Corona, corona en nog meer corona. Horeca dicht en alle optredens afgelast. Zo ook de 3voor12 clubavond in het Paardcafé waarop Lukewarm Ocean de tent plat zou komen spelen met het in februari uitgebrachte album Please Discontinue. Ondanks deze bummer is er genoeg reden om de band beter te leren kennen. We spraken elkaar net voordat alle horeca zijn deuren moest sluiten om het te hebben over het album, touren en vriendschap. Wel met gevaar voor eigen leven, want er werd één keer geniest.

Een album zelf opnemen en in eigen beheer uitbrengen kan een hoop werk zijn. Maar als je tien nummers uitbrengt met tien video’s gemaakt door tien verschillende artiesten, is dat een hele opgave. Zanger/gitarist Mike, gitarist Paul, bassist Thijs en drummer Charlie deden het.

Please Discontinue was eigenlijk vorig jaar februari al klaar. Gemaakt om maar wat muziek mee te kunnen nemen op een tour door Oost-Europa. Dit werd een heel album, vol met hun zelfbenoemde Gapunk o’Rage Renewal. De heren vergaten na de tour alleen na te denken over de release. Lukewarm Ocean wilde het album niet uitbrengen op gebruikelijke wijze. Mike: ‘Je kan singles droppen en een soort buzz gaan creëren. Maar dit album is een lopend verhaal van begin tot het einde, en het is zonde als je een los ding luistert. Dan kan je maar beter alles in één keer eruit gooien.’ En zo geschiedde. De band stelde zichzelf een deadline van twee weken voor de video’s. Zelf zou het ze in die tijd niet lukken, dus zochten ze binnen hun netwerk naar mensen die daarbij konden helpen. Mike: ‘Iedereen kreeg een nummer met de lyrics, zonder verdere instructies. Ze kregen carte blanche.’ 

Alle makers hebben een eigen draai aan de clips gegeven en de heren zijn erg tevreden met het resultaat. Er is een nieuwe waardering gekomen voor de nummers die de bandleden zelf al 100.000 keer hadden gehoord. Thijs: ‘Ik vergeet soms ook naar de muziek te luisteren omdat ik afgeleid raak door het beeld. Met zo’n clip erbij bekijk je je muziek die een jaar oud is ineens op een heel andere manier.’ Mike vult aan: ‘Als je een nummer luistert op Spotify, dan creëer je daar zelf een vibe bij. Maar als je dan die clip gaat bekijken, krijgt een nummer een hele andere dimensie.’ 

© Totto Estrada

Videoclips

De band werkt graag samen met verschillende media. Zo kan ieders werk versterkt worden. Mike over de videoclips: ‘We zijn ons er heel bewust van wat we deze mensen hebben gevraagd. Voor een zak met liefde hebben ze dit voor ons gemaakt. Mocht iemand met één van hen willen samen werken, neem dan vooral contact op.’

Alle nummers en clips met meer informatie over de makers vind je hier.

Alles zelf doen

De oefenruimte en tevens studio bevindt zich bij een grote energiecentrale in Leiden, waar ze terecht kunnen omdat de vader van Charlie en Thijs hier werkt. Op het terrein is een oud brandweerkazernegebouw. Hier kan de band 24/7 zo veel herrie maken als ze willen.

80% van de nummers waren voor het opnemen helemaal af. Paul: ‘Sommige nummers pasten we nog aan nadat we ze terug hoorden en het niet bleek te zijn wat we wilden.’ Mike: ‘Ik weet nog wel dat ‘Bellyache’ pas vlak voordat we begonnen met opnemen is ontstaan met een drumritme van Charlie. ‘The Sewer’ heeft heel lang op de reservebank gezeten. Daar kwamen we niet helemaal uit, maar toen veranderde er iets.’ Paul: ‘We hebben die take 's nachts met het licht uit ingespeeld.’ Charlie: ‘We proberen zo snel mogelijk de basistrack erop te hebben, binnen een keer of drie/vier willen we eigenlijk wel wat hebben.’ Paul: ‘Als dat dan niet lukt verder met de volgende en er later weer op terugkomen.’ Charlie: ‘Naarmate wij meer spelen en optreden, gebeurt er onderling iets qua chemie. Nummers kunnen daardoor enorm veranderen, ook al dachten we dat ze al maanden af waren.’

Het opnameproces werd pas echt versneld toen buurman Youri Lentjes bij het proces kwam. Na alles zelf te doen was het fijn voor de band om er iemand met een frisse blik bij te hebben. Mike en Youri hebben de plaat gemixt met als grote leerschool: YouTube tutorials. De nummers klinken daardoor hoe de band het voor ogen heeft. Ook is de oefenruimte terug te horen op de plaat. 

Inspiratie haalt Lukewarm Ocean uit alles om hen heen. Mike: ‘Ik vind mezelf slecht in het schrijven over persoonlijke dingen. In principe is ons leven heel goed, hebben we nooit op straat geleefd en dat soort dingen. Iedereen heeft een dak boven het hoofd, ik wil niet zeiken. Misschien dat ‘Bellyache’ het enige zeiknummer is.’ 

De inspiratie van Lukewarm Ocean komt niet alleen uit muziek, maar onder andere ook uit documentaires en de gesprekken die ze met z’n vieren hebben. Charlie: ‘Het verandert ook veel. Het ene moment luisteren we veel toffe garage het volgende moment opeens oude punk of kijken we een Led Zeppelin-concert. Op dit moment vind ik ook tof wat er in Engeland gebeurt. Verschillende bands vormen een eenheid en spreken zich ook maatschappelijk uit. Dat alles met best wel harde gitaren. Ik ben blij dat dat terug is.’ 

© Facebook

Lukewarm Ocean in de studio

Teringgezellig

In 2011 leerden Charlie en Mike elkaar kennen via een internetadvertentie. Ze hadden dezelfde muzieksmaak en zijn toen gaan spelen met Charlies broer Thijs. De band heeft verschillende samenstellingen gehad, totdat zo’n 2,5 jaar geleden Paul bij de band kwam. Sinds Paul erbij is, is er een extra dimensie bijgekomen en maakt de band eindelijk de muziek die ze willen maken. Paul: ‘Het was voor mij een eerste band die wekelijks bij elkaar kwam, ongeacht wat er op de planning stond.  Daarvoor speelde ik in projecten waar we gingen repeteren, omdat er opnames of optredens aan kwamen. Is er een paar maanden niets, dan zie je elkaar ook niet. Deze jongens hadden dat wel, en het is teringgezellig. Dit is de eerste keer dat het ook niet voelt als een project.’

Op tour hebben ze elkaar echt goed leren kennen. Zo was er tijdens de tweede tour opweg van Polen naar Oekraïne een bijzondere realisatie. Plots bleek dat er al vijf dagen geen muziek werd gedraaid in de bus, puur omdat ze alleen maar aan het ouwehoeren waren.

De band is best wel koppig en eigenwijs. Deze eigenschappen zien ze zelf als iets positiefs: het houdt je scherp en je blijft elkaar uitdagen. Ondanks heftige discussies zijn er nog geen hersens ingeslagen. Mike: ‘Als je ergens in gelooft, dan mag je ook ergens voor vechten. We lossen wel alles op met elkaar, we zijn daarvoor te grote teamplayers. 

De toekomst

Ondanks dat alles nu stilligt, zijn er heel wat plannen. In april begint Lukewarm Ocean aan de opvolger van Please Discontinue. Hierin zullen de avonturen van de afgelopen tours meer in naar voren komen. In de zomer liggen er weer plannen voor een tour door Oost-Europa en misschien reist de band in het najaar naar Engeland.  

Hollandse jongens die de grenzen opzoeken

In Nederland speelt Lukewarm Ocean niet veel. Net toen dat een beetje begon te lopen kwam er Corona. Meerdere shows zijn gecanceld. Mike: ‘Nederland is een lastige markt qua muziek en kunst. Je moet hier eerst heel veel mensen leren kennen.’ Thijs haalt een quote aan van Frank Zappa: ‘Je wordt pas geaccepteerd als je een Coca-Cola-jingle hebt bedacht en daarvoor boeit het niemand wat je doet.’ De band heeft het gevoel dat dit in Nederland zo is, maar dat de drempel in Oost-Europa veel lager is. 

De route naar Oost-Europa ging open na het sturen van een berichtje naar  Sasha Slynko van EG Booking. Hij boekt voor alles wat tussen Berlijn en Kazachstan ligt. Mike: ‘De eerste keer was dat heel vaag. Het is via internet geregeld, een soort internetdaten. We snappen wel dat andere bands hierop afhaken, net als op de visa en vage landen. We zagen Sasha voor het eerst in Berlijn, daar was hij ineens. Wij hebben hem vanaf het begin meegevraagd, ook in Rusland als tolk, dat maakt het een stuk makkelijker.’ 

Ook over het publiek in Oost-Europa is de band enthousiast. Thijs: ‘De mensen die naar de concerten komen, geven mij echt een ander gevoel. Zij zijn onwijs enthousiast en ze houden gigantisch van muziek en harde gitaren. In Nederland kan je makkelijk alles zien, de grote bands en artiesten komen hier naartoe. In Oost-Europa is dat anders, ze lijken minder verwend.’ Mike: ‘Je moet wel weten waarom je daarheen gaat. Je krijgt daar nooit de bedragen die je hier kan krijgen, maar ze zijn heel dankbaar en gastvrij. Alles wordt goed geregeld, qua eten, drinken, slapen. Je kan echt bij iedereen terecht.’

Touren kan best pittig zijn en soms vragen de heren zich af wat ze aan het doen zijn. Zoals toen de band richting de Russische grens moest na hun eerste show in Litouwen. Dat kon niet via de kortste weg. Dus meteen na de show, zonder slaap, moesten ze dwars door alle Baltische staten naar de grensovergang in het noorden van Estland. De volgende dag stond de band na 36 uur wakker zijn weer volle bak te spelen in St. Petersburg. Ook speelden ze eens in een Pools jeugdhonk in Polen waar het binnen -10 graden vroor. Een ander memorabel optreden was in Istanbul. De stad was dichtgegooid wegens protesten op internationale vrouwendag. Niemand kon naar het optreden komen en daarnaast stonden ze in de verkeerde zaal geboekt door de promotor. Ondanks de vele kilometers en visa heeft de band nauwelijks pech gehad onderweg. Pas toen de ze bandbus na zo’n 13.000 km parkeerden in de Wagenstraat in Den Haag reed iemand de spiegel kapot. 

© Erick Hille