“Super leuk, echt heel leuk dat ik dat mag doen.”, begint Benito. Wat kunnen we precies verwachten? “Ik ga gewoon mijn albumset doen. Ik ga wel één of twee extra nummers in die set gooien. Mijn meest beluisterde nummer ‘omdat et kan’ deed ik helemaal niet live. Daar stond ik niet bij stil. Ik heb de set gebouwd met de muzikale reis van het album, maar daar kunnen best andere nummers in. Zeker als ze goed beluisterd worden en mensen het dus nice vinden om te horen.”
“Ik speel tijdens mijn live set ook gitaar.”, vervolgt de zanger, acteur, producer, muzikant en rapper. “Bij de meeste hiphop shows gebeurt dit niet. Ik speel zelf de interludes, dat maakt het voor mij interessant. Alles een beetje op mijn eigen manier doen, anders vind ik er niet zo veel aan.”
Gevraagd naar het nummer op de set dat het meest voor hem betekent, denkt Benito aan twee nummers: “Of ‘Aequilibrium’ of ‘Subtiele Kronieken’. Die eerste vind ik het sickst hoe het in elkaar zit. Maar ‘Subtiele Kronieken’ gaat over heel persoonlijke dingen en is het meest geladen. Er zit heel erg veel emotie in die tekst, het gaat over hoe ik me voel en hoe ik naar mezelf kijk. Best wel heavy stuff.”
En dat mag ook iets doen met het publiek: “Ik hoop dat ze iets zien of horen wat ze raakt en wat ze eventjes helemaal in het moment laat zijn. Als ze weggaan met een gevoel van “Wow, dat was echt heel sick!”. Als ik zelf live iets leips zie draag ik dat een tijd met me mee. Ik denk daar niet zo bewust over na, maar dat is een van de belangrijkste reden waarom ik doe wat ik doe. Dat wil ik graag ook aan andere mensen geven.”
Tijdens de live uitvoering van ‘Subtiele Kronieken’ komt ook de eigenzinnigheid van de Haagse hiphopartiest naar voren: “Die speel ik akoestisch. En het is de eerste track die ik heb uitgebracht waar een gitaarsolo in zit die ik zelf heb ingespeeld. Gitaar spelen doe ik eigenlijk voor mezelf, ik heb anderhalf jaar les gehad. Ik ben er heel trots op dat ik een nummer heb gemaakt met een gitaarsolo van mij die ik goed genoeg vond om uit te brengen, dat geeft voldoening.”
Voldoening en trots daargelaten, het zou zomaar kunnen dat dit Club 3voor12 Den Haag een van de laatste keren wordt dat deze versie van Benito op de planken staat: “Waar ik nu mee optreed en wat ik de afgelopen twee jaar heb neergezet en heb uitgebracht is echt allemaal hiphop shit. Het loopt qua sound uiteen, maar dit album is nog wel echt een rapalbum. Er komt nog een post-release (Post Librium: In Aequilibrium B-Sides & Remixes), die hoort nog bij m’n album In Aequilibrium. Maar dan is heel die muzikale periode afgesloten.”
“Alles wat daarna komt wordt heel anders om zo toe te bewegen naar de sound van mijn nieuwe album. We hebben elf schetsen liggen, het is op geen enkele manier te vergelijken wat ik hiervoor heb gedaan. Het is goed dat mensen niet te veel gaan hechten aan wat ze van mij gewend zijn denk ik. Alle artiesten waar ik naar opkijk heeft dat absoluut geen zin bij. Neem Tame Impala, Mac Miller of Childish Gambino, die zijn met elk project zo gigantisch een andere kant op gevlogen. Het doorbreken van dat verwachtingspatroon vind ik heel belangrijk.”
Lachend gaat Benito nog even door: “Ik ben helemaal klaar met dit project eigenlijk, ik ben op het punt van "yo leuk mag ik door". Helemaal prima als je dit opschrijft, mensen mogen het weten ook. Ik heb vijf jaar met die shit in m’n hoofd gelopen en nu is het eruit. Het voelt al drie jaar ver weg van me, dat hoort er misschien een beetje bij denk ik. Maar het is wel raar om te beseffen dat voor mensen die mijn muziek hebben leren kennen dit Benito is.”