Sidewalk Hustle brengt de groove terug in de hofstad

Het nieuwe ‘culturele verzamelgebouw’ van poppodium PAARD, GR8, is een modern maar sfeervol pand. Door de vele deuren en verwarrende lay-out is het even zoeken waar je moet zijn, maar gelukkig kom je bij Sidewalk Hustle hoe dan ook bij iets interessants uit. Op de begane grond is de expositie te zien, waar sociaal geëngageerde fotografie en videografie te zien is van Nas Hosen en Bart Sturing. Zij gebruiken de straat en de stoep (sidewalk) als lens om alledaagse beelden met een rauw randje te vertonen. In de hal draait DJ SIEM relaxte muziek, terwijl er hard genetwerkt wordt door de Haagse creatieve scene. In elke ruimte zijn kleine stukjes kunst te vinden, van de bloemschilderijen van de Pools-Braziliaanse Kamila Sipika tot de gecureerde vintage meubels die onderdeel zijn van het decor. In de kelder, in een intieme theaterzaal met blauwroze licht en warme houten details, vindt de muzikale climax van de avond plaats.

Aanjager van het initiatief en oprichter van Orisun Studio, Nike Ayinla, opent het pop-up festival met een mooie speech over het stellen van een nieuwe standaard om naartoe te groeien en op voort te kunnen bouwen. Nike baalt nog altijd van het gemis van North Sea Jazz, maar voelt ook de drang om groots te durven dromen en het niet bij klagen te laten zitten. Daarom heeft ze besloten om met haar team zelf de handen uit de mouwen te steken – of, om het maar even op z’n Rotterdams te zeggen: niet lullen, maar poetsen. Dat gebeurt op een ambitieus niveau, met partners als het Patronaat, Popcentrum Slachthuis, INI Movement, Vanguard, BIRD, House of Knowledge, Paradiso, Super Sonic Jazz en natuurlijk PAARD. Na maanden van voorbereiding is het gelukt om niet alleen de DJs, artiesten en een fotografie-expositie bij elkaar te brengen, maar ook nog eens workshops en netwerkmogelijkheden voor muzikanten en andere creatievelingen te voorzien.

Nas Hosen, creative director van Orisun Studio, is blij dat GR8 als eerste aftrap dient. Doordat het publiek nog geen associaties met de plek heeft, biedt het als het ware een blank canvas. Vervolg-evenementen zullen waarschijnlijk op wisselende locaties zijn, zowel binnen als buiten Den Haag. De balans tussen verschillende kunstvormen en de juiste energie vanuit het publiek, zullen volgens Nas vaste ingrediënten blijven.

Dankzij de omhooglopende rijen, waar je in een comfortabele kleermakerszit op een kussen kan plaatsnemen, is de afstand tussen het publiek en de artiest minimaal. Terwijl Yaëll Campbell het eerste optreden voor zijn rekening neemt, vullen uiteindelijk ook de trappen zich. Ongeveer 100 mensen worden getrakteerd op een aanstekelijke set die rustig opbouwt van easy listening naar neo soul en lo fi hiphop. Na een cover van Daniel Caesar’s ‘Japanese denim’ wordt de percussie meer aanwezig, de gitaarriffs meer gedurfd en de flow harder. Yaëll heeft een fijne, soepele stem om naar te luisteren, waarmee hij met veel genres uit de voeten kan, en een zelfverzekerde aanwezigheid op het podium. Gelukkig volgt binnenkort een nieuwe single die hij zelf omschrijft als een ‘afrobeat summer banger’ en kunnen we in de nabije toekomst een R&B EP verwachten.

(Tekst gaat verder onder de foto)

R&B-vocalist Hatoon betreedt vervolgens het podium, onder de ritmische begeleiding van gitarist Maria. In een sfeer die doet denken aan Tash Sultana meets Jorja Smith, brengt Hatoon knappe uithalen ten gehore met een explosieve vocale kracht en indrukwekkend bereik. De knusse ambiance van de zaal komt ook de persoonlijke vertelvormen ten goede. Hatoon wijdt een lied aan haar reis naar Soedan vorig jaar, toen ze voor het eerst als volwassen vrouw naar haar geboorteland afreisde. De creatieve geesten achter Sidewalk Hustle zien muziek als medium om als mens spirituele verantwoordelijkheid te nemen voor wat zich afspeelt in de wereld. De rouw die Hatoon voelt sinds het conflict uitbrak in Soedan, weet ze binnen die gedachte op een ontroerende manier muzikaal te vertalen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Het duo Illnoledge sluit het live programma af. De twee broers, die ooit hun eerste beat maakten om een muziekje op te kunnen zetten tijdens een potje straatbasketbal, beginnen hun show met een in het oog springende zwart-wit outfit. Na een muzikale opwarmer waarin ze flink losgaan op de bas en drums, gaan de maskers af. De mannen laten hun soulvolle stemmen los op ‘The Champion’, een track met een beat die aan MF DOOM doet denken. Zowel de sound, als hun teksten hebben een mysterieus en surreëel randje. Zo zingen ze: “Beam me up in the mothership. Take me high on a cosmic trip.”  De heerlijke ‘70s falsetto en harmonieën doen denken aan Silk Sonic. De energie blijft hoog, want de zang wordt meermaals afgewisseld met live percussie en funky bas lijnen. De cosmic trip is geslaagd.

(Tekst gaat verder onder de foto)

De hoge kwaliteit van de artiesten en de goede opkomst van het publiek bewijzen dat er absoluut een hunkering in Den Haag is naar meer (neo) soul, jazz, hiphop, afrobeats en R&B. We kunnen alleen maar hopen dat we op nog veel meer van dit soort initiatieven getrakteerd mogen worden, zodat een nieuwe generatie van North Sea Jazz-waardige artiesten een Haags podium krijgt.