van een tikkende klok: een tik en een tok per seconde. Dat hoor je goed op hun derde single ‘Liebe Resi’, die nota bene begint met dat tikkende klok geluid. En daarin, net als in de herhalende akkoorden, ligt tegelijk de thematiek van de blauwe periode: de spanning tussen eentonigheid, herhaling, het nu en het later, het even voor altijd, en de wens tot een vaste liefdesrelatie waar je mee samenwoont.

De stem van Yaël Dekker heeft een zeker Susanne Vega-gehalte, zonder als een kopie te klinken. Die stem kan op een goede manier monotoon zingen, zoals op Atlas monotonie in instrumentatie en zang sowieso sterk is uitgewerkt. Dit zonder eentonig te worden, door melodieën niet geheel te ontwijken. The Klittens gaan schijnbaar voor Gesamtkunstwerk door vorm en inhoud te laten overlappen, elkaar te laten versterken. Waar je bij de meeste shoegaze / dreampop droning sounds krijgt met zingende gitaren, bereiken The Klittens dat hier subtieler en melodieuzer. Veel herhaling maar met genoeg toon- en tempowisselingen, tweede stem en een minimum aan contra punten.

Juist daardoor is het effect sterk, en wordt de plaat intrigerend, trekt je naar binnen. Daardoor ga je beter naar de tekst luisteren. Ook die is uiteindelijk niet uitgebreid en meer poëzie dan in your face. In plaats van het weinige wat er tekstueel is dan maar te herhalen, eindigt ‘Atlas’ de facto met een half nummer outro, ook intrigerend. Dit is onder andere te danken aan storingssignaaltjes die erdoor zijn gemixt: het geluid als je afgestemd op een analoge radio, met zo'n oog, en dan de storingen van lokale signalen erdoor hoort. Ook hier weer versterking van de inhoud door vorm: statische storing. En dan letterlijk en niet met gitaarvervorming.

Al zal het geen dansvloerhit worden, ook ‘Atlas’ is weer een plaat die onder de huid kruipt. 'Atlas' is niet de oorwurm die ' Universal Experience' was met haakjes, samen-, achtergrond en contrazang. Maar juist daarom is het een zeer volwassen plaat; al zeker voor een jonge band. We zijn erg benieuwd naar de nieuwe EP van deze blauwe periode.

Luister op Spotify naar 'Atlas' en kijk hier naar videoclip.