En zo zit de eerste warme maand van het jaar er alweer op. Haagse festivals zijn volop in gang en er kwam weer genoeg uit. Zoals vaker is het weer een eclectische maand. We horen het bluesy werk van Brian's Garage, vinden experimentele inspiratie bij Dim Garden en worden weer getrakteerd op een song van AVA NOVA & OONA. Laatstgenoemde hebben inmiddels al genoeg uitgebracht om een album uit te brengen. Natuurlijk houdt het daar niet op, want de Haagse Nieuwe zit weer boordevol verse tracks.

Miles O'Brien

De Nacht

Miles O’ Brien bracht deze maand zijn derde single genaamd 'De Nacht' uit. Of Miles zich heeft vernoemd naar het gelijknamige karakter uit Star Trek blijft vooralsnog een raadsel. De Star Trek tagline “To boldly go where no man has gone before”, is vooralsnog in ieder geval niet aan Miles besteed.

Dit is prima doorsnee Nederlandstalige (zomer)popmuziek met lekkere Haagse tongval. Tongval wil niet zeggen Haags. Miles blijft ver genoeg van Haagse Harry opdat de rest van Nederland Miles nog kan begrijpen. Of ze Miles buiten Den Haag vatten, heeft hij kunnen testen als voorprogramma van het Haagse Splendid.

'De Nacht' volgt muzikaal logisch op zijn vorige single Droom Groot. Inderdaad lijken de upbeat gitaar riedels uit beide nummers sterk op elkaar. Maar dit is pas de eerste oogst van Miles. Waar de meeste gingen studeren of werken, zat Miles jaren in zijn slaapkamer muziek te maken. Door middel van zijn muziek probeert hij erachter te komen wat het betekent om volwassen te worden. Aldus Miles. 

Volwassen worden door in je slaapkamer te blijven levert wellicht niet de beste inspiratie op. Maar Miles kwam zijn slaapkamer stiekem toch uit, zo blijkt uit de thematiek van 'De Nacht'. Het nummer gaat namelijk over het uitstellen van verantwoordelijkheid; zomers vol feesten, onbezonnen geld uitgeven en one night stands. Dat laatste kan dan wel weer in de slaapkamer.

"Ik kon amper op mezelf bouwen, laat staan dat een ander dat op mij kon”, reflecteert Miles. Voor een jonge opkomende artiest die groot dromend, zich verder wil ontwikkelen, heeft 'De Nacht' gelukkig genoeg fundament om op verder te bouwen. Nu eerst eens overdag die slaapkamer uit. 

Luister 'De Nacht' hier

Tommy Brown

Come and Go

Tommy Brown pakt door en heeft alweer een single uit. Een tedere ballad deze keer: ‘Come and Go’. Je zou denken dit gaat over een koppelje. Voel het echter vooral breder, want het  "gaat over het blijven vasthouden aan een afbrokkelende liefde. Het is voor mij veel relevanter geworden vanwege mijn oma wier gezondheid achteruit gaat", aldus Tommy.

Tommy zingt hier met Jessica King. Waar ze samen zingen, is dat erg mooi. Haar stem voegt veel diepte toe. Het kleine stukje solo van Jessica is of niet lekker uitgeproduceerd, of Jessica heeft niet het bereik wat daar nodig is. Dankzij de sterke compositie blijft het nummer toch fier overeind.

Sterker: Cornald Maas en Ilse de Lange opgelet! Dit moet gewoon de nieuwe Nederlandse inzending zijn voor het songfestival. Een winnaar in de dop, zolang we Duncan Laurence en zijn hondje maar ver weg houden.

Luister hier naar 'Come and Go'

Lees hier wat Tommy te vertellen heeft over zijn eerdere nummer 'Freak'.

 

Valice

I May Look Innocent

9 juni is het debuutalbum van Valice uitgekomen. I May Look Innocent is de liefdesbaby van een band van vrienden én is mede mogelijk gemaakt door de gulheid van vrienden: via een crowdfundingsactie kwam het album van de band ter wereld. De plaat staat vol fijne originele female-fronted indiepop die live ook goed uit de verf komt, zo ontdekten wij op de releaseparty. Lees het verslag hier.

Dan toch een puntje van kritiek. Zoals de titel en het artwork aangeven, is Valice een mooi meisje met een donker randje. Dat donkere randje mag muzikaal wat aangezet worden. Nu horen we enkel bij 'Struggles' gitaar en bas wat ruiger worden.Verder is de sound nogal warm uitgeproduceerd. Een iets killere drum bij 'Secrets', 'Shoot the Hunter' een donkerder randje? Bij 'The Truth' hoor je, zeker in het begin bij de drums. hoe de band daar niet doorpakt waar het met sterke stemmen van frontvrouwen zeker op Into Temptation terrein kan komen. Maar dit is voor een volgend album. We kunnen niet wachten.

Luister 'I May Look Innocent' hier.

 

Flaire

Tragedie

Flaire gaat hard dit jaar. De eerste EP van de band uit de kraamkamer van PIP, 'Tragedie' gedoopt, is 16 juni uitgekomen. Zoals we inmiddels van de jongens gewend zijn, staat de EP vol met dansbare beats met catchy teksten. Hoewel de band steeds meer een eigen sound lijkt te vinden, gaan de drie nummers op de plaat wel elk een andere kant op: 'Tragedie' blijkt een zoetsappige lovesong, 'Naar Huis?' een nummer over de wervelwind van het uitgaansleven. Een zomerse kortspeler met goed geproduceerd werk dat het ongetwijfeld goed gaat doen op de festivals.

Luister ´Tragedie´ hier.

Poison Lolly

Bittersweet

Wauw!  Dat is een onverwachte wending. Natuurlijk, Komorebi, een eerdere single, was al dik donkere electro. Maar dat leek nog met een dun draadje aan de kwetsbaarheid van glas te hangen die we zo goed kennen van Origins, de debuut EP. Daarna kregen we Inside, Out, gekenmerkt door een post-rock, Yann Tiersen-achtige piano repetitie. Ouderwetse kwetsbaarheid van glas stond weer centraal. En nu landt Bittersweet, de nieuwe single. 

Het artwork toont pixel figuurtjes uit de vroege commodore 64 tijd. Zo lijkt de muziek van glas ook verbrokkelt. We knallen erin met kraut electro sounds op een 2 step beat. Welhaast als Tom Waits op What's He Building In There, opent zangeres Mariëlle dreigend met "I gotta tell you, there is more than one way to skin the cat". Hier is niets overdrachtelijk. Marielle blijkt geen kattenmens. Dan pikt ze het 2 step tempo op met dreigend beheerste uithalen zoals we die kennen van Komorebi. Als een wurgslang, kruipt haar stem omhoog naar je oor, met een stevige greep om hart en keel.

Met dit nummer is de Poison definitief in de Lolly van Poison Lolly. Het is vuig, strak, dansbaar, beklemmend, maakt kapot om op te bouwen: “Exploding! I trash the picture! There is no return…And so There is nothing left…Speak up! Spit it out! No bitterness.”

Bittersweet misstaat geenszins op Festival The Crave. En wie had dat twee jaar geleden verwacht van Poison Lolly?

Luister Bittersweet hier.

Brian's Garage

Young & Curious

De bluesrockers in Brian's Garage laten op 'Young & Curious' ironisch genoeg zien hoe de groep aan een zekere volwassenwording begonnen is. Muzikaal gezien dan! Een deftige intro met fade-in introduceert de stevige backbone (lees: bas en drums) terwijl de dromigere gitaar en zang zich op gepast tempo een weg baant in de mix. Op dat moment kan er eigenlijk niet zoveel meer misgaan, terwijl de track pas halverwege is. We zonen uit en genieten van het werkje. Geen spannende wendingen, wel een stevige track.

Luister 'Young & Curious' hier.

Tom Wavy

Kom Niet Down

Voor een strandstad heeft Den Haag, of Scheveningen Binnen, een povere traditie van lokale strandmuziek. Gelukkig is er nu ‘Kom Niet Down' van Tom Wavy, de band van twee Toms die surfen en zandstranden een warm hart toedragen. 'Kom Niet Down' is dan ook ultieme strandtent muziek.

Als je ‘Kom Niet Down’ uit de speakers langs het Zwarte Pad hoort, op een hete middag, slurpend aan je cocktail, dan het leven even dik in orde. De licht schorre stem van zanger Tomas schuurt prettig tegen de warme lounge beats, als zeezand tussen je tenen. Zo gaat de zon prima onder op Scheveningen.

Ga je wat nauwer luisteren, dan valt op dat de rhymes van Tom Wavy betere flows verdienen. Het AABB rijmschema maakt de flow statisch. Goldband toont dat een rap meer flow en spanning krijgt met binnenrijm, klankrijm of door gewoon niet de hele tijd rijmen. Het is zomer immers, geen Sinterklaas. Gaat Tomas gewoon zingen, in plaats van rappen, dan surfen de teksten wel prima over de beats. Dat gebeurt vaak genoeg, dus met je zomer zit het snor.

Alles bij elkaar is dit het Haagse Zwarte Pad nummer van 2023 tot dusver. Tom Wavy mag het dan niet helemaal halen bij ‘Waves’ van onze lokale held Mr Probz, hij komt daar zeker bij in de buurt. Wellicht dat Tom ook aan Robin Schulz een remix kan vragen?

Luister hier ‘Kom Niet Down’

Lees hier ons eerdere interview met Tom Wavy

Yachtwerk

Fay

Van de oer-Hollandse westkust naar de Amerikaanse West Coast Sound uit de seventies en eighties: de band Yachtwerk, met leden uit Rijswijk, Delft en het Westland timmert sinds 2021 jaar aan de weg, won reeds de popprijs van Delft en mag binnenkort Westerpop openen. Een logische volgende stap is de eerste EP die binnenkort uitkomt. Single 'Fay' is 2 juni gereleaset als voorproefje. Het nummer bezingt prille liefde in een funky, soulful en vooral zonnig jasje. Het nummer is wat minder hard dan bijvoorbeeld eerste single ´Lorraine´ en is wellicht van tijd tot tijd wat zoet, maar door de sterke partijen, catchy teksten en de enorme strot van zanger Mick Willemsen smaakt dit zeker naar meer.

´Fay´ is hier te beluisteren.

Ava Nova & Oona

Spice

Bij de redactie is het geen geheim dat we lekker gaan op AVA NOVA en OONA. Neem de vorige Haagse Nieuwe maar als lichtend voorbeeld. Afijn, de twee zijn terug met 'Spice'. Een tegendraadse track waar een vocaal thema terugkomt: "You're Not Enough". In de vorm van zelfkritiek, zo horen we "The media is telling me to be my own worst enemy". Al is de beatgedreven poptrack niet compleet als daar niet wat dubbelzinnige hints inzitten. Na het uitleggen van hoe je de ladder van faam wel beklimt horen we uitdagend gelach. Ook dit is weer dubbel op te vatten. Is het bewust gelach in de zin van "ik ben beter dan jij bitch" of laten ze blijken dat dit werkje zo even tussendoor is opgenomen. Tussen het lekker gaan door welteverstaan. Tekstueel hoogtepuntje: "I'm a boss ass baby, gonna say it nice. A little sugar and lots of spice". Zo'n Powerpuff Girls referentie gaat er altijd goed in. 

Luister naar 'Spice' hier.

 

 

ARCH

Waiting For You

Is er iemand bekend met het werk van Steven Wilson & Aviv Geffen als Blackfield? Niet? Zo'n uitwerking heeft 'Waiting For You' van ARCH namelijk. Het is een ballad waar de titel op een soort Philip Glass manier continu wordt herhaald, telkens net iets anders. Progressief dus, want muzikaal gebeurd er zowel veel als vrij weinig. Niet dat er geen andere tekst wordt gezongen, meer de manier waarop de heren muzikaal de aandacht verdelen zodat de kern blijft hangen. De ene keer bijgestaan door een akoestisch akkoord en dan weer met een drumfill. ARCH draagt de song als geheel naar het eindstation.

'Waiting For You' luister je hier.

Meyendel

En Soms Zweef Ik Erboven

Schrijver Jesse Evers en producer Ingmar Spaaij vormen het Nederlandstalig duo Meyendel; een melancholisch samenspel tussen Nederlandstalige indie en pop. Meyendel verweeft akoestische gitaren met drumcomputers en warme 80s synths. Zanger Jesse deelt observaties uit zijn leven over onveiligheid op straat, generatieverschillen en de speelsheid van het leven. 'En Soms Zweef Ik Erboven' is een popsong over prille liefde en onderdeel van het aankomende album. Eerder tourde het duo door het land met Son Mieux.

Luister de hele track 'En Soms Zweef Ik Erboven' hier.

Dim Garden

Soleil Tartare

"Er is een woestijn op de maan." Met deze weinig zeggende woorden introduceert Dim Garden zich op Bandcamp. Begin van deze maand kwam de EP 'Soleil Tartare' uit en die zit boordevol donkere minimale elektronische muziek. Door de slaapkamerproductie is het even inkomen, vooral gezien de materie field recordings, goth-ambient en experiment omvat. Sara Vollmond, zoals Dim Garden in het echt heet, laat zich inspireren door de Noordzee, het duinlandschap en het boslandschap daaronder. Typisch Haags dus, met een atypische uitwerking. Vooral geschikt voor ieder die lekker wil zweven.

Luister 'Soleil Tartare' hier.

Pineapple Kid

Start All Over Again

Pineapple Kid kun je kennen van zijn eerdere 'This Is For The Ones'. Zoals die single, zo is ook 'Start All Over Again' geinspireerd door de mentale reis die Roy-Victor Seriese, de man achter Pineapple Kid, maakte. De hervonden kwetsbaarheid voedt de teksten en ook de zang. En toch is dit geen breekbaar nummer. Pineapple Kid toont ons welke kracht verscholen ligt in kwetsbaarheid.

Hij wordt vaak vergeleken met John Mayer, maar de vraag is of er geen betere vergelijkingen zijn (roept u maar!). Op een goede manier heeft Pineapple Kid niet de country snik van John Mayer. Zijn muziek is uiteindelijk elecronischer dan de gitaar gedreven Mayer. Daarbij is Pineapple ten enen male meer kwetsbaar. Je gelooft wat hij zingt. Zoals bij Billie Eilish op Everything I Wanted komt het juist aan door niet uit te halen.

En dat is allemaal goed, want er is al een John Mayer. Maar nu is er ook een Pineapple Kid die bij zijn eerste singles knap en stevig op eigen benen staat.

Luister hier naar 'Start All Over Again'.

Lees hier het eerdere interview van 3voor12 Den Haag met Pineapple Kid.

Callkoen

Zomerfruit

Waar we vorige maand werden getrakteerd op 'Legalitijd', verscheen eind juni debuutplaat 'Zomerfruit' van de Haagse reggae- en skaband Callkoen. De plaat covert uiteraard thema's als cannabis, maar bevat bijvoorbeeld ook een moderne bewerking van een oud-Nederlands volkslied ('Olga') en een zoektocht naar de essentie van het leven ('GODBV'). Wij spraken zanger Fons Parlevliet onlangs over de reis die de band de afgelopen jaren doormaakte.

Lees het interview met Callkoen hier. 'Zomerfruit' is hier te beluisteren.

Yellofox

New York

'New York' heet het nieuwe nummer van Yellofox met nieuwe clip. Een smaakmaker in afwachting van het nieuwe album For the Dreamers dat 13 oktober uitkomt (releaseparty 2 november in PAARD!). Maar nu eerst de clip en dan het nummer.

Yellofox wil in New York verdwalen door er te blijven (“love to get lost here, just sticking around”). Dat hebben ze, voor ons gelukkig, niet gedaan, getuige de clip waarin we toch echt Den Haag herkennen.

Ondergedompeld in warme maar vervreemdende kleuren rijdt Yellofox’ zangduo door de nacht in een Citroen DX Break… met een Berner Sennen tussen zich in. Op desolate plaatsen zien we hun muzikanten staan. Vooral het beeld van de gitarist bij het benzinestation is van een Dennis Hopper achtige schoonheid. De grote hond lijkt willekeurig, maar versterkt de stemming door een kopie te zijn van de droef verkennende blik van zangeres Jorieke. Beelden van verlangen, wanderlust en verdwaaldheid, die het americana/ bluegrass genre, en dus Yellofox, kenmerken.

Muzikaal beroert Yellofox ook de bekende snaren, maar dan zonder de meer misantropische klanken die het eerste album met de strijkers kenmerkte. Nog steeds legt Yellofox het zuidelijk Amerikaanse accent er dik bovenop. Ook gitaar en bas verraden bluegrass liefde. 'New York' klink echter meer upbeat en country-poppy dan iets wat Yellofox eerder uitbracht. Denk aan een snellere, niet nostalgische versie van John Denver’s 'Country Roads'. Het nummer zoekt en vindt het ritme van de New Yorkse metro. Het verlangen is niet droevig, niet nostalgisch. Het is het verlangen van iemand die in de hitte over de duinkam komt en de koele zee ziet liggen. Yellofox wil onderdompelen in 'New York'.

Tekstueel er voor Yellofox ruimte voor groei. De archetypische beelden die worden aangehaald (coffeeplace, Broadway, metro, politie achtervolging), doen je afvragen of Yellofox enkel de Lonely Planet heeft gepakt. New York is één groot archetype, tuurlijk. Maar als je jouw liefde voor de stad wilt laten doorklinken, dan moet het echt persoonlijker. Een en ander doet verder niets af aan de muziek. Het is gewoon een lekkere zomerse oorwurm, zonder een typisch zomerhitje te zijn. Bezoekers van het Zeeheldenfestival die Yellofox zaterdag aanstaande zien (18u), zullen dit zondag onder de douche nog neuriën.

Luister 'New York' hier. De videoclip is hier te bekijken.

Heath

Calm The Rivers

Uit het eerste ei kwam de single 'Birdie' en sinds 2 juni streamt 'Calm The Rivers' op verschillende platforms. Heath uit Den Haag weet met deze aanstekelijke tweede single de aandacht én honger vast te houden. Met een rijkelijke zeseneenhalve minuut - volgens zanger Mees daarmee een van de kortste nummers - maakt de luisteraar ditmaal kennis met de ingetogen kant van Heath. Daar waar 'Birdie' daadwerkelijk ging vliegen van uitbundigheid, is 'Calm The Rivers' wat introverter en stemmiger. Daarmee laat Heath zich van haar gevarieerde kant zien. Om die proeverij helemaal compleet te maken, geeft de band aan later deze maand nog een single uit; 'Atalantis' genaamd. En later dit jaar brengt Heath haar langverwachte langspeler uit. 

Lees hier de hele update en 'Calm The Rivers' luister je hier.

Mis je een Haagse Nieuwe?

Zelf muziek gemaakt? Of wil je iets doorgeven dat op de lijst moet? DAT BEPALEN WIJ ZELF WEL. Maar mail je tips vooral naar info@3voor12denhaag.nl en wie weet staat jouw favoriete release de volgende keer te pronken tussen de andere Haagse Nieuwe muziek.

Het hele jaar door verse muziek uit de hofstad? Volg de playlist onderaan.