We beginnen deze laatste festivaldag in de Grolsch Zaal van PAARD, waar Panda Bear (onder andere bekend van de experimentele psychpop-groep Animal Collective) zijn nieuwste album Sinister Grift mag komen presenteren. Die plaat is misschien wel de meest toegankelijke die de zanger ooit heeft gemaakt, en staat vol met zonnige dub en psychedelica. Al dat nieuwe werk staat vandaag echter niet bepaald centraal. We horen maar vier nummers van het nieuwe album, en die klinken toch niet helemaal zoals we hadden gehoopt. ‘Defense’ wordt een beetje lui gespeeld, terwijl een versnelde versie van ‘Praise’ juist weer rommelig overkomt. ‘Ends meet’ komt nog het dichtst bij de fijne studioversie, maar ook ‘Just as Well’ klinkt vlak, met uitzondering van de leuke synthesizer-foefjes (meer daarvan graag!). Zo komt een groot deel van de show een beetje plat over. Vandaag ontbreekt de rijke, gelaagde sound die Panda Bear normaal gesproken in zijn muziek stopt, terwijl er toch een vijfkoppige band op het podium staat.
Een flink deel van het optreden komt over als een uitgebreide jamsessie waarin niet zo heel veel spannends gebeurt. Onze zintuigen worden dan ook meer geprikkeld door de constante trippy visuals en de uiterst drukke lichtshow die af en toe recht in ons gezicht tekeergaat. Wel klinken de vocalen, en dan vooral de fijne harmonieën die Noah Lennox met zijn band uitvoert, erg goed. Verder komt het helaas te vaak voor dat een nummer zich lijkt te gaan ontvouwen, maar toch blijft hangen in langdurige eentonige secties. We hadden heel graag ook nog werk van het geweldige album Person Pitch uit 2007 gehoord, maar we hebben al vrij snel door dat er voor dat soort gelaagde trips vandaag geen ruimte wordt gemaakt. Het feit dat de zanger het na iets meer dan een uur vrij abrupt voor gezien houdt, terwijl er in het blokkenschema vijf kwartier voor deze set is vrijgemaakt, helpt dan ook niet mee.