De 3voor12 Den Haag Clubtour #60 is bij uitstek de avond om de beste nieuwe bands te ontdekken zodat je over een paar maanden, als ze op alle festivals staan, kan zeggen dat je erbij was toen ze nog niet zo bekend waren. Neem Maxine, die staat volgend jaar op Lowlands (denken wij). Of Henk. Wie? Nou, die band waar je binnenkort niet meer omheen kan. En dan is er Splinter. Mogen we spreken van een nieuwe rock ‘n’ roll sensatie? Ja, dat mogen we. Maar wat is Splinter? We vroegen het aan zanger Douwe Truijens.

‘Splinter is de band die is ontstaan uit de energie die is losgekomen na het stoppen van Birth of Joy en Death Alley’, vertelt Douwe. Misschien is een korte uitleg hier op zijn plaats. Begin dit jaar verloor Nederland twee rockbands. Birth of Joy en Death Alley speelden op 3 januari in Paradiso de laatste show van hun gezamenlijke Birth of Death tour en hun bestaan. Uit de as van die bands is nu Splinter verrezen, met Douwe en Sander Bus van Death Alley op respectievelijk zang en gitaar en Gert-Jan Gutman van Birth of Joy op het orgel. Drummer Barry van Esbroek, bekend van Vanderbuyst, maakt het gezelschap af. 

‘De energie die begon rond te zweven na onze gezamenlijke afscheidsshow hebben we weer gevangen en dat zit nu in Splinter. Er zit heel veel rock ‘n’ roll, heel veel punk en heel veel energie in.’ Ok. Maar hoe klinkt dat? ‘Dat klinkt fucking vet’, garandeert Douwe ons. ‘Beeld je in dat alle vier de bandleden fan zijn van punk en rock ‘n’ roll van de jaren 60 tot de jaren 90 en dat dat allemaal de revue passeert.’ Al die invloeden worden door voornaamste liedjesschrijver Sander Bus in liedjes gevangen die volgens Douwe ‘echt een kop en een staart hebben.’ En niet te lang duren. ‘Vaak hebben we binnen drie minuten wel gezegd wat we te zeggen hebben en dat geeft gewoon een hele vette focus. Het zijn kleine bommetjes energie.’

Eerste show

Het eerste optreden van Splinter was eerder deze maand tijdens Last Night on Earth in Amsterdam. Met dat reizende festival, dat eerder in Den Haag plaatsvond, strijden de organisatoren - waaronder Douwe zelf - tegen vertrutting en wordt de nacht weer opgeëist door rock ‘n’ roll. Een ideale gelegenheid dus voor het eerste optreden van een nieuwe rockband.

‘Die eerste show was echt waanzinnig’, vertelt Douwe enthousiast. ‘Vlak voor we begonnen verkocht het uit en het stond helemaal vol. Wat ik zelf heel erg had, was dat ik een half jaar niet had opgetreden en dat die energie tegen het plafond aan zat en eruit moest. Je zag aan het publiek ook dat er een soort hongerigheid was. En ook al was het de eerste show en ook al kenden mensen nog maar een of twee nummers, het dak ging er helemaal af.’ Dat belooft wat voor in de Zwarte Ruiter.

'Je zag aan het publiek ook dat er een soort hongerigheid was'

Status quo

Een ander dingetje waar we even wat opheldering over nodig hebben, is wat er op de Facebookpagina van Splinter staat: ‘We are the Splinter Generation. Music and youth culture as a fist against the status quo.’ Wat bedoelt de band hiermee? Douwe legt uit: ‘Er is weer veel aan de gang in rock en punk. Er zijn eigenlijk überhaupt wel mensen die zich onttrekken aan wat de maatschappij ze hapklaar aanbiedt. Die zelfbeschikking vanuit jongere generaties is niets nieuws, want dat is waar we zo nostalgisch over doen wat betreft de jaren 60 en 70. Maar het is nu wel heel versplinterd: het collectiviteitsgevoel is afwezig. En dat terwijl we veelal toch wel met eenzelfde spirit bezig zijn. Die versplintering is echt wel iets moderns, iets van onze generatie en dat maakt het weer moeilijker om dat eigene echt uit te dragen en op te bouwen. En paradoxaal genoeg is die versplintering weer wat ons aan elkaar verbindt.'

Voor Douwe geldt muziek maken als een manier om daaruit te ontsnappen. ‘Het zou vet zijn als mensen elkaar weer zouden vinden en zouden beseffen dat wij de nieuwe generatie zijn en dat we de boel kunnen inrichten zoals we willen. 100 individuen zijn makkelijker in het gareel te houden dan 1 groep van 100.' Als voorbeeld noemt hij Last Night on Earth. ‘Daarom vond ik het ook heel erg passend om te debuteren op het door ons zelf georganiseerde festival. Het gevoel van DIY, je kan het echt zelf organiseren als je een idee hebt.’

Ambitie

Terwijl we Douwe spreken, is hij druk bezig met de voorbereidingen voor wat shows in Duitsland waar Splinter enkele uren later naartoe zal vertrekken. Splinter is nog maar net begonnen maar duikt meteen volop in het avontuur. ‘Toen Birth of Joy en Death Alley stopten, waren alle individuele leden nog niet klaar met muziek maken en touren. Alleen de jasjes waar ze in zaten waren een beetje op. Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weer een nieuwe band, want ik vind dat touren en dat optreden zo vet, dus het liefste pak ik het op waar we het hebben achtergelaten. Meteen weer vol aan de bak.’

De voormalige bands van de heren van Splinter kennende betekent dit dat de band binnen de kortste keren door heel Europa te zien en te horen zal zijn. De vraag is dan hoe vaak het mogelijk zal zijn om deze band in een tent als de Zwarte Ruiter te zien. Wij zouden het risico niet nemen en zaterdag gewoon komen. Zweet, energie en decibellen gegarandeerd.