De eerste act in de kleine zaal, Rendez-Vous, zet een razende en fantastische show neer. Voor een opener is dit geheel onverwacht. Het is hard, vuig en de vocalen maken een diepgewortelde indruk. De donkere verlichting maakt het af. Het is dan ook niet verwonderlijk dat geen enkele bezoeker zijn plek wil afstaan. Daar is dit simpelweg te goed voor. Het is bijzonder om te zien hoe in sync de act is.
Ondertussen staan op het podium van het afgeladen Paardcafé vier heren die eruit zien alsof ze een prehistorische god gaan aanbidden: het Engelse Snapped Ankles. De stuwende ritmes, pompende bas, vervormde vocalen en geluidseffecten doen de hoofdjes in de zaal bewegen. Het heeft wel wat weg van Devo. Voor de afwisseling produceert de band tussendoor nog een aantal bizarre geluidscollages om daarna weer vrolijk door te gaan met dansbare postpunk produceren. Mag je op Grauzone blij worden van een band? Want van Snapped Ankles worden we precies dat.