Twee Letten en een Nederlander zitten aan de bar. Nee, dit is geen grap maar een interview met The Bad Tones. We spreken met bassist Alberts Levics af op de grote markt, Edvards Broders (zang, gitaar, toetsen) doet telefonisch mee. Hoe komt een band uit Letland in Den Haag terecht? We bespreken dit, de ambities en het aankomende album van het viertal in aanloop naar het optreden tijdens Club 3voor12 Den Haag #58.

The Bad Tones traden twee keer eerder in Den Haag op. “Nou, eigenlijk anderhalf keer. Een eerder optreden in Paardcafe. En een acoustische set zonder onze drummer tijdens een tentoonstelling in QUARTAIR, die telt daarom maar half.”, voegt Alberts toe.

Vanaf 2015 verhuisden The Bad Tones om de beurt naar Nederland. Op dit moment wonen drie van de vier bandleden in Nederland, dit maakt optreden lastig. Daarover straks meer. Toch heeft de band dit voorjaar drie optredens staan, Club 3voor12 is de eerste: “We hebben ook zin in Winterfest en Hipfest. En we hebben ons opgegeven voor de longlist van Popronde 2019. Met deze optredens proberen we beroemd, nouja... bekend te worden. Maar het is lastig.”

Alberts vult aan: “Onze grote doorbraak moet nog komen, maar we willen zeker meer optredens gaan doen. Edvards legde eerder al contact met veel podia, maar we kregen nauwelijks reactie. Met bookers en mensen uit de muziekwereld gaat dit beter. Daarom gingen we naar het Drop It Like It's Hot Demopanel van Popradar Music Support. Daar kwamen we in contact met Tijs (van de Poll, red.) die ons aan een van de optredens hielp. Dat was een overwachts succes.”

The Bad Tones is:

Edvards Broders | zang, gitaar, toetsen
Alberts Levics | bas, zang
Rūdolfs Ozols | gitaar, achtergrondzang
Kalvis Sležis | drums, achtergrondzang

In september bracht The Bad Tones hun eerste EP uit: Bad Tunes. En eind 2018 bracht de groep een clip uit voor 'Full Moon'.

Spelen jullie op zaterdag ook wat nieuw materiaal?
“Natuurlijk spelen we zaterdag ook wat nieuws”, zegt Edvards. “Ik ben erg enthousiast over het album dat we nu aan het opnemen zijn, maar vind het ook leuk om dit materiaal live te spelen. Het heeft iets weg van de 'lo-fi traditie', waarvan je het gevoel krijgt dat muziek ter plekke wordt bedacht. Het gaat om de energie die je krijgt van het spelen. En live is onze muziek nog verser dan een komkommer van de Jumbo.”

En hoe staat het met dit nieuwe album?
Edvards: “We zijn net klaar met het mixen van ons debutalbum, die komt ergens in juli uit. En we hebben nog wat verrassingen tussendoor, een paar singles voordat het album uitkomt. Met het album gaan we proberen wat meer bekendheid te krijgen in Nederland, en kijken we misschien ook met een schuin oog naar Duitsland en Frankrijk.”

Ambitieus, maar hoe werkt dit met 25% van de band in het buitenland?
Alberts legt dit graag uit: “We oefenen ieder seizoen. In de zomer zijn we allemaal in Letland. Daar gaan we concerten en festivals af, en oefenen we. In de winter doen we dat ook, maar dan voor maar 2 of 3 weken. En voor optredens zoals dit weekend moet Kalvis vliegen. Hij komt zaterdagochtend pas aan, dus we hebben vier uur om te oefenen voordat we naar Paardcafe gaan.”

Edvards lacht: “Het is ingewikkeld, net als elke andere langeafstandsrelatie.”

Het tweede album van The Pink Elephant, Cassette Concert kwam alleen op cassette uit, die sinds de release de wereld rondgaan. Op dit moment zijn er cassettes in Oekraïne, Mexico, de VS en VK. De band koos ervoor om de muziek op deze manier uit te brengen, om zo hun publiek te dwingen het album aandachtig te beluisteren.

Uw redacteur probeert de twee bandleden met de volgende vraag te prikkelen, en hoopt dat dit niet het einde van de band betekent:

Hebben jullie ooit overwogen om een nieuwe drummer te zoeken?
Gelukkig geven Alberts en Edvards een geruststellend antwoord: “We hebben Kalvis één keer laten vervangen. Onze producer (Jasper Ras, red.) drumt ook. Maar we zijn gewend aan Kalvis. We hebben een goede klik, en blijven graag met hem spelen. Dus nee, dat is nooit een serieuze optie geweest.”

“...Sterker nog, hij studeert dit jaar af in Letland, en probeert in Nederland een plek te krijgen bij het conservatorium. Dit maakt dingen hopelijk wat makkelijker. Als hij hier kan gaan studeren, dan gaan we zeker proberen om wat meer bekendheid te krijgen.”

Op deze manier een album maken was niet heel makkelijk, geeft Alberts aan: “Het was lastig om het album rond te krijgen, omdat onze drummer er niet altijd is. We moeten opnamesessies goed plannen, om onze studies heen. En de nummers waren nog niet door ons allemaal gearrangeerd. Dit deden we vaak pas tijdens de opnames. Niet ideaal, maar het is gelukt."

En heeft het nieuwe album al een naam?
“Ja, maar die kunnen we nog niet delen. Muzikaal is het album nu klaar, maar we moeten nog wat aandacht aan de productie besteden.”

The Bad Tones waren toen ze begonnen in Riga eerst bekend als The Pink Elephant. Toen Alberts zijn studie aan een middelbare muziekschool in Riga begon, ontmoette hij Rūdolfs en Kalvis. Op een avond besloten ze een band te beginnen, samen met een Alberts’ jeugdvriend Edvards.

Een paar jaar later besloten ze, onafhankelijk van elkaar, naar Nederland te verhuizen ‒ toch was er een beetje “onbewuste coordinatie” in het spel volgens Alberts. Alberts en Edvarts studeren nu Art of Sound, “iets met sound engineering”, aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag, Rūdolfs studeert popgitaar aan het conservatorium in Amsterdam. Rond 2017 was de naamswijziging in The Bad Tones een feit.

Is de band na de verhuizingen en naamswijziging veranderd?
Edvards: "In 2013 of 2014 begonnen we als The Pink Elephant. Gaandeweg zijn er wat dingen veranderd. We namen muziek altijd al serieus, maar The Pink Elephant had iets meer weg van ‘hippy-jam vibe’. We zijn muzikaal en persoonlijk gegroeid, volwassen geworden, en kregen een andere mentaliteit. We hebben nu meer aandacht voor detail en kijken serieuzer naar muziek, arrangeren en mixen. Daarom zijn we onszelf The Bad Tones gaan noemen in 2017. Zelfde band, andere draai.”

Alberts is het daarmee eens: “We spelen nu met ons hart!”

En is het label psychedelische rock dan verkeerd?
“We hebben lang psychedelische rock gespeeld. Met het nieuwe album zijn we daar iets van afgeweken, maar we durven er nog geen nieuw label op te plakken. Iets in de richting van psychedelische indie blues rock. Tsja… een mengelmoes.”, zegt Edvards.

Alberts vult aan: “Het nieuwe album kent verschillende stijlen. Hopelijk kan iemand het voor ons omschrijven als het uit is, haha.”

Edvards concludeert lachend: "Een band van vier die muziek maakt. Dat is alles wat je moet weten."

De 3voor12 Den Haag Clubavond wordt gehouden op zaterdag 23 maart in het Paardcafé, deuren openen om 20:00 uur.  De andere bands die spelen zijn VXUY en LE MOTAT.

Nu we toch even de aandacht hebben:

De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.

De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl of kijk voor meer informatie op deze pagina