Achter de van vloerdelen opgetrokken bar staat een bardame als een toverfee, maar dan als zo’n moderne (s)punky versie van Tinker Bell. Dat gevoel wordt versterkt door de vele kaarsen in de kast waar ze voor staat, tussen de flessen sterke drank. Ze draagt een mouwloos lammy- vestje afgebiesd met bont, een neus- en andere piercings, wenkbrauwen als een barcode, haar bruine haar zowel puntig als zacht; zoals alles aan haar puntig en zacht tegelijk is. Pure magie. Als we gaan bestellen, blijkt ze geen puntoren te hebben, zoals we wel hadden verwacht. Onze overtuiging dat ze over magische krachten beschikt, wordt ook tenietgedaan als ze zegt dat we enkel Heineken kunnen krijgen als we bier willen.
Dat het bier getapt wordt, is al wel meer dan we verwacht hadden toen we binnenliepen. Bar Laak is beton, aluminium steunbalken, leidingen in het zicht, tafels en stoelen die afgedankt lijken te zijn door de Parade: het heeft de gezellige sfeer van een gevestigd kraakpand, maar dan net iets beter onderhouden en strakker allemaal. Dus getapt Heinekenbier en niet flesjes Aldi uit het krat.
Met Haagse Haakjes struinen wij binnen- en buitenstad af, op zoek naar het onontdekte van Den Haag. Deze keer brengt het ons naar het Bar Laak waar Gem SSSions een jamsessies organiseert. Het is wel even zoeken.Dit zijn we niet meer gewend: een donkere vage steeg ingaan op een industrieterrein, op zoek naar muziek. We klitten met mensen die ook zoekend om zich heen kijken: “Jamsessies?” vraagt de jongen met de gitaar op de rug. We bevestigen en lopen diep de steeg in, naar het rode licht. Eenmaal dichtbij horen we muziek. Achter grote kunststoffen kozijnen zien we in sterk gedempt licht een bar. “Tweede deur.”, zegt de rokende jongen als antwoord op onze vragende blik. We zijn er: Gem Sessions in Bar Laak!
Toverfee
Ravian
Al snel spotten we Ravian, de organisator. Met cap, ruim zittende jeans en dito houthakkersbloes krijgen we West Virginia vibes die scherp contrast vormen met het beton. De rode tl’s en de spiegellampen op het podium geven alles een zachte glans, waardoor ook de flanellen bloes van Ravian beter op zijn plaats is. Van Ravian begrijpen we dat Bar Laak ook Club Laak is: “daar achter die metalen garagedeur zit een zaal voor 1200 man!” Er is meer dat we niet zien. Achter hoge glazen, dichte, deuren naast het podium zit Nest, de spannende tentoonstellingsruimte waar we onszelf al lang van beloven eens heen te gaan.
Wat het hier helemaal af maakt, is dat De Volkskeuken hier een lekkere hap voor je neus zet voor €7,50! Dat is nog geen twee pilsjes op de Grote Markt! Over prijzen en locatie gesproken: op vrijdagen is hier een restaurant dat, als we het menu zo zien, voor scherpe prijzen mooie maaltijden neerzet. Gaan we zeker een keertje voor terug. Als ze dan muziek hebben, doen we verslag. Oh ja, muziek, daar kwamen we voor. Nu ja, voor de jamsessies. Bij binnenkomst stond Vower op het podium en was bijna klaar. De band klonk zeker goed, maar we spraken ondertussen met Ravian. Dus een echt oordeel durven we niet te vellen op basis van die vijf minuten.
Duiding
Met het weglopen van de menselijke trompet, is de jamsessie in een vloeiende beweging begonnen! Onze fotograaf herkent haar vriendin Marin Pols, een singer-songwriter die met de band een heerlijk stuk soul-jazz neerlegt dat regelrecht teruggrijpt naar de tijd dat Stevie Wonder nog een 16-jarig wonderkind was. Muzikaal zijn wij nu helemaal content hier. De sfeer is verder ook dik in orde, met een sterk gemêleerd publiek. Van type Buitenlandse Zaken tot mevrouw aanleunwoning, van anarchie tot aandelen: ze zijn er. In het 40-koppige publiek domineert wel het creatieve type, maar ook daarbinnen zijn er rijke schakeringen. De mooiste is de jongeman in diverse varianten zwart gekleed, met rhinestone cowboylaarzen, een broekrokachtig iets met krijtstreep, strak zwarte Ché Guevara pet. Hadden wij maar het lef en de smaak om zo mooi uitgedost te gaan.
Het enige dat we nu een beetje missen is duiding. Stel dat we hier kwamen met ons instrument om te jammen, hoe kunnen we dan meedoen? Hoe komen wij hiertussen? Of is dit toch een mix van genodigden? We vragen het aan een gegadigde. Wat blijkt: we snappen er niets van. “Nee joh, die gast in de houthakkersbloes is de sessieleider, want die praat alles aan elkaar. Dus ik heb hem gevraagd of ik mag spelen. Zo werken sessies.” Geen dag zonder les. Een man die kennelijk weet hoe het werkt is de saxofonist die het podium opkomt. Hé, dat is Tijs van de Poll, de man die alles kan, hoofd programma en productie van Popradar! Weer een te gekke verrassing! Tijs voegt veel toe op een prachtig verweerde honderd jaar oude sax, zoals Tijs namens Popradar eigenlijk sowieso veel toevoegt aan de Haagse scene.
The Mouth Trumpet,
Nu de band is afgelopen en het podium opnieuw is ingericht, verwachten we dat nu dan toch de jamsessie gaat beginnen. De toverfee blijkt nog steeds zonder magie, dus we zitten nog aan de pils. Op het podium is er ook nog geen jamsessie-magie: er staat weer een band. Kijk, dat is ergens teleurstellend, want we komen voor de jam. Maar als er dan bij het eerste nummer door de verdienstelijke zanger Trombone G een trombone wordt gepakt (what’s in a name?), dan is bij ons alles vergeven. Hoe vaak hoor je nog een trombone, laat staan hier in Bar Laak? En of het nou een ska-nummer is, of een nummer waarbij we, ook qua zang, een beetje aan de Golden Earring moeten denken: hij zet die trombone in op een manier die werkt. Voor ons is de avond al goed en we besluiten Trombone G eens wat beter te volgen.
Zo’n verrassing als van de trombone, dat is ook waarom we hier zijn en waarom de zaal er is. De verrassing die een jamsessie kan brengen. Maar er komt eerst weer een band! Als we al chagrijnig waren (bardame nog steeds geen biermagie), dan houdt dat op als de band begint en ons weer verbluft. Van wie wij vermoedden dat hij een zanger was, blijkt een… Tsja, een human beatbox is het niet. Deze man, in authentieke bruine overall voor koud weer, maakt geluiden die niet uit een mens verwacht worden. Nee, niets ranzigs of raar, integendeel. De band is eigenlijk een soort jazz-jam waarbij de lead met zijn neus en mond de trompet speelt op een wijze waarvoor Miles Davis zou komen kijken. Het is te bizar voor woorden en tegelijkertijd schitterend. The Mouth Trumpet, zo wordt hij afgekondigd, door Ravian zelf, die al twee bands achter de drum zit. Dit is zijn band, Blobz, bij Trombone G viel hij in.
Trombone G
Moment
Net als we denken dat de sessie nu lekker losgaat, vertelt Ravian ons dat we nog een intermezzo met DJ doen, terwijl het podium helemaal sessie-klaar gemaakt wordt. Dus gaan we de rokersruimte buiten eens verkennen. Ook hier een lekker sfeertje met rode lampen en meerdere hittelampen. Prima zitmogelijkheden. Voor we het weten, hebben we meerdere mensen gesproken; allemaal even sympathiek. Dat is kennelijk het centrale kenmerk van het publiek, want dat is ook de vibe binnen, waar de sessie nu los is.
De sessie blijkt zo goed als een band te zijn, zo vloeiend is het. Zangers die zingen alsof het een nummer is zonder dat het dat ook is. De bas gaat even los zonder dat iemand in paniek raakt. Dit is hoe muziek bedoeld is: met elkaar muziek maken op het moment, door de sfeer, elkaar en je eigen creativiteit te voelen en te uiten. Vanavond blijft iedereen op het jazz-soul snijvlak. Maar we laten ons vertellen dat dit geen enkele garantie is voor wat het volgende keer gaat brengen: een sessie is het moment.
Gem Sssions
Vower
Geen prutser
Als we de laatste ronde horen roepen, begint een dj bruusk koud harde beats te draaien. Het warme gevoel van net, verandert in een run op de bar met een kille afdronk. Gelukkig voelt de dj de discrepantie ook en zet een prima stretch goede jungle in. Daar kun je lekker op dansen, of, dankzij de slimme opstelling van de speakers, op napraten als je net ergens anders gaat staan. Terwijl wij napraten, pakt alsnog een lokaal dubtalent de mic, zet een back track in via de keys, gaat los en is ook geen prutser, integendeel.
Mensen, we vielen hier van fijne verbazing in verbluffende verrassing. Dat was de ambitie van Ravian met deze avond. Wij besluiten dat dat gelukt is: vlag en wimpel. Dit is een aanrader voor muzikanten van kwaliteit en liefhebbers tegelijk. We kijken uit naar een nieuwe Gem SSSions, snel graag.